Við erum best!

Auðvitað erum við best.  Hvað annað?  Alltaf gaman að kítla egóið og lesa svona greinar og láta þær síðan liggja með oppnuna upp á kaffistofu vinnustaðarins í Stokkhólmi.   :)

Hér kemur svo greinin í heild sinni, eins og hún er á vefsíðu SouthShoreExpress

Íslendingar sagðir hávaxnastir

Ég les ekki slúðurblöð

Í öðru viðtali sögðu téðir veitingahúsaeigendur að ástæðan fyrir því að þau þekktu ekki Carl XVI Gústaf konung og Sylvíu drottningu væri að þau læsu ekki slúðurblöð.  Segir þetta ekki allt um stöðu þessara dínosaura nútímans.  Konungar og drottningar nútímans hafa engin völd, fjarska lítil áhrif og eru ekki þekkt af öðrum sem gefa sér tíma að lesa slúðurblöðin. Þetta er sorglegt. Líklega er þetta "demókratiseringu" nútímans að kenna og skammsýni sjálfra konungsfjölskyldnanna.   Konungablóðið, þetta bláa, er orðið svo útþynnt að aðeins þekkjast þessir einstaklingar af ytra byrðinu. Mystíkin, sagan, hefðirnar og hinar réttu tengingar eru hverfandi.  Því miður!

Svíakonungur fékk ekki borð

Sannleikurinn er sagna bestur

Það var gamað að lesa þessa frétt. Loksins sýnir það sig að Íslendingar elska sjálfstæði sitt meira en ESB einræðið í Brussel.  Íslendingar eru stoltari en flestar aðrar þjóðir Evrópu.  Íslendingar vilja ekki greiða sukkskuldir Grikklands, Írlands, Lettlands, Ítalíu, Spánar og Portúgal.   Íslendingar vilja vera áfram Íslendingar.  Og Íslendingar framtíðarinnar sjá ekki framtíð í ESB (sem í raun var dauðadæmt þegar frá byrjun).  

Þetta eru fjarskalega gleðileg tíðindi.  En hvað eigum við að gera ef við eigum núna að hætta daðra við ESB i Brussel?   Jú valkostirnir eru margir og áhugaverðir.  Nýjir viðskiptasamningar við Kína, Japan og Austur-Asíulönd.   Viðskipta og vinasamband við Kanada, Mexikó og Suður-Ameríku. 

Ljóst er að aukið samband og sérsamningar við Norðurlöndin eru spennandi - og ljóst að norðurlandasamband - í efnahagslegu tilliti sem og í auðlindasamvinnu er ekki út í hött.  Finnar, Danir og síðast en ekki síst Svíar eru dauðleiðir að borga spilaskuldir Suður-Evrópulanda.      :)   Þarna eru möguleika á nýju efnahagssvæði.   

Segir ESB-umsóknina tilgangslausa

Aðskilnaður löggjafarvalds og framkvæmdarvalds

Nú horfir loksins til betri vegar í háttu mála með aðskilnað löggjafar-, framkvæmdar- og dómsvalds á Íslandi.  Fyrir margt löngu síðan var skilið á milli dómsvalds og framkvæmdarvalds.  En nú er komið að seinni endurbótinni sem lýtur að því að sami ráðherra geti ekki haft á sömu hendi löggjafar og framkvæmdarvald.  Þetta hefur verið stór brestur í þrískiptu ríkiskerfi okkar.  Kerfið er þrískipt til að komast hjá því að sama persóna hafi rétt að setja hentilög og síðan stjórna eftir þeim.  Aðskilnaður er nauðsynlegur til að gera kerfið trúverðugt og gegnumlýsanlegt.

Aðskilnaður ríkis og kirkju er síðan næsta leiðrétting sem nauðsynleg er að gera.

Ráðherrar víki af þingi

Búið spil... aurarnir horfnir!

Það er nú komið að skuldadögum og ljóst að peningana verður að taka einhversstaðar.  Yfirstjórn Þjóðkirkjunnar á Íslandi ákvað að greiða nokkrar skitnar milljónir till kvennanna sem barist hafa fyrir sínum málum gegn, fyrst fyrrum biskupi Íslands, herra Ólafi Skúlasyni og síðan sitjandi (meðan þetta er ritað) biskupi Íslands og yfirstjórn kirkjunnar.  Ekki fékk þó dóttir fyrrverandi biskups neinar bætur þótt sannarlega ætti hún rétt á þeim eftir niðurlægingargöngu sína fyrir núverandi biskup og kirkjuráð.  Nóg um það.

En sorglegt er til þess að hugsa að nú þurfi að selja kirkjujarðir, enn einusinni. Þetta hlýtur að vera með þeim síðustu.... Mín spurning er:  Hvernig í ósköpunum ætlar þjóðkirkjan að standa straum af kostnaði við starfsemi sína þegar aðskilnaður ríkis og kirkju verður innan skamms?   Í Svíþjóð, þar sem kirkja og ríki skyldu árið 2000, fær kirkjan ENGA peninga frá ríkisvaldinu til starfsemi sinnar.  Kirkjan byggir fyrst og fremst á sóknargjöldunum sem hver og einn skattbær einstaklingur, sem er meðlimur, greiðir.  Þ.e.a.s. 0,7% af tekjum sínum.  Þessir fjármunir nægja ekki til að bera uppi starfsemina og viðhald kirkjubygginga.  Heldur verður kirkjan að taka inn leigugjöld af skógum, bændajörðum, laxveiði, námugreftri í löndum sínum, skotveiði, skógarhöggi og hlutabréfum.  

Því miður er grunnhyggni kirkjunnar á Íslandi svo ótakmörkuð að stjórnendur hennar halda að allt bara muni "reddast" þegar að skilnaði kemur.   Eða er þetta bara hinn íslenski hugsunarháttur sem keyrt hefur þjóðina svo oft í kaf aumingjaskapar og fyrirhyggjuleysis: að við njótum peninganna sem við eigum og leggjum ekkert fyrir - því þegar erfiðu árin koma, verðum við örugglega dauð.  En minnisvarðarnir sem við keyptum yfir okkur sjálf standa.

Tvær kirkjujarðir auglýstar til sölu

Þekktu vitjunartíma þinn, Karl biskup

Hvað getum við gert til að bæta, laga og boða? Tölfræðin talar fyrir sig sjálfa (tilv. Hagstofa Íslands):

Ár	Mannfjöldi alls á Íslandi	Prosenta af mannfjölda	Skráðir meðlimir Þjóðkirkjunnar	Breyting milli ára (einstaklingar)
1994	265.064	92,40%	244.925	-397
1995	266.978	91,78%	245.049	-653
1996	267.958	91,08%	244.060	-2.237
1997	269.874	90,66%	244.684	-912
1998	272.381	90,31%	246.012	-617
1999	275.712	89,67%	247.245	-882
2000	279.049	89,02%	248.411	-931
2001	283.361	87,96%	249.256	-765
2002	286.575	87,04%	249.456	-686
2003	288.471	86,68%	250.051	-843
2004	290.570	86,26%	250.661	-953
2005	293.577	85,74%	251.728	-851
2006	299.891	84,10%	252.234	-1.212
2007	307.672	82,05%	252.461	-1.484
2008	313.376	80,71%	252.948	-1.230
2009	319.368	79,24%	253.069	-121
2010	317.630	79,17%	251.487	-1.582
2011	318.452	77.63%	247.245	-4.242

Þetta vekur vissulega spurningar um hvar við getum bætt okkur. Ég tel að eitthvað liggi að baki þessari tölfræði sem taka ber alvarlega.

Norge 22.07.2011

Långfredag 2011

Predikan vid långfredagsgudstjänst i Flemingsbergs kyrka – 2011

 

Flesta av oss känner vi någon som legat på sjukhus under längre tid. Någon som varit svårt sjuk och behövt vistas på sjukhus på grund av det eller sin skörhet. Någon vi inte besökt. Någon vi inte besökt för att det var så svårt. Svårt för att vi har inte vetat vad vi skulle säga. Känt kanske att där fanns inget att säga utan fel saker. Någon vi inte vetat hur vi kunde uppmuntra och ge hopp när alla viste att där inte fanns något hopp och att denna individ aldrig mer skulle komma ut från sjukhuset och uppleva vår vardag igen. Och vi stannade hemma. Dåligt samvete, ånger och sorg satte sig i våra hjärtan så länge den individen vi inte besökte levde, och efter det blev vi själva rädda för att bli sjuka och behöva vistas på sjukhus. Ingen skulle komma, vi skulle bli bortglömda och i värsta fall börda för andra.

Endast få kvinnor stod vid korset när Kristus korsfästes. Skaran hade varit stor som följde Jesus när allt gick väl. Han pratade hopp och botade människor. Han mötte individer i deras verklighet, sjuka människor, de uteslutna i samhället. Han talade om fred, kärlek, och att folk skulle titta inåt, att de skulle skåda sig själva i stora sammanhanget: Han talade om att Guds rike var inra med oss. Framtidshopp och glädjen över att vara människa och Guds barn. Men också ansvar. Folkskaran som följde honom var en blandning av sjuka, fattiga, sökande, rika, överklass som militärer, samhällsutkast och mobbade. Han pratade med fariseer, samariter, tullindrivare, horor och spetälska. Han talar till dig och mig. Folkskaran räknades i flertusen människor som följde honom. Men vid korset fanns endast få kvinnor.

 

På gårdsplanen bakom mitt hus, under en blå himmel och solens strålar, lekte en far och dotter igår. Hon hade uppenbarligen fått sin första cykel. Hon trampade fort fort på pedalerna och lilla röda cykeln rusade framåt med hög fart. Bakom henne sprang pappan och höll i cykeln. En dag kommer han att släppa helt taget och hon kommer att kunna börja cykla alldeles själv. Minns du vilka händer hjälpte dig första gången att cykla? (Eller gjorde du kanske allt själv?)

Pappans hand som höll i cykeln var just som Guds hand som hjälpt dig genom hela livet. Vågar han släppa? Kan vi själva cykla? Har vi visat att vi kan själva? Kan vi leva livet levande, i villkorslös kärlek, tolerans, ömsesidighet? Finns vi för andra? Kan vi ta ansvar för våra liv och andras, just som Jesus predikade att vi skulle? Finns vi med hela vägen, just som Gud finns med oss hela vår väg, från födelse till grav?

Idag, står vi vid korset eller håller vi oss på avstånd? Dagen idag, innan påskens underbara högtid med sin jubel och glädjebudskap, ger oss en chans att stanna upp och se på våra liv. Ibland kan saker så lätt åtgärdas och glädjen över det som förs till en bättre väg blir stor.

 Gud give er alla en välsignad långfredag.

Skrautreið... wtf is that?

Skreyttir hestar eða hvað?   Fáránlegt nafn!

Skrautreið á Laugaveginum

Seljið eldhúsinnréttinguna!

Er ekki bara ráð að selja eldhúsinnréttinguna i húsakynnum OR sem kostaði miljónir og aftur miljónir?

Áætlun um fjármögnun OR rædd á morgun

Vorum ekki spurð!

Það er ljóst að nú er komið að skilnaði Íslands og NATO.  Hér er greinilegt hverjir spila og hverjir eru þarflegu sakleysingjarnir.  Hlutverki Íslands - þó hefur alltaf verið ógreinilegt - er lokið.  Ég tel ónauðsynlegt að Ísland sé með hjásvæfutakta; setji upp þakklætissvip þegar okkur er sýnd athygli, en verður svo að sitja þögul og undangeymd þegar það á við.

Ísland úr NATO - herinn er farinn!

Vorum ekki spurð

Keisarinn í Kína og læknir hans

Fyrir löngu síðan heyrði ég það sagt um líflækni keisarans í Kína, að þannig hefði launamálum hans verið komið að hann fékk laun meðan keisarinn var hress og við góða heilsu. En þá er keisarinn var sjúkur og stríddi við veikindi var líflæknir hans launalaus.

Skilji og túlki nú hver sem hann/hún vill!

Hámark sett á laun verkalýðsforingja

Þegar stjórnmálamenn verða sorglegir

Þannig byrjaði ég erindi mitt hérna í grannkirkju einni í Stokkhólmi um daginn.  Til umræðu var ástandið í Norður Afríku og arabaheiminum almennt. Eins og ég reit í mínu fyrra innleggi hér á bloggvefnum er það staðföst trú mín að vestur evrópskum aðferðum sé ekki hægt að beita í þeim löndum sem ekki hafa sömu reynslu og við höfum af lýðræðishugtakinu.

En að fréttum dagsins. Evo Morales forseti Bólivíu, einu hinna mörgu landa Suður Ameríku sem hafa reynt í á annað hundrað ár að höndla lýðræði - en mistekist - og þjáningarbróðir hans Vladimir Zhirinovskyj í Rússlandi - landi sem aldrei hefur búið við gegnsætt lýðræði, kveinka sér ógurlega núna. Staðreyndin sem blasti við heiminum þá er Barack Obama fékk Friðarverðlaun Nóbels i Oslo 2009, sýndi allt annað en það sem verðlaununum var ætlað að sýna í upphafi. Hér var bara um vinsældakeppni verðlaunanna við Grammy, Oscar og Golden Globeverðlaunin.  Spurningin er:  Hver fær finustu gestina á sína verðlaunahátíð.  Og hver fær sina mynd tekna með stærstu nöfnunum. Auðvitað snýst þetta ekki um frið eða það að koma á friðið í hrelldum heimi.  Ónei.  Ef einhverjum hefur dottið slíkt í hug, hefur sá hinn sami fallið í propagandagryfju PR-fyrirtækja.  Nóbelsverðlaunin voru vissulega friðarverðlaun þegar til þeirra var stofnað og þau fyrst veitt Henri Dunant stofnanda Rauða krossins og Frédérik Passy stofnanda Frönsku friðarhreyfingarinnar árið 1901.   Síðan hefur siguð á ógæfuhliðina fyrir verðlaununum og í dag eru þau einskis virði.  

Nokkrir þeirra sem fengið hafa verðlaunin eru: (og hugsi nu hver fyrir sig hvaða afrekaskrá þessir aðilar hafa - googla gjarnan)

2009 Barack Obama, forseti Bandaríkjanna sem stendur í því að bombardera almenna borgara í Líbýu í skrifandi stund

1994 Yassir Arafat, Shimon Perez, Ytzhak Rabin - ráðamenn i Palestínu og Ísrael (stríðsglæpir á báða bóga)

1973 Henri Kissinger, utanríkisráðherra, lét kasta sprengjum á Kambodíu og Norður-Víetnam

1953 George C Marshall, varnarmálaráðherra Bandaríkjanna í Kóreustríðinu

Spurningin er, hvort ekki sé komið að því að byggja bara skóla fyrir börn í Afríku, Asíu og Suður Ameríku fyrir verðlaunaféð, í stað þess að upphefja einstaklinga sem eru ekki svo friðelskandi?

Zhirinovskyj og Morales eru heldur ekki barnanna bestir. Þetta er reyndar að kasta steini úr glerhúsi eins og einhver sagði.  Morales styður og nýtur sjálfur stuðnings skæruliðasveita í sínu landi. Fíkniefnavandinn hefur aukist þar um leið og fátæktin í landinu. Zhirinovskyj er ekki heldur neinn Vinardrengjakórsmeðlimur í þessu sambandi og á sér einkar spennandi sögu. Þótt svo að ummæli hans og kenningar um kynþætti og rétt Rússa til lands á kostnað annara þjóð- og kynþátta sé ekki nein kvöldlesning fyrir börn.... er hún spennandi fyrir hina hjartasterku.  

Nej nej ... þessir stjórnmálamenn eru bara SORGLEGIR.

Vilja svipta Obama friðarverðlaunum

Óstjórn eða mannréttindabrot?

Það er skrýtið til þess að hugsa að áður en arabaheimurinn stóð í ljósum logum, virtust áhrifamenn á vesturlöndum víðs fjarri þeirri hugsun að losa þyrfti um Mohammar Ghaddafi.  Valdamenn leituðust við að halda honum á sínum stað, láta hann fara sínu fram flestum landsmönnum sínum að skaðlausu. Málið er bara að vestrænir valdamenn vissu ekki hvað þeir myndu fá í staðinn, ef Ghaddafi hefði verið vikið burt.  Það lýsir af siðleysi og skorti á faglegri stjórnkænsku að ganga svo fram mot Ghaddafi sem nú er gert.

En hvernig getum við "hjálpað" arabaheiminum þar sem allt virðist standa i logum og lítil von er um breytta stjórnarhætti jafnvel þótt nöfn breytist. 

Ég held að það er ljóst að við verðum að skilja að vesturlenskt lýðræði, með þingkosningum og forsetakosningum og samfélagi sem okkar er eitthvað sem aldrei á eftir að virka meðal araba. Við getum ekki þvingað okkar stjórnarháttum upp á þjóðir og menningarsvæði sem hafa aðra lífssýn, gildismat, hefðir, sögu og lífsrytma.   

Hvernig í ósköpunum getum við trúað að við getum breytt einhverju till rétts vegar, ef við þekkjum ekki veginn sem við þurfum að fara eftir.  Við getum ekki beytt vesturlenskum aðferðum þar sem fólk skilur þær ekki.  

Hugsum tvisvar áður en við krógum hungrað ljón inni í horni og ætlum að slást við það með sellerí í höndum.  Látum Líbýu og arabalöndin vera þar til við erum þess búin að tala þeirra mál og skilja þeirra menningarheim.

Og dagsins stóri sannleikur: Allir arabar eru ekki múslimar.

Átta þúsund uppreisnarmenn látnir

Líbýa

Með hverjum degi heyrum við af atburðum þeim sem skaka arabaheiminn.  Íbúar landa Norður-Afríku hafa risið upp gegn einræðisherrum sínum og leitast við að sýna samstöðu um að krefjast breyttra stjórnarhátta, nýrra stjórnenda, réttlátara stjórnkerfis og burthreinsun spillingarinnar sem þryfist hefur svo vel í þessum löndum. 

Þetta hefur allt gerst á svo skömmum tíma að erfitt hefur verið að átta sig á umfangi þessara atburða.  Túnis, Líbýa, Egyptaland hafa þegar fengið sinn skerf af blóðsúthellingum þar sem ráðamenn reyna halda völdum mót vilja fólksins. 

Spurningin er viðkvæm, en hvað gerist núna?   Þegar búið er að hrekja forsetana frá völdum - hverjir munu þá setjast í stóla þeirra; í hina heitu stóla valds, auðæfa og ótrúlegra áhrifa.  Bara með að auka eða loka fyrir olíuframleiðslu, geta þessir menn haft stóráhrif á líf meirihluta heimsbyggðarinnar og breytt forsendum efnahagslífsins á veraldarvísu.  Spurningin er hverjir munu taka völdin í þessum löndum?  Ein helsta ógnin er að Arababræðralagið (The Society of the Muslim Brothers) muni ná völdum í þessum löndum, og þar með gera Sharia-lögin að gildandi lagabókstaf í téðum löndum með því öllu sem því tilheyrir og fylgir.

Ljóst er að það yrði skelfilegt fyrir aðrar trúarhreyfingar í þessum löndum. Einir öfgarnir myndu þá leysa hina fyrri af hólmi.  Á Vesturlöndunum er rætt um að þessi lönd í Norður Afriku og síðan restin af arabalöndunum þurfi að taka upp lýðræðislegri stjórnarhætti.

En hvernig förum við að?  Hvernig innleiðir maður lýðræði í landi sem aldrei hefur haft neina lýðræðishefð - aldrei?  Hvernig förum við að?  Að kjósa nýtt þing í einu af þessum löndum á fjögurra ára fresti er ekki svo sjálfsagt eins og við höldum á Vesturlöndum. Tímaskyn fólks i arabalöndunum er annað en okkar hér í Evrópu.  Að byggja upp vestrænt lýðræði i arabalandi er óhugsandi ef við skiljum ekki hvernig þeir hugsa i þessum löndum, óhugsandi vegna þess að lýðræði í einu landi er ekki skilið á sama hátt og lýðræði í öðru landi.   Spurningin er:  Höfum við á Vesturlöndunum gert lexíu okkar í sambandi við arabaheiminn?   Skiljum við hvað gildir þar, hvernig þeir hugsa, hvaða lífssýn þeir hafa og hvað það er sem myndi geta gagnast þar - í hvaða form af lýðræði myndi virka?

Nei því miður ekki.   Við höfum margt ólært í sambandi við ástandið í arabaheiminum og hvað yfirleitt fungerar þar. 

Áður en við hlökkum yfir falli eins einræðisherra, verum ALVARLEGA VISS UM AÐ VIÐ VITUM HVAÐ TEKUR VIÐ. Þessar þjóðir geta verið að fara úr öskunni í eldinn.

 

Nota bene: Nafn landsins er Líbýa EKKI Líbía.  

Gaddafi mun deyja eins og Hitler

Landeyjahöfn

Á fréttasíðu Morgunblaðsins í dag www.mbl.is er talað um að dælubátur sé á leið til Landeyjarhafnar til að vinna mót tilfuttningi sands inn i höfnina.   Þetta er sisyfosarvinna* af versta tagi.  Eitthvað sem aldrei lýkur og kemur að kosta skelfiegar fjárupphæðir. Verkið var dauðadæmt frá upphafi. Hver lifandi sála sem ekið hefur niður á Landeyjarströnd sér og skilur þetta.  Ég spái því að vísir menn munu hætta reyna halda höfninni opinni eftir ca 10 ár, þá hún hefur líklega sogið í sig meiri fjármuni en allar aðrar landsins hafnir til samans.  Spörum strax, bætum Þorlákshöfnina og látum sandinn loka Landeyjarhöfn.

 

 

*  http://en.wikipedia.org/wiki/Sisyphus