Færsluflokkur: Vinir og fjölskylda

Alla själars dag 2010

Betraktelse för allhelgonahelgen 2010 i Flemingsbergs kyrka, kl. 18:00.


Joh. 6:37-40

2010.0420 Stola 008

 

På resa utomlands för några år sedan blev jag sugen att gå in på en gammal gravplats. Kyrkan som stått där tidigare mitt på dåvarande kyrkogården var för länge sedan borta. Endast grunden till henne fanns kvar, trots att på många ställen gräs och växtligheter av olika slag hade hunnit lägga så som en grön matta över det mesta av kyrkans återstående ruiner. På väg in mot denna forna gravplatsen gick jag under en gammal portbåge. På vägen in såg jag där orden ”memento mori” var inhuggna i stenbågen, som vi han översätta till ”glöm inte att alla ska en dag dö”. När jag sedan efter att ha gått lite om kyrkogården och vände tillbaka till porten, upptäckte jag att på portens baksida fanns en annan inskription. Lika vackert inhuggna i stenen stod orden ”memento vivere” eller glöm inte att leva. Orden riktade sig till dem som vände från sina kära och näras gravar, till dem alla som skulle tillbaka till livet. Kanske ensamma, fyllda av tomhetskänsla, saknad och sorg. De latinska orden riktas till de hopplösa, uppgivna, missmodiga – ensamma: att inte ge upp. Livet finns där ute. Livet som är värt att leva. Inte bara de utan leva livet levande. Göra det bästa av det, trots det tomrum som skapats, försvunnen trygghet och vänskap. Orden var som många förnuftiga människors samlade vishet. Vi är inte de första och enda att uppleva detta närmast outhärdliga. Någon har upplevt det före mig och den människan finns därute. Men sorgen och saknaden är alltid personlig. Men därute finns någon som vill lyssna, dela sorgen och finnas.

Orden, från kyrkogårdsportens frånsida ”memento vivere” – har sedan jag såg dem – funnits i mitt hjärta när jag har gått från en älskad släktings grav, när jag tittat på min fotspår och undrat om dessa inte var ovanligt djupa. När axlarna har sjunkit, dropparna runnit från min näsa... Då har jag försökt att tänka: något finns därute som är värt att jag lever för det och en glöd av hopp kvicknar till liv i mitt hjärta, ett hjärta som kändes brustet. När åren gått och sorgen blir till saknad – känner jag ibland hur fogarna i mitt hjärta utgör mitt hjärtas starkaste delar.

En påminnelse om vår dödlighet lämnas oss idag, men också om vårt eget liv. Orden från Johannesevangeliet där Jesus säger: Ingen ska gå förlorad av dem som Fadern ger mig. Och de som Fadern gett mig ska alla uppstå på den yttersta dagen till ett evigt liv. I förtröstan på Jesu Kristi ord kan vi vila trygga om att våra nära och kära som gått före oss, finns i Guds älskande famn.

Och livet livet, det väntar på oss andra därute.


Sænska kirkjan: "Já" til hjónavígslu samkynhneigðra

Snemma í morgun samþykkti Kirkjuþing Sænsku kirkjunnar að samkynhneigðir eigi sama rétt og aðrir að koma til kirkju sinnar og "ganga í það heilaga".  Stór meirihluti þingmanna samþykkti "G 2009:2" sem leiðir til lykta þetta erfiða mál sem legið hefur á borði kirkjunnar í yfir 30 ár.

Erkibiskup Svía, Anders Wejryd sagði að frá og med 1. nóvember nk. ættu allir samkynhneigðir að geta farið til kirkju sinnar og beðið um blessun á sambandi sínu, rétt eins og gagnkynhneigðir. Þarna ætti ekki að vera neinn munur.  Þessi væri ákvörðun kirkjuþings!  Það sem kallað hefur verið "staðfest samvist" eða "partnersskap" hér í Svíþjóð hverfur þar með og einstaklingar "giftast" hér eftir.  Enginn munur skal gerður á fólki.

ÄrkebiskVic
Erkibiskup og Victoria krónprinsessa koma til Kirkjuþings Sænsku kirkjunnar

"Att vi haft kärleken som grund för vår tolkning har gjort att vi inte har slaveri i dag", segir Martin Lind, biskop í Linköping".

 

Nokkrir hlekkir:

http://www.svenskakyrkan.se/default.aspx?di=253352

http://www.svd.se/nyheter/inrikes/artikel_3689859.svd

http://www.dn.se/nyheter/sverige/kyrkomotet-oppnade-for-homovigslar-1.979744 

http://www.aftonbladet.se/nyheter/article5998450.ab


Þakkir fyrir góða daga

Nú er hversdagurin kominn aftur í öllu sínu veldi. Stokkhólmur færist í venjulega pollagallann sinn og rigningarveður og skýjabakkar skiptast á með hávaðaroki og tilheyrandi drama.
Í síðustu viku komu pabbi og Fanna systir til Stokkhólms. Þau komu eins og englar inn í mitt lif og gerðu dagarna lifandi och áhyggjulausari. Það var gaman að sjá þau aftur eftir svo langan tíma. Ég hafði ekki séð þau síðan í byrjun aprílmánaðar. Þetta hafa verið góðir dagar þar sem gott hefur verið að hafa sína nánustu hjá sér. Síðusta þrjár vikur hafa verið erfiðar og allt síðan ég kómst aftur í hóp "singlanna" eða þeirra einstæðu hefur margt gerst.

Lífi mínu hefur enn einusinni verið velt upp og niður, skakað og hrist. Shaken but not stirred! :) Jamm, alltaf drama í kringum mig. :) Þolinmæðin þrýtur létt og streitueinkennin dyljast ekki neinum.

En takk til þeirra sem eiga þakkir fyrir undursamlega daga. Takk fyrir allt sem þið eruð mér, nú og alltaf!

Sendi pussar och kramar til ykkar á sænska vísu. BGB


Hundar, aftur!

Mér er bara spurn, af hverju eru ekki yfirvöld spurð hvort hundar séu leyfðir eða ekki á Geirsnefi?   Hvað er fólk að stympast þetta. Margt bendir til þess, útifrá skiltunum sem sett voru upp og sjá má í fréttamyndbandinu, að hundar séu bannaðir þarna núna yfir hábjargræðistímann þá er borgin selur veiðileyfi í Elliðaárnar. Þá er ekki nema eðlilegt að hundar séu bannaðir, þar sem þeir leggist til sunds og fæli laxinn frá uppgöngu í árnar.

Umferðarskilti setur enginn upp ef ekki er undangengið leyfi Gatnamálastjóra (Vegagerðarinnar). Svo eitthvert yfirvald hlýtur að hafa tekið stjórnvaldslega ákvörðun um málið. Það er þá bara að finna þá persónu eða það yfirvald og spyrja út í málið, enn ekki rífast og keyra yfir hundgreyin sem ekki kunna að lesa.

Spurningin er þá hvað skuli gera við selinn sem liggur niðri við árósana og étur lax á færibandi?  


mbl.is Styrjöld á Geirsnefi
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Páskavikan

Lengi hef ég orðið þess misskilnings var að fólk kallar vikuna fyrir páska eða dymbilviku/kyrruviku fyrir páskaviku. Þetta er náttúrulega alrangt. Hið rétta er að vikan eftir páska er sjálf páskavikan.

Síðustu dagar hafa verið allsnúnir. Mikil vinna og ég nær aldrei heima nema fyrir það eitt að ná einhverjum svefni og næringu í mig.  Svona vill þetta vera kringum jól og páska fyrir þá sem starfa í eða fyrir kirkjuna.  Nóg um það!  Ég er annars á leið heim!  Heim til Íslands. Ég hefi ekki verið á Íslandi síðan í október sl.  Þetta er skelfilegt, ég sakna fjölskyldunnar minnar svo mikið. Þetta verður stutt stopp og því harla lítið hægt að hliðra til, enda hverri mínútu ráðstafað og þar af leiðandi lítið svigrúm til breytinga eða afslappelsis. Ég hefði svo sem alveg viljað koma heim til Íslands og bara hvíla mig. Álagið er búið að vera gríðarlegt núna síðustu mánuði og skrokkurinn farinn að segja til sín. Ég er kominn með það sem Svíarnir kalla hälsporre (plantarfasciit á latínu), en það eru særindi í og kringum hælinn og oft ákaflega sársaukafullt að stíga í hælinn. Þetta gerir að allur kroppurinn merkir af því þegar ég reyni að hlífa fætinum og við þetta skekkist allt og álagið verður óvenjulegt á allan búkinn.   Eina sem hægt er að gera er að nota góða mjúka skó og hvíla fótinn. 

Annars eru eins og ég sagði búnar að vera miklar annir og var því kærkomið að skreppa í stutta ferð til Ångermanlands í Norður Svíþjóð núna fyrir páska.  Auðvitað var þetta ekki 100% frí, því ég hafði verið fenginn að skíra barn á laugardeginum fyrir pálmasunnudag. Skírnin fór fram í 14. aldar Anundsjökirkjunni í litla bænum Bredbyn. Þetta var rosalega gaman og fannst mér gaman að ég hefði verið beðinn að annast skírnina.

DSCF2081

Ég utan við Anundsjö kyrka í Bredbyn 04.04.2009, kl. 15:05. Slatti af snjó ennþá kringum kirkjuna, en samt vor í lofti og fuglarnir farnir að skrækja þarna allt um kring í birkitrjánum.

Á skírdag fór ég svo til Stokkhólms aftur og hafði messu um kvöldið. Óskaplega þykir mér lítið koma til þess ósiðar að plokka allt af ölturum kirkna við þessar svokölluðu Getsemane stundir.  Ég sé ekki tilganginn. Búa til leikrit um eitthvað sem mér finnst ógrundað guðfræðilega. Eitt er að fækka hlutum á yfirfylltum ölturum kirkna, en að berstrípa þau, gef ég ekkert fyrir.

Nóg um það. Á föstudaginn langa vann ég svo aftur um eftirmiðdaginn. Þetta var stysti föstudagurinn langi sem ég hef upplifað. Mikið var af fólki og dagurinn varð alls ekki eins langur og hann á vana til að verða. Á laugardag vann ég svo frá níu að morgni til tvö að nóttu. Miðnæturmessa var í kirkjunni.  Að hafa miðnæturmessu er ekki síður en Getsemanestundin hálfþunnur þrettándi.  Ég tel guðfræðilegra sterkara að hinkra til morguns, eða þar til sólin rís í austri, en að taka út gleðina í svarta myrkri.  Á páskadaginn var ég svo enn á ný mættur í kirkjuna klukkan níu og vann til klukkan sex. Í dag, á annan dag páska var ég svo þreyttur að ég hálfsofnaði í kirkjunni. Það er gott að vera kominn heim núna, geta slappað af og hugsað til Íslandsferðarinnar, pabba og mömmu, systkina minna, barnanna minna og fjölskyldna sem ég kem til með að hitta. Þetta er næstum því sælutilfinning.  :)    Sannarlega í takt við enduróm páskanna!  :)

Þetta verða góðir dagar og notalegir.  Gaman að geta glaðst og hlakkað til einhvers svo fíns sem endurfunda við fjölskyldu og vini.   Best að slengja sér í bælið - maður er hálf dasaður!  Góða nótt heimur, nattí nattí!

 


Af hverju drepa ungir menn?

Spurningin vekur kannski óhug, en við verðum að spyrja hennar. Hvað hefur gleymst?  Hefur mannlegi þátturinn gleymst. Ég er ekki að ráðast á skólakerfið. Ég er ekki að beina orðum mínum að neinum sérstökum, heldur vil ég að orð mín skiljist sem áminning til samfélagsins. Eftir að hafa gert grein fyrir ætlunum sínum, ganga þessir ungu menn til verks. Þeir gerast böðlar, þeir taka sér fyrir hendur ódæði sem mætir engum skilningi. Það merkilega er að þegar þessir strákar hafa lagt út sín myndbönd og "manifestation" eru fyrstu viðbrögðin múgsefjun, aðdáun og jafnvel öfund.  Djarft útspil piltanna leiðir til að fleiri sjá sig í sporum þeirra og þegar "hápunktinum" er náð, þegar þeir hafa náð valdi á lífinu með því að valda dauða, angist, sorg, vanlíðan, örvæntingu...    er verkefninu lokið og fullnægt.

Dauðinn verður einskonar hreinsunarferli (kaþarsis), sætting - friðkaup. EN: Friðkaup sjúkra ungmenna. Og þetta uppgjör er dýrkeypt. Líf annarra og þeirra sjálfra.

Ljótleikinn er fullkominn. Eitthvað er illa komið af braut og sjálfsmyndin brengluð.  En það er einmitt það sem er hið sjúka. Hvað hefur gerst?  Ungi maðurinn í Kauhajoki í Finnlandi, sem drap 10 manns síðastliðið haust var afar sjúkur. Hann hafði komið grátandi til mömmu sinnar og spurt hana stuttu eftir 21. afmælisdaginn sinn "mamma, af hverju á ég enga vini?"  Að vera viðurkenndur, meðtekinn var allt hann þráði. Hann þarfnaðist vina, hann þarfnaðist meðbræðra, hann þarfnaðist að tekið væri eftir honum, hann þarfnaðist "hópsins".  Í stað þessa var hann utanveltu, sjaldan var yrt á hann, þá helst niðrandi eða í eins atkvæðis orðum.  Hann hafði verið lagður í þögult einelti.  Svipaða sögu virðast allir ógæfusömu piltarnir hafa reynt og fengið að líða.  

Voru þetta bara ódælir, óuppaldir guttar sem vildu fá athygli hvað sem það kostaði?  Nei flestir voru prúðir strákar sem aldrei sköpuðu vandræði. Komu þeir frá brotnum heimilum og stóðu sig illa í skóla? Nei allir voru í meðallagi í skóla eða yfir meðallagi. Einhverjir komu frá brotnum heimilisaðstæðum en þó ekki svo að það sé talin ástæðan eftir miklar rannsóknir. Flest heimilin gátu sýnt kærleika og hjástoð. 

Af hverju er ungt fólk að taka líf sítt umvörpum?  Af hverju eru ungmenni að berjast við anorexíu?  Af hverju eru ungar stelpur að skera sig um allan kroppinn og sumar að skera sig á púls?   Af hverju eru ungir menn í blóma lífsins að gasa sig, skjóta eða hengja?

Enginn veit öll svörin. Óhamingja, vanlíðan, sjúkdómar hafa alla tíð fylgt mannkyni. En hvað getum við gert til að spyrna við fótum. Mér blöskrar svo!  Sóunin er svo fullkomin þegar ung manneskja skaðar sig og jafnvel til ólífis.  Hvað vilja þau segja okkur hinum?   Hvað getum við gert?

Hefur samfélagið ekki gleymt þessum litlu sálum sem fela sig bak við merkjavörur, iPoda, tískuskart, snyrtivörur og tækjakaup?   Sjáum við samfylgdarfólk þeirra í gegnum skrápinn sem þau eru að byggja um sig. Sjáum við ekki að okkur er bara ætlað að horfa á skrápinn, skelina en ekki Á ÞAU!  Það eru ÞAU sálin, persónan sem við eigum að horfa á, sinna og vera vökul fyrir.  Er okkur lagið að dæma þau fyrir þetta og hitt í stað þess að hlusta á þau, gefa þeim tíma að segja frá og síðan ef til vill gefa ráð sprottin af kærleika og innsæi í þeirra líf.

Af hverju koma sjálfsvíg, og svo að maður tali nú ekki um svona fjöldamorð, á óvart?  Sá/sú sem tekur sitt líf er langt kominn í eigin vanlíðan, svo langt að engir útvegir eru lengur sýnilegir. Alsherjar blindu slær augun og "besta/eina lausnin" valin til að ljúka óhamingjunni. Í sumum tilfellum er um andleg veikindi að ræða, þar sem einstaklingurinn er ekki 100% við stjórnvölinn. Í öðrum tilfellum er um vangetu til að sjá lausn, útgönguleið og von á að framtíð geti mögulega fundist handan myrkursins. 

Í þeim heimi sem við lifum í dag, er ljóst að ytri kröfur á ungmenni í formi fyrirmynda, hópleiðtoga og krafna frá "hópnum", tíska og af þessu brenglaðar sjálfsmyndir eiga stóran þátt í því hvernig komið er.  Aðlögunarhæfni sumra er takmörk sett. Og sjálfstæð ungmenni eru ekki síður í hættu en þeir sem dragast með strauminum.  

Verum vakandi, hlustum!

 2009 Mars: Winnenden -16 dánir!

Listi yfir svipaða atburði:

September 2008:Finnskur 22 ára strákur skýtur 10 manns í Kauhajoki í vestra Finnlandi. Níu nemendur og einn kennari deyja. Hann skýtur sig síðan sjálfan eftir ódæðið.

Nóvember 2007:Finnskur 18 ára strákur skýtur 8 manns í Jokela, 50km norður um Helsinki. Átta deyja, en 13 særast. Hann skýtur sig síðan sjálfan eftir ódæðið.

Apríl 2007:Bandarískur 23 ára nemandi drepur 33 nemendur og starfsmenn Virginía Tech í Blacksburg i Virginíu. Hann fremur sjálfsmorð eftir ódæðið.

September 2006:Í ríkinu Wisconsin í Bandaríkjunum skýtur 15 ára strákur í bænum Cazenovia skólastjórann sinn.  

September 2006: Strákur, 25 ára skýtur til dauða eina manneskju og særir 20 áður en lögreglan skýtur hann í klessu, eða nær til ókennis.

Nóvember 2005:Staðgengill rektors er skotinn af 15 ára strák í skóla í Jacksboro í Tennessee í Bandaríkjunum.   

Mars 2005:Eftir að hafa myrt tvo ættingja, skýtur 16 ára nemandi í skóla í Red Lake í Minnesota 5 samnemendur sína og einn kennara.  Eftir morðin, skýtur hann sig í hausinn.

September 2003:Í Cold Spring í Minnesota, skýtur 15 ára strákur tvo jafnaldra sína. 

Apríl 2003: Skólastjóri í skóla í bænum Red Lion í Pennsylvania er skotinn til bana af 14 ára nemanda sem síðan tekur sitt eigið líf.

Apríl 2002:Í Gutenbergmenntaskólanum í Erfurt í Thüringen flippar 19 ára strákur. Hann banar 12 kennurum, 2 nemendum, skrifstofukonu og einum lögreglumanni. Eftir ódæðið skýtur hann sig sjálfan.

Mars 2001:Í Santee í Kaliforníu drepur 15 ára strákur 2 skólabræður sína og særir 13 aðra. 

Maí 2000: Flórída fær líka sinn skerf þegar 13 ára strákur skýtur kennarann sinn í skóla í Lake Worth.

Febrúar 2000:Krakki, 6 ára gamall skýtur annan sex ára strák í skóla í Mount Morris Township í Michigan í Bandaríkjunum. 

Nóvember 1999:Í Deming í ríkinu Nýju Mexíkó í Bandaríkjunum skýtur 12 ára strákur 13 ára skólafélaga sinn og drepur hann þar með.

Apríl 1999:Í Columbine High School i Littleton í Colorado skjóta tveir nemendur 12 nemendur og 1 kennara áður en þeir taka sín eigin líf.


11 ár

Ótrúlegt hvað tíminn flýgur!  Elsku góða dóttir mín hún Magdalena á afmæli í dag. Hún fæddist á Heilbrigðsstofun Austurlands á Egilsstöðum þann 9. desember 1997, tæplega tveimur vikum eftir að ég hafði verið settur prestur í Valþjófsstaðarprestakalli. Við vorum nýflutt austur á Hérað og bjuggum í Fellabæ. Þetta voru tímar mikilla breytinga í lífi okkar hjóna. Flutningur, breyting á störfum okkar beggja, ég nývígður prestur, konan mín í fæðingarorlofi, fyrsta barn, fjölskyldur okkar hinum megin á landinu, bágur fjárhagur - jú þetta voru tímar mikilla sviptinga.  Stutt var í fyrstu jarðarförina mína og enn styttra í fyrstu skírnina.  Eldskírn fyrir mig og mína.

Í öllu þessu fæddist litla jólastjarnan okkar; Magdalena. Hún var óvær og var magaveik fyrstu mánuðina - en ljós á myrkum stuttum vetrardögum. Rúmum mánuði síðar skírði mamma hennar hana í Áskirkju í Fellum við guðsþjónustu hjá pabba sínum. 

Ég hringdi í hana Magdalenu mína núna í dag og óskaði frumburði mínum til hamingju með daginn.  Það er skrýtið að vera svo fjarri á stóru dögunum í lífi barnanna sinna, en svona er lífið. 

Til hamingju með daginn Magdalena mín!     @--,-`-------


Sól, sumar og 31°C undir heiðskírum himni

Það er búið að vera að mörgu að hyggja og dagurinn búinn að vera nokkuð annasamur. Þó hefur maður nú leyft sér að puðrast niður í bæ, skoða skrílinn og borða ís.  Svækjan magnast upp á svörtu malbikinu og dökkum flötum húsa og stétta og allt virðist vera gersamlega að tapa andanum. Gamla fólkið flest heldur sig heima.  Neðanjarðarlestirnar eru notaðar svo lengi sem það er hægt, enda svalara neðanjarðar. Síðasta spölinn heim að dyrum var notast við strætó og ég er handviss að hitinn í honum hefur verið nálægt 40°C.  Gluggar voru oppnir og kæling í gangi, en samt virðist það ekki hafa haft svo mikið að segja. Lítill krakka byrjaði að smáæla og batnaði þá ekki lyktin sem þegar var þung af svitalykt og hundaskít.  Það er spáð sama veðri nokkra daga áfram, en síðan á þessari hitabylgju að ljúka.  Reyndar heyrði ég í dag að spáð væri hitameti í Stokkhólmi, en ég á nú bágt með að trúa að því verði náð, svo fjandi heitt er nú ekki enn.

Í kvöld er hugmyndin að fara út og svala sér á nokkrum bjórum, eitthvað verður það nú í minna lagi enda stutt í að maður fari að sötra framleiðslu þeirra Spánverja og njóta av þeirra góðu vínum. Á mánudaginn er ætlunin að hverfa til suðlægri landa. Barcelona er ferðatakmarkið. Í þeirri vögu lista og menningar er ætlunin að dveljast í nokkra daga, drekka í sig fjölbreytileika menningar og andrúmslofts borgar og þjóðar. Ég hlakka mikið til enda mikið að sjá og upplifa.  Í gær keypti ég svo ferðalagsbókina "The Last Gospel" eftir David Gibbins. Ágætt að hafa reyfara við hendina þegar sólin er búinn að baka mann og skugginn dregur meira og ölið.  Þá er yndislegt að geta lesið góðan heilalausan reyfara   :) 

Annars var ég að snúast í því að verða mér út um "Intyg om synprövning" sem er staðfesting á að sjón mín sé í fullkomnu lagi og að ég þurfi ekki gleraugu við akstur ökutækis.  Þetta þarf skv. íslenskum og sænskum reglum að skaffa sér þegar endurnýja á ökuskírteini. Ég gerði þetta og fékk að borga 100 SEK fyrir þetta bréf/staðfestingu.  Þetta verður síðan sent til Íslands eða ég tek það með mér þegar ég fer þangað núna í september.  Það sem hefur vakið forvitni mína í þessum undirbúningsprósess er að þar sem á gamla skírteininu mínu segir að útgefandi kortsins og eigandi sé: Ríkislögreglustjórinn.  Þegar ég skrifaði til embættisins vegna spurninga ég hafði um hvernig fara ætti að þegar maður væri búsettur erlendis, fékk ég ekkert svar.  Ég skrifaði tvisvar sinnum, en embætti ríkisslögreglustjóra svaraði ekki fyrirspurnum mínum. Þetta er bæði óvirðing og sýnir hvað þessi ofvaxna og sjálfrisérversta stofnun er innihaldslaus og stendur sig ekki í upplýsingahlutverki sínu.  Léleg þjónusta - eða réttara sagt: Engin þjónusta. 

Jæja annars kvarta ég ekki. Sakna minna og íslenskrar náttúru. Kem nú samt bráðlega til Íslands og mun þá reyna að vera svolítið ræktarsamur við mína nánu og kæru. Síðan daginn eftir að ég kem til landsins, munu vinir mínir frá Adolf Fredrik Musikgymnasium koma til landsins á skólaslitaútskriftarferð. Ég ætla að reyna að vera þeim lítið eitt innan handar.  Þetta er hópur af mikilhæfum ungmennum sem verða að teljast með þeim allra fremstu í minnst Norður-Evrópu í hljóðfæraleik og söng.     :)  

Jæja, best að fara gera eitthvað gagnlegt.   Heyrumst heimur!

 

 


Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband