Kirkjan saumar sér nýjan stakk

Ljóst er að Þjóðkirkjan á langt í land med att fjárþörf sína passa í þann efnahagslega stakk sem henni er nú af ríkisvaldinu sniðinn. Kirkjan hefur lifað um efni fram lengi og nú hefur henni verið gefið gula spjaldið.  Yfirbyggingin er fram úr öllu góðu hófi, starfsmanna- og embættafjöldi er sömuleiðis langt fram úr því sem hún getur réttmætt.  Kirkjan á Íslandi lifir því miður í hugsunarhætti sem er bæði gamaldags og ekki í takt við raunveruleikan.  Þörf er á gagngerum breytingur á skipulagi, starfsháttum og stjórn kirkjunnar. 

Yfirbyggingin er hluti vandans. Annað er oft á tíðum ólógisk skipting landsins i sóknir og hvernig starfsmenn eru nýttir til þjónustunnar. Tökum dæmi:   Suðurland ætti í raun að vera þrjár sóknir. Þrír sóknarprestar, en síðan yrðu hlaupandi svæðisprestar (distriktsprestar).  Sóknir yrðu sameinaðar, en umhverfis kirkjur yrðu sköpuð hirðissvæði þar sem sálgæsla, guðsþjónustuhald og kirjuleg starfssemi yrði miðuð að þörfum hvers svæðis, eftir tíu ára starfsáætlun. Í þessari starfsáætlum myndi vera tekið tillit till byggðaþróunar, atvinnuástands, kirkjulegs starfs og möguleika þar að lútandi, sálgæsluþörf og áhuga kirkjunnar að byggja upp eða styrkja ákveðna starfshætti.  Þannig myndu "hlaupandi" distriktsprestar vera nýtilegir eftir kunnáttu og getu á ákveðnum svæðum.

Biskupsstofa verði skert sem nemur um 2/3 af starfsmannaflota sínum.  Fyrir þjóðkirkju sem telur nú aðeins undir 80% af íslensku þjóðinni þarf ekki slíka ofboðslega yfirbyggingu sem biskupsstofa i Reykjavík hefur.  Breytingar sem gerðar hafa verið núna á kirkjuþingi er vísir að skynsamlegri hugsun, en betur má ef duga skal. 

Prófastsdæmum fækkað

Synódalréttur

þar sem kirkjan sjálf sá ekki þörf á eigin dómstól í sínum innri málefnum, og lagði niður gamla "sýnódalréttinn" - eiga ríkissaksóknari og dómstólar ríkissins að annast slík málefni eins og kærur og rannsóknir á brotum er varða landslög.

Einnig eiga reglur ríkisins að gilda að fullu fyrir kirkjuna. Þannig að sá sem fundinn er sekur er sekur líka í kirkjunni, sé það sannað. Sama gildi um þá sem eru sannaðir saklausir, séu saklausir í kirkjunni.

Tillaga um þrjú í rannsóknarnefnd

Væntumþykja fyrir kirkjunni

Ég hef, úr fjarlægð, fylgst með því sem hefur verið að geras á Íslandi í kirkjunnar málum. Misjafnlega hefur verið haldið á málum og oft blindandi farið geyst fram með stór orð sem gera slúðursneppla að heitri söluvöru. Er engu látið varða hvað er rétt eða rangt i málfluttningnum. En umræðan öll hefur þó orðið til þess að ég hef styrks i þeirri trú minni að kirkjunni sé best komið einni og sér - en ekki sem ríkiskirkju.

Biskup Íslands hefur viljað kalla kirkju Íslands "þjóðkirkju" en forðast orðið "ríkiskirkja". En Þjóðkirkja Íslands er ríkiskirkja. Hún stendur ekki ein og óstudd og er því miður ekki kenningarlega sjálfstæð. Hún er bundin af tiktúrum og fjárhagsvaldinu. Nú er ég búsettur í Svíþjóð þar sem kirkja og ríki skyldu formlega árið 2000, eða fyrir 10 árum. Þetta var stór atburður og ljóst að breytingar yrðu miklar á allri starfsemi og hreint út sagt "burðargetu" kirkjunnar, sem boðenda Orðsins en einnig sem "stofnunar". Fjárhagslegar forsendur breyttust og var skyndilega þörf á stórum breytingum í fjármálapólitík kirkju, samtímis og fjöldi fólks sem sjálfkrafa hafði orðið meðlimir í kirkjunni yfirgaf kirkjuna.

Breytingar á kirkjustjórn voru litlar í fyrstu, en síðan hefur kirkjan fest sig i sessi, er sannari í kenningu og kenningarsmíð sinni. Hún er nú óbundin og getur í sannleikans anda talað mót ríkisvaldi þegar þess þarf, en stutt það þegar þannig stendur á. Kirkjan á Íslandi er steinrík. Hún átti við siðaskiptin um 50% alls jarðnæðis. Mikið av lendum kirkju voru svokallaðar kristjarðir eða sálugjafir sem ekki er hægt að selja. Afgjald af eigum kirkju ætti að geta borið uppi kostnað við starfsemi sjálfrar kirkjunnar og starfsmanna hennar. Auðvitað þarf kirkjan á Íslandi að verða sjálfboðaliðakirkja rétt eins og kirkjan í Svíþjóð og Englandi er. En hún er þó sönn, og þeir sem vilja vera með - eru með af því að þeir vilja það. Ekki "per automatik".

Ég legg því mitt atkvæði á vogarskálina fyrir aðskilnaði ríkis og kirkju. Ennfremur að kirkjustjórnin sjái að tótalendurskipulaggning sé nauðsynleg á stöðu, stjórn og starfsháttum ríkiskirkjunnar á Íslandi.

Þverrandi traust áhyggjuefni

Jag är jag, för att jag är jag...

Betraktelse vid kvällsmässa i Flemingsbergs kyrka, 13.10.2010, kl. 19:00

[Text: Salomos vishet 7:22b-27a]

I den grekiska mytologin finns berättelsen av Narkissos.

Narkissos var så underbart vacker att vem som än såg honom greps av kärlek, men problemet var att han avvisade varje kärlek. Det var något han inte skulle gjort ty gudarna dömde honom att förälska sig i sin egen spegelbild. Han blev kär i sin egen spegelbild. Och en dag satte han sig vid en vattenfylld damm för att beundra sin egen spegelbild. Han åt varken eller drack. Han var förtrollad av sin skönhet. Han tynade bort inför dammen, den han satt vid och till slut nästan försvann han, men istället växte upp en pingstlilja. Dessa har sedan fått hans namn, narcisser.

Men vad har berättelsen om Narkissos med oss att göra ikväll. Kanske inget. Men den lyfter fram frågan om vilka ser vi oss själva vara. Har vi en trasig självbild, vi som är Guds goda skapelse, älskade och omtyckta av honom?
Jag är ingen stor beundrare av speglar. Jag har dock 2 där jag bor. Ibland stannar jag upp framför den större av speglarna just innan jag ska springa ut av dörren – just för att säkra mig för att jag inte ser ut som ett isländskt nattroll eller liknande. Men ibland blir den stunden längre än jag tänkte framför spegeln. Jag lider inte av narcissism – som Narkissos i den grekiska mytologin men ibland blir det ingen snabbkoll, utan blir några minuters stillastående framför spegeln.

Jag undrar; vem är du? Du som står där framför din egen spegelbild? Jag skådar skalet av en person och jag tycker att jag vet på hundra procent hur den mår och vad den står för. Vist är det så att skalet: Alltså vår hy, våra ögon, hår och kläder som kan berätta mycket och visserligen avslöjar mycket om hur vi mår, men inte allt. Ser jag människan? Ser jag ”skapelsen”.
Vad såg folkskaran när Pontius Pilatus gick fram med Jesus och sade ”se mannen?” Såg de en Allvis härskare, en Gudomlig hjälte, Evig fader eller Fredsfurste - som profeten Jesaja skriver? Såg de konungarnas konung eller Guds son? Livets källa eller Guds lamm? Nej de såg skalet av en hädat, förnedrad, slagen – men vem han var, vad han var – såg de inte.

Frågan jag ställer idag är: Ser vi hur fantastiska vi är, den underbara skapelsen utan det bräckliga skalet? Skalet som enbart är som kameleontens hy, - vi ska inte gömma oss, utan vara glada, stolta och känna vårt eget värde. På samma sätt ska vi försöka se andra människor för dem de är. Underbara och älskvärda och fantastiska – utan att försöka eller vilja förändra dem.

Jag är jag, för att jag är jag,
och du är du för att du är du,
men om du är du för att jag är jag,
är inte du du.

Jólakveðja

"Jól, jól, skínandi jól!" 

Óskar ykkur öllum heima á Íslandi góðrar og gleðiríkrar jólahátíðar.  Umgjörðin skiptir engu máli. Jól í hjarta eru sá undirbúningur sem nægir. Lifum saman í friði, sýnum umburðarlyndi, gefum hvort öðru kærleika og fyrirgefum.  Allt annað mun þá verða betra - því sem við fáum breytt!

 

Kveðja frá Stokkhólmi - Flemingsbergi

Baldur Gautur

 

Sænska kirkjan: "Já" til hjónavígslu samkynhneigðra

Snemma í morgun samþykkti Kirkjuþing Sænsku kirkjunnar að samkynhneigðir eigi sama rétt og aðrir að koma til kirkju sinnar og "ganga í það heilaga".  Stór meirihluti þingmanna samþykkti "G 2009:2" sem leiðir til lykta þetta erfiða mál sem legið hefur á borði kirkjunnar í yfir 30 ár.

Erkibiskup Svía, Anders Wejryd sagði að frá og med 1. nóvember nk. ættu allir samkynhneigðir að geta farið til kirkju sinnar og beðið um blessun á sambandi sínu, rétt eins og gagnkynhneigðir. Þarna ætti ekki að vera neinn munur.  Þessi væri ákvörðun kirkjuþings!  Það sem kallað hefur verið "staðfest samvist" eða "partnersskap" hér í Svíþjóð hverfur þar með og einstaklingar "giftast" hér eftir.  Enginn munur skal gerður á fólki.

Erkibiskup og Victoria krónprinsessa koma til Kirkjuþings Sænsku kirkjunnar

"Att vi haft kärleken som grund för vår tolkning har gjort att vi inte har slaveri i dag", segir Martin Lind, biskop í Linköping".

 

Nokkrir hlekkir:

http://www.svenskakyrkan.se/default.aspx?di=253352

http://www.svd.se/nyheter/inrikes/artikel_3689859.svd

http://www.dn.se/nyheter/sverige/kyrkomotet-oppnade-for-homovigslar-1.979744 

http://www.aftonbladet.se/nyheter/article5998450.ab

Vígsla samkynheigðra í Sænsku kirkjunni rædd í dag!

Í dag situr kirkjuþing Sænsku kirkjunnar og ræðir þau mál sem heitust hafa verið og mest um rædd síðastliðin ár: En það er spurningarnar um hvort Sænska kirkjan eigi að halda vígsluréttinum. Þ.e.a.s réttinum að gefa saman fólk að lögum og svo hinsvegar hvort kirkjan eigi að gefa saman pör av sama kyni, samkynhneigða.

Fyrri hluti spurningarinnar hefur skotið upp kollinum í áratugi, en aldrei fengið neina eðlilega umræðu, því síður ákvarðanatöku.  Litið hefur verið t.d. til landa eins og Þýskalands og Frakklands en þar hefur kirkjan ekki vígsluréttinn lengur.  Þar giftir fólk sig einfaldlega hjá opinberum fulltrúa ríkisins, t.d. í ráðhúsi, friðdómara eða öðrum þeim embættismanni öðrum sem hefur valdið til að framkvæma slíkan löggjörning.  Síðan og ekki fyrr en eftir þetta er um garð gengið getur fólk farið til kirkju sinnar og beðið um vígslu eða blessun á sambandinu.

Síðari hluti umræðunnar hefur verið harðari, tilfinningaþrungnari og afskaplega lifandi gegnum áratugina.  Margir samkynhneigðir hafa viljað fá Guðs blessun, rétt eins og aðrir, á sambandi sínu.  Kirkjan í Svíþjóð hefur blessað samband þessa fólks í áratugi, en slíkur gjörningur hefur ekki haft lagagildi. Verða samkynhneigðir fyrst að skrá sig í staðfesta samvist og síðan fara til prests sem hefur ekki á móti vígslu samkynhneigðra.  Þannig er það í Svíþjóð að aðeins lítill hluti presta i landinu setur sig með tilfinningalegum-, trúarlegum og samviskurökum mót vígslu samkynhneigðra. Þessir hafa verið háværir. Á sama tíma telur stór meirihluti presta meir en sjálfsagt að vígja saman samkynhneigða. 

Á morgun verður svo kosið um þessi mál bæði tvö á kirkjuþingi Sænsku kirkjunnar.  Þetta verður stór dagur í sögu kirkjunnar. Búist er við að umræðan um að gefa frá sér vígsluréttinn verði harðari en hin spurningin sem þó mun hafa meiri áhrif á stöðu kirkjunnar.  Hún mun færast nær fólkinu, en samtímis mun ekumenisk umræða (millikirkjuleg) verða erfiðari fyrir vikið.  Enn eitt bætist við sem þyngir róðurinn fyrir millikirkjulega umræðu, og það er að nú í nóvember mun vígð til biskps yfir Stokkhólms biskupsdæmi (sem telur um 1,2 milljónir íbúa) prestur að nafni Eva Brunne. Hún er lesbía, gift með lífsfélaga sínum til margra ára (sem einnig er prestur) og eiga þær eitt barn.  Þetta hefur mælst illa fyrir hjá mörgum kirkjudeildum, að nýjasti biskup Stokkhólms skuli vera samkynhneigð kona.

Þetta eru sannarlega spennandi tímar í kirkjulífi Svía.  Margt hér sem íslenska Þjóðkirkjan mætti taka sér til fyrirmyndar úr starfi Sænsku kirkjunnar. Meir um það síðar!

Svona líður mér....

Eftir tíðindi gærdagsins líður mér svona:

Prestur í Flemingsberg

Präst i  Flemingsberg!

Nu har jag blivit vald som präst i Flemingsbergs församling. Jag är stolt och rörd över de förtroende kyrkoherden och kyrkoråd har visat mig. Jag hoppas och ber - att jag visar att de inte valde fel och att de, församlingen och min Gud kan alla vara stolta av den nya vingårdsarbetaren, komminister Baldur.

 

Litla kirkjan i Flemingsbergs centrum.

Úr hópi 7 umsækjenda var ég valinn til prestþjónustu í borgarhlutanum Flemingsberg (Huddinge) i Stokkhólmi. Þetta er mikil fagnaðardagur hjá mér og mér finnst ég hafa himinn höndum tekið.  Ég er þakklátur sóknarnefnd og sóknarpresti fyrir traustið sem þau sýna mér fyrir annamiklu og krefjandi starfi.  Sóknin er í afskaplega merkilegu umhverfi. Hér eru kristnir íbúar í minnihluta. Flestir eru múslímar en síðan eru margir aðrir sem tilheyra minni trúfélögum.  Margir hér einnig sem eiga engan guð. 

Verkefnin eru mörg en víngarðsverkamennirnir fáir!    Nú er að taka á honum stóra sínum. Bestu kveðjur til Íslands.

Ég hef þjónustuna svo fljótt sem auðið er, enda mikið starf framundan og verkefnin stór sem og væntingarnar. 

 

Bloggfrí - aftur út í skerjagarðinn

SKERJAGARÐURIN SYÐRI 

Mynd frá Vitsgarn. Séð yfir til austurenda eyjarinnar Märsgarn og síðan upp á fastlandið. (Mynd: BGB)

Jæja, þá er kominn tími til að fara koma sér aftur út í sænska skerjagarðinn og hefja síðasta fermingarnámskeiðið. Ég mun því vera fjarri neti og fjölmiðlum í um þrjár vikur ef allt fer eins og ætlað er. Kannski skýst ég til Stokkhólms um helgar, en eins og staðan er í dag verður líklega ekki tími til þess. Líklega verður farið í langsiglingu út í næstu eyjar og farið í kirkju og eyjaskoðun. Ég hef verið beðinn um að skíra fimm verðandi fermingarbörn og verð ég væntanlega við þeirri bón núna næstu helgi.  Það verður gaman að hefja nýtt námskeið og fá að miðla vitneskjunni kristna trú til þeirra sem núna er að hefja lífsgönguna fyrir alvöru. Vonandi tekst mér vel upp.   

Þetta þýðir að ég er í um það bil þriggja vikna bloggfríi. Ég treysti vinabloggurum mínum að halda uppi baráttunni fyrir sjálfstæðu Íslandi, lifandi stoltu og frjálsu mannlífi og kærleika til allra manna.

Bestu kveðjur, Baldur Skerjagarðsprelli