Hvílíkur prólóg til Íslandsferðar!

Ég lít nú yfir vinnuborðið mitt og bara styn!  Allir þessir pappírar, rusl, óskilgreint pappírsflóð, skipulagt kaos: Stundarskrár, lykil og lausnarorð á háskólavefina, skráningarblöð, ljósmyndir, hjónavígslubókanir, skírnareyðublöð, nýjar skólabækur, síminn, hleðslutæki, kortageymslan, CD-ar, heftari, umslög úff.... of langt mál að telja upp!  Í miðjunni er litla ljósið frá börnunum mínum Magdalenu og Nikulási sem ég fékk í jólagjöf fyrir rúmum þremur árum. Ljósið sem var í er fyrir löngu brunnið, en ég set alltaf nýtt og kveiki á því á hverjum degi og hverju kvöldi þegar ég er heima og gæti ljóssins. Lítið leiðarljós, bænaljós fyrir börnin mín.

Á morgun fer ég til Íslands í stutta heimsókn. Það er langt síðan ég var á Íslandi síðast. Það mun hafa verið í febrúar sem ég leit ættland mitt augum, elskulega fjölskyldu og börnin mín. Of langur tími. Ég er að reyna núna að koma skipulagi á næstu daga hér í Svíþjóð. Skólarnir eru byrjaðir og geri ég því ráðstafanir vegna þeirra tíma sem ég verð ekki viðstaddur við. Fékk frí í kirkjunni þessa daga. Tek í staðinn vinnu þegar ég kem heim aftur til Stokkhólms. Reyndar vann ég tvöfallt í gær til að vinna af mér tvo daga í næstu viku. Það verður gott að komast frá þessu öllu í nokkra daga og smjúga inn í hversdaginn á Íslandi, góða Íslandi.  Hlakka óumræðanlega að geta bara sest niður á fallega æskuheimilinu mínu og notið góða kaffisins heima og verið meðal þeirra sem eru mér svo kærir.

Það er eins og náttúran sé að undirbúa mig undir Íslandsferð, því hérna var kallt í morgun og gjóla. Íslenskt veður... eller hur! Í CD spilarnum er Sarastro að syngja í Töfraflautunni. Trú, kærleiki, einlægleiki, sannleiki, fyrirgefning - að vera manneskja!  Um gildi þess að vera manneskja. Hvílíkur yndislegur texti. Hið sammannlega, breyskleikan og umburðarlyndið. Kærleikan sem hver manneskja skal bera til annara.  Agape!  eins og það stóð í grískunni! Hvílikur prólóg til Íslandsferðar!   

Fékk bréf frá gömlum vinum í Danmörku, Birthe og Kay í umliðinni viku. Þau spurðu mig hvort ég væri ekki til í að senda þeim myndir af fjölskyldunni og sérstaklega börnunum mínum. Þetta er svo ljúft og gott fólk. Alltaf senda þau gjafir á afmælumog jólum til krílanna minna. Ég sendi þeim svo myndir þegar ég kem heim aftur frá Íslandi. Svona fólk eru burðarstólpar samfélagsins.  Talandi um vini og vinskap. Ég var að vinna í kirkjunni í gærkvöldi. Gestur þar kom til mín og spurði mig hvort ég værir ekki Baldur, Íslendingurinn?  Ég jánkaði því. "Jú" sagði hann "þú ert prestur frá Íslandi - kannski þekkir þú gamlan og góðan vin minn frá Íslandi, Kristjan Boooooooason?"  Jú, sannarlega kannast ég við gamla kennarann minn sr. Kristján Búason, grískudósent!  Við spjölluðum alllengi saman og sagði hann mér margt skemmtilegt. Kannski fór svo vel á með okkur því báðir vorum við jú útlendir, hann Ameríkani og ég það sem ég er. Ósköp getur heimurinn verið lítill!  Jæja, best að halda áfram með tiltektina hér.  Sjáumst Ísland!

Athugasemdir

[Fanney Dagmar Baldursdóttir, 8.9.2008 kl. 08:38]

Vona að við sjáum þig sem fyrst aftur. Yndislegt að fá þig heim, þótt ekki hafi verið nema í nokkra daga.