Ryksugan á fullu, étur alla drullu...

Nú er komið að hreinsunum áratugarins ef ekki aldarinnar. Hin íslenska "nomenklautura" eða bestuvinafélagið, er með ríkisvaldi lagt niður.  Svangir úlfar auðvaldsins ráfa ekki lengur um stræti borgar og bæja leitandi að smápening almúgans. Börnin eru farin að þora aftur út á göturnar með vikupeninginn sinn upp á vasann og sólin er farin að skjóta einstaka geisla niður á kalinn svörð.  Pilsin fara að styttast og brosin að breikka.

Nú hafa Davíð og félagar hans í Seðlabankanum hafa fengið rauða spjaldið. Þeirra er að gera eins og maður sér í bíómyndunum; að taka pappakassa og stinga í hann myndum, persónulegum munum og litlu grænu plöntunni ofan á allt.  Jóhanna forsætisráðherra er að taka til. Nú er sungið:

Ryksugan á fullu étur alla drullu,
lalalala, lalalala, lalalala.
Skúra skúbb´ og bóna ríf´ af öllum skóna,
lalalala, lalalala, lalalala.

Og ef þú getur ekki sungið reyndu þá að klappa.
Og ef þú getur ekki klappað reyndu þá að stappa.
Svo söngflokkurinn haldi sínu lagi.
og syngi ekki sitt af hvoru tagi.       (Ólafur Haukur Símonarson)
 

 

Þetta ástand í íslenskum sérmálum átti ekki að koma neinum á óvart. Ég set í dag spurningarmerki við menntun háskólanna í viðskipta- og hagfræði.  Einn gamall kennari sem ég talaði við fyrir tveimur árum síðan sagði við mig um efnahagslífið á Íslandi ætti allt eftir að fara fjandans til. Að ef fólk gerði ekki eitthvað í því að stöðva taumlausa eyðsluna eða hvað hann nú kallaði fjármálapláguna myndi þetta allt keyra um koll. Þetta var tæpum 2 árum áður en allt hrundi á Mikjálsmessudag 2008. 

Þetta sannarlega hreyfir hugann í átt að sögu Hans Christian Andersens um Nýju fötin keisarans.  Auðtrúa almenningurinn keypti röksemdafærslu bankamanna og þeirra sem sýsluðu með hlutabréf. Allir dásömuðu þetta allt, fannst þetta frábært og fólkið skyldi ekki að það lifði á innihaldslausum peningabréfum, inistæðulausum tékkum ráðamanna banka og ríkis. Skjóti gróðinn var eins og glópagull. Blekkti það eins og alvöru gull og enginn vildi hætta á fylleríinu svo enginn sagði það sem ekki mátti segja. Svo voru það nokkrar svangar hjáróma raddir sem skyndilega sögðu eins og litli strákurinn í ævintýri H.C.Andersens: Já, enn hann er nakinn, Davíð er nakinn ... og .... og allir stjórnendurnir eru naktir.  Hí hí hí...  og loks skellti allt fólkið upp úr.  En skjótt kárnaði gamanið og veislunni var slitið.

Kennarinn sagði að allir hefðu vitað, bara enginn sagði neitt!  Meðvirknin var fullkomin. Núna situr ein biturðin eftir.  Sjálfstæðismenn leiðir yfir því að fólk vill ekki vera "memm" lengur.  Hinir krakkarnir svara núna: Nei þið eruð hrekkjusvín, stelið og ljúgið!  Við viljum ekki vera með ykkur lengur.  Farið! 

Já og núna er ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur að bretta upp ermarnar. Nú skal skúra skrúbba og bóna. Ryksugan er á fullu.  Fækkun, einföldun og skilvirkni eru mikilvæg orð nú. 

Góðar kveðjur til Íslands og til Jóhönnu forsætisráðherra. Sannarlega er hennar tími kominn!

Jóhanna og Davíð ræddu saman

Athugasemdir

[, 3.2.2009 kl. 19:39]

Og já HÚRRA