Stór orð...

Það er svo hryggilegt að Íslendingar, sem staðið hafa í sjálfstæðisbaráttu á ný núna á sl. ári og krafist hafa nýs lýðræðis skuli vera svo viljugir að gefa frá sér ávinning þessar baráttu. Eftir nokkra daga kjósa Svíar til Evrópuþingsins. Þetta eru nokkrir fulltrúar sænsku þjóðarinnar sem kosnir eru af þjóðinni til setu á þinginu og sem síðan eiga að sjá um verndun lýðræðis innan bandalagsins.

Það er búist við að tæplega 40% af þjóðinni kjósi í þessum kosningum.  Þjóðinni er sama. Þjóðinni veit að það er ekki verið að kjósa um áhrif í ESB, þjóð veit að hvernig sem kosningarnar fari muni áhrif Svía (9,5 milljónir) ekki skipta neinu og hafa sáralítil áhrif.  Því er búist við að tæplega 40% atkvæðisbærra mæti á kjörstað. 

Það er skilyrði lýðræðis að það sé virkt og með þátttöku stórs hlut þjóðarinnar.  Staðan er því svo nú, að lýðræðiselskandi Svíar vita að atkvæði þeirra munu ekki hafa nein áhrif á stefnu og stjórnun ESB.   Geta má þess að búist er við 11% þátttöku í Póllandi í sambærilegum kosningum. 

Er þetta ólýðræðislega fyrirbæri, ESB virkilega það sem þjóðin vill ganga til liðs við?   Vilja þingmenn og ráðherrar VIRKILEGA selja íslenskt sjálfstæði og lýðræði í hendur erlends valds?   Þess valds þar sem aðildarþjóðir hafa barist á banaspjótum og startað heimstyrjöldum vegna ólíkra skoðana og lífssýnar?   Ég segi NEI TAKK!

ESB-tillagan birt

Rauður kross á villigötum?

Oft velti ég því fyrir mér, þegar ég áður fyrr kom nærri málum sem höfðu með flóttamenn að gera, þá er ég starfaði í lögreglunni, sem prestur og síðan sem afskiptasamur borgari - hvar mörkin milli óvilhallrar umfjöllunar og aðstoðar Rauða krossins liggja. Hversu mikil pólitísk samskipti eiga að eiga sér stað milli Útlendingastofnunar t.d. og Rauða krossins. 

Einhvern veginn finnst mér Rauði krossinn eitthvað vera að tapa litnum í þessari umræðu.  Allt síðan Rauði krossinn byggði glæsihýsi í Efstaleitinu, teiknað af dýrri arkitektastofu þar sem ekkert var til sparað í kostnaði og fram til dagsins í dag þegar grá svæði umlykja starfsemina, þar sem Útlendingarstofnun leikur sitt hlutverk á hliðarlínunni.

„Fullyrðing sem stenst engan veginn“

Hvað með Ísland?

Mér finnst að kominn sé tími til að lygavefur Gordons Brown verði afhjúpaður í allri sinni prakt! Blekkingar, svik, þjófnaður og óheilindi hafa löngum verið fylgifiskar breskra stjórnmála, þar sem hvert hneykslismálið rekur annað. 

Líklega er best að Gordon karlinn greini nú eitt skipti fyrir öll frá allri vitleysunni og gleymi þá ekki að biðjast fyrirgefningar fyrir hryðjuverk sín gegn Íslendingum.  Sá væri stærri af sóma ef slíkt gerði.

Brown biðst afsökunar

"Berin eru súr"!

Svo flokkum Sjálfstæðismanna og Framsóknarmanna finnst lítið til koma um stjórnarsáttmála stjórnarflokkanna!  Ég segi nú bara "Jasså"!  Sjálfstæðisflokkurinn sem hafði átján ár, ég endurtek 18 ár, til að skapa velferð og hagvöxt, bætt mannlíf og betri líðan með þjóðinni. Og Framsóknarflokkurinn hékk með í einu og öllu lengst af.  Hvað gerðist?  Nú ríkir örvænting meðal stærri hluta þjóðarinnar, unga fólkið er að missa eignir sínar, námsmenn erlendis hafa duglega tekið sinn skerf af fáránleika stjórnleysisins, gjaldeyrishöft ríkja, allir bankarnir fóru á hausinn og jakkafata- og bindisklæddu smákrakkarnir hafa tapað trúverðugleika sínum og eru farin í felur.

Barnaskapur stjórnarandstöðuflokkanna er algjör!  Þeir telja aðgerðir stjórnarflokkanna "ekki nógu róttækar". Formaður Framsóknarflokks reynir að sá fræjum óeiningar og illsku með því að reyna kveikja elda hér og þar í stjórnarsamstarfinu um leið og formaður Sjálfstæðisflokksins segir að segir að stjórnarsáttmálinn sakni greinilegra markmiða í ríkisfjármálum.  Vitið - ég er bara orðinn hundleiður á Bjarna Ben og hann er bara búinn að sitja í nokkrar vikur í stóli formanns síns flokks. Það er sami vællinn, fyrirprógramerada snakkið sem áður og biturðin í tóni hans sem allra annarra sem talað hafa fyrir munn síns flokks allt síðan þjóðin fleygði flokknum í ruslatunnuna.  Það hlýtur að vera sárt að komast að því að lífsstefnan sem flokkurinn hefur lengi lifað og staðið fyrir sé handónýt og einskis verð.  Þetta gildir sömuleiðis um Framsóknarflokkinn, sem notaður hefur verið sem bót fyrir það sem vantar í vitleysunni hjá Sjálfstæðisflokki í gengum árin.  Flokkurinn sem gefið hefur Sjálfstæðisflokki brautargengi og blessað samstarfið með "já" atkvæðum sínum. Já sá hinn sami á fyllilega sömu ábyrgð á því hvernig málum er komið í samfélaginu.

Þeim ferst að gagnrýna!

Ætla að treysta á andstöðuna

Íslenskur heimilisiðnaður!

Sko sjálfsbjargarviðleitnina. Fólk er að rækta heima og virðist hafa græna fingur við iðn sína.  Verst að fólkið er að rækta forboðna söluvöru, annars væri þetta lofsvert.  Alltaf gaman að sjá hvað fólk getur verið iðið og duglegt.  Unga kynslóðin áhugasöm og búin þegar að setja upp viðskiptanet og framtíðar viðskiptavinir bíða eftir framleiðslunni.  EN eins og ég segi, því miður er varan forboðin og ólögleg. Ég velti því fyrir mér hvort ákefðin og áhugasemin væri sú sama ef um væri að ræða stjúpur eða morgunfrúr, rabbarbari eða blómkál?

Kannabisræktun í Berufirði

Söfnuðir kirkjunnar og skuldasöfnun þeirra

Hvar er kirkjustjórnin?  Hver er ábyrgur fyrir að svona skuldasöfnun eigi sér ekki stað?   Er það kirkjustjórnin?  Eru það sóknarnefndir einstakra sókna?  Er það ríkisvaldið?  

Farið hefur verið út í nýbyggingar monúmentala kirkjubygginga sem hafa gersamlega kaffært söfnuði og sett þá í fjárhagslega fjötra. Þetta hefur bitnað á öðrum söfnuðum Þjóðkirkjunnar, sérstaklega þeim sem staðið hafa sig í fjármálapólitík sinni og gætt sín í fjárútlátum vegna framkvæmda, viðhalds og nýbygginga. Þessir söfnuðir greiða í svokallaðan jöfnunarsjóð kirkna og úr þessum sjóði er ausið til nýbygginga þeirra sem farið hafa fram úr allri skynsemi hvað varðar nýbyggingar. Grafarvogskirkja er gott dæmi um svona. Lengi vel mátti ekki skipta þessu gríðarlega fjölmennu sókn í fleiri þjónustuumdæmi (sóknir) vegna þess að sóknargjöld alls fjöldans varð að ná í til að mögulega mætti láta enda ná saman.  Grafarvogssókn er ekki neitt einsdæmi. Fjármál kirkjunnar ættu sannarlega að vera skoðuð af gagnrýnum aðilum. Fjárausturinn er gengdarlegur í steinsteypu, skuldir og vexti af skuldunum.  Allt frá yfirstjórn kirkjunnar og út til dreifðustu sókna sem standa í stórbyggingum, er ljóst að margt má betur fara. 

Kirkjan myndi aldrei fara svo með fjármuni ef hún væri sjálfstæð, en ekki undir verndarvæng ríkisins. Beiðnir safnaða um styrki til lausnar skuldasöfnunar kirkjunnar (vegna nýbygginga) ætti að skoðast með sparnað í huga og endurumhugsun á framtíð kirkjunnar, þ.e.a.s. forgangsröðun.

Gagnrýna styrki vegna skulda kirkna

Af hundum og ræktendum þeirra

Margir hundar af hinum svokölluðu "fínni tegundum" þeir sem ættbókarfærðir og hreinræktaðastir eru, eru margir helsjúkir, þjást og eiga við geðræn vandamál - en þeir eru ekki einir um það, heldur virðast margir þeir sem að baki þeim standa vera enn verr á sig komnir.

Svenska Kennelklubben, eða samsvarandi fyrirbæri og Hundaræktarfélag Íslands, hefur sett út viðvörun núna.  Gallarnir, hliðarverkanir sérræktunar hundategunda af nokkrum tilgreindum tegundum hefur farið úr böndunum. Litlu loðnu vinirnir, þ.e.a.s. hundarnir fínu, lifa stutt ævi, eiga margir við alvarleg geðræn vandamál að stríða, líða vítiskvalir vegna gigtar, öndunarsjúkdóma, húðsjúkdóma, blindu og annarra sjúkdóma.

Í frétt Götelands-Posten segir formaður Svenska Kennelklúbbsins að ræktunin hafi farið gersamlega úr böndunum og gefur því félagið út alvarlega viðvörun. Í frétt Metro í dag, 06.05.2009 s. 15. kemur fram að skv. formanni Dýralæknasambandsins, Johans Beck-Friis, segir að dýraverndunarlögum hafi ekki verið beitt gegn ræktendum hreinræktuðu hundanna. Samkvæmt upplýsingum frá Hundaræktunarfélagi Svíþjóðar, segir að þær hundategundir sem verst sé komið á fyrir sé hægt að telja: Enskan bulldog, Mastina Napoletano, Shar Pei, Chow-Chow, Basset, Franska bulldog og Pekiníser.

Hverskonar óguðlegar viðbjóðslegar manneskjur erum við að breytast í.  Að skapa þjáningar fyrir saklaus dýrin.  Hverskonar frankensteinsk vinnubrögð eru þetta. Líklega hefði Jósep Mengele verið stoltur af dugnaði og viðbjóði slíkrar dýraplágunnar!

 

Ísland í útlandinu - 1. maí

Datt bara rétt svona í hug að setja inn þessa litlu mynd. Fyrir utan aðalbyggingu sænska utanríkisráðuneytisins í Arvfurstpalatset við Gústaf Adolfs-torg var fyrsta maí flaggað fánum fullvalda norrænna landa. Þetta vermdi litla kramda íslendingshjartað.

 Mynd: Baldur G Baldursson

Gústaf Adolfs-torg (áður Malmtorget) í Stokkhólmi. Riddarastyttan er af Gústafi II Adolfi [1611-1632] og var sett upp 1791 (afhjúpuð 1794).  Arvfurstpalatset var byggt 1783-1794 fyrir prinsessuna Sofíu Albertínu.

Loftbelgshrap

Á föstudagskvöld um klukkan hálf átta sat ég ásamt nokkrum vinum niðri á strönd við Saltsjön, nærri Lappkärrsbergsstúdentahverfinu á Norra-Djurgården. Við grilluðum pulsur og nutum hitans og blíðunnar.

Í fjarska, yfir Djurgårdsskóginum sáum við hvar tveir loftbelgir svifu frekar lágt yfir trén og virtust heldur lækka svifið. Þeir sem sáu um flug þessara loftbelgja virtust ekki hafa neinar áhyggjur því báðir belgirnir lækkuðu jafnt og þétt svifið þaðan sem þeim komu úr suðaustri frá Lidingö eða Syðra- Djurgården landinu og svifu inn yfir Saltsjön. Við Tranholmen voru loftbelgirnir komnir ískyggilega nálægt sjónum eða um það bil 3 m yfir yfirborðinu.

Sá fyrri af belgunum náði að lyfta sér upp áður en komið var að skógarþykkni sem tekur við þegar komið er að byggðinni í Stockby, Djursholm og Långängen. Hvarf sá belgur sjónum okkar, en þá var komið að þeim næsta, sem var sýnu stærri og með talsvert stærri farþegakörfu. Sá náði ekki að lyfta sér í tíma.

Ljóst var að í óefni var komið og leið ekki að löngu en að sá belgur var kominn að Stocksund byggðinni. Fjarlægðin milli okkar og lofbelgsins var um 1.2 km. Var ljóst að þegar hér var komið við sögu að "flugmenn" höfðu tapað stjórn á lofbelgnum.

Eftir um 2 mínútur sáum við hvar loftbelgurinn hafði snert jörðu og byrjaði að hallast umtalsvert. Mikið var reynt að kynda upp þannig að belgurinn mætti lyftast á ný en allt kom fyrir ekki. Árangurslaust var dælt inn heitu lofti eða í um 3 mínútur.  Vindurinn lagði samtímis belginn meir og meir saman og gerði það augljóslega "flugmönnum" erfitt fyrir verkum.

Loftbelgurinn var nú fastur á litlum tanga, líklega nálægt Svanholmen eða strandsvæði norð-austan við Långängsvägen.  Belgurinn bleiki merktur "SKHLMN" frá fyrirtækinu "Upp och ner" sat nú fastur. Ekkert virtist geta orðið farþegum og starfsmönnum til bjargar.

Næsta og síðasta myndin sýnir þar sem belgurinn hefur tapað svifkrafti sínum og er að falla saman. Hvað varð um farþega veit maður ekki, ekki hefur verið tilkynnt um nein meiðsli eða slíkt í fréttum, en sannarlega var forvitnilegt að sjá þessa atburðarrás.

Óhappaferðir ætti fyrirtækið að heita, því slys og ólukkur hafa fylgt því núna sl. ár. Í fyrrasumar lenti fyrirtækið í fjölmiðlum vegna bíræfni og fyrir að sinna ekki og taka ekki alvarlega óhagstæða veðurspá. Hröktust þá loftbelgir út og suður og lentu í hrakningum.

 

 

Myndir/photos: 

© Baldur Baldursson

"Já, er það? Er til spilling í samfélaginu. Þú segir fréttir!"

Voðalega var þetta vandlega orðuð fullyrðing!  En eins og tölurnar sýna er ekki um að villast að Íslendingar vita af spillingunni og hafa tekið þátt í henni. Gallup-könnunin gaf til kynna að ríflega 70% landsmanna telja stjórnmálaflokkana spillta og 50% telja að spillingin nái djúpt inn í fjölmiðlana.  Hins vegar telja 80% að viðskiptalífið sé spillt.

Mínar eigin tölur er í sömu átt:  Ég tel að 95% af viðskiptalífinu sé spillt, ég tel 90% Sjálfstæðis- og Framsóknarflokks spillta og að lokum tel ég, eins og dæmin sýna, fjölmiðlana ver um 75% spillta.

Þetta voru tölur mínar!   Byggðar á yfir 37 ára reynslu og löngu fengnum viðbjóði á spillingu á almannafé, stjórnmálasiðferði og stýrðri umfjöllun fjölmiðla.  

Margir telja spillingu ríkja í þjóðfélaginu

Predikun 3. sd. e. páska

Prédikun flutt við hámessu í Sankt Jakobskirkju í Stokkhólmi sunnudaginn 26. apríl 2009, eða skv. kirkjudagatali Sænsku kirkjunnar 3. sunnudag eftir páska (þema: Góði hirðirinn).

S:t Jacobs kyrka, Jakobskirkjan í Stokkhólmi. Byggð á árunum 1588-1642. Rúmlega 47 metra há upp í turnkross. och rúmlega 47 metra löng. Teiknuð af Hollenska arkitektinum Willem Boy 1580 fyrir Johann III Svíakonung. Breytt frá því að vera krosskirkja (grískur kross) í að vera langskipskirkja með basilíkuformi í gotneskum stíl.   Falleg kirkja og undursamlegur vinnustaður. Myndin tekin sunnudaginn 26.04.2009 kl. 16:50. (BGB)

__________________

Textar:  Lexía: Es. 34:11-16; Pistill: 1. Pét. 2:22-25; Salt. 23; Guðspjall: Jóh. 10:1-10.

__________________

Vår herre Jesu Kristi nåd, Guds kärlek och den heliga andes delaktighet vare med er alla. Amen. 

Har någon sagt till dig: Jag älskar dig? Eller: Jag hatar dig!  Du är Vacker! Eller att någon säger: Fy vad det luktar här (och tittar sedan tillkännagivande runt omkring och genom dig)?  Får du samma dåliga känsla och då någon säger: Har DU tittat i en spegel idag?  Idag vill jag prata om ord. Inte bara vilka ord som helst, utan våra ord. Orden som ger våra tankar vingar, orden som rister så djupt i våra hjärtan, och orden som kan vara så tunga de bara sitter kvar, vare det sig dessa är välkomna eller ej. Vi vet att ord kan vara vassa som en kniv - och de är alltid sagda för agera. Ord är aldrig passiva eller overksamma. Så fort vi har sagt något, får orden vingar och varken ägs eller styrs av oss själva längre.Ord är början till allt.  Detta markeras redan i I. Mosebok, Gamla testamentets första bok, där det berättas hur Gud skapar himmel och jord. Det sägs att jorden var öde och tom. Mot rymdens kaos, kommer Guds röst och han säger ”Varde ljus” och det blev ljus. Endast med ord åstadkommer Gud ordning och reda på kaoset. Endast med sina skaparord. Med ord ger han och tar bort. Gamla testamentets uppfattning av ord är på det sättet; ord har kraft och ord är Guds gåva. Därför skall de användas försiktigt.  Människan fick röst och tal för att lova Gud. Vi har utvecklat oss så att vi kan kommunicera med varandra, visa känslor i ord, förklara, underhålla och berätta. Men ofta lyckas vi dåligt med den här gåvan och vi vanärar den som gav den samtidigt och oss själva. Ibland önskar man sig att man inte hade sagt vissa saker, medan man lyssnar av entusiasm på andras klantiga sätt att uttala sig – och så ler man i smyg. Det är konstigt att människor alltid skall säga vad de tänker, medan de inte tänker på vad de säger. När den danske uppfinnaren Storm P hade blivit hårt kritiserad för något han hade uppfunnit sade han en gång sårad: ”Är det inte särdeles märkligt att med de relativt få ord vi använder till vårt dagliga språk, att vi lyckas säga så mycket dumt och skadande?”  Jag tycker vi kan fundera lite på uppfinnarens ord idag. För några dagar sedan hölls en fredskonferens där de förenta nationerna försökte med dialoger mellan olika nationer, religioner och kulturer at förmedla fred. Jag lyssnade på konferensens första talare. Det var Irans president, Machmoud Ahmadinejads som förklarade sin och många arabers synpunkter på situationen i mellanösten och hur han omöjligen kunde se förbi en krigiskt ”lösning” på osämjan och fiendskapen mellan judar och araber (och deras allierade). Som så ofta förr, användes det stora ord, ord som givetvis kommer inte att underlätta fredsförmedlingen.  Jag tänkte då, vilken förebild, vilken dålig herde! Vilka kommer att följa honom? Vilka är herdarna i Mellanösten? Leder de sina hjordar till förödelse, till giftiga vatten och ökenländer? Jag tänkte på den danska uppfinnarens ord och över oturen som Ahmadinejads hade haft med sitt ordval. Men han är inte den enda som talar på detta viset och misstänksam är jag att han inte heller är den sista!  Efter tv-utsändelsen undrade jag; var det allt med vilja, bestämd vilja försvära FN:s fredförsök och de andras som vill fred och vänskaplig samarbete mellan länder, religioner och kulturer? Folket i mellanösten har haft otur med sina herdar. Det är inte längre frågan om vem började kriga eller vem har dödat, skadat eller kidnappat mest. Vi har kommit över den delen, och det för länge sedan. De som dör i självmordsattentaten eller militära offensiver mot civila dör, tyvärr förgäves. Det är trist, men så är det. Världen har blivit döv, vi lyssnar inte längre. Blir det för mycket offerblod på skärmen när nyhetsutsändelsen är igång, byter man bara kanal. Är man inte snabb nog innan döda kroppar och svårtsårade barn visas på skärmen, hinner man eventuellt säga ”Vad hemskt” men byter sedan till Jay Leno´s Pratshow eller till Simpsons. Tiden för stora hatfulla ord är över. Vare det sig de kommer från en president i Iran, Israel eller Palestina, dövhöres vi mot dessa. Det värsta är att folk slutar bry sig. Hjälten idag är inte den som använder största orden, viftar med största geväret eller dödar flesta, utan den som åstadkommer fred. Hon eller han är god herde!            Ord är början till allt. Ord är bland det dyrbaraste av våra verktyger. Genom moden teknologi kan vi kommunicera på många olika sätt. Men allt bygger på ord och meningar. Ord är därför dyrbara, ord kan vara vassa som en kniv, ord kan uppmuntra och ge hopp, men de är en redskap vi inte får använda hurusom helst. Ord är vår tänkandes verktyg och därför på vårt eget ansvar. Ingen kan ta ansvar för vad jag säger – annan än jag själv. Hur uppfattar vi 23:e psaltarpsalmens ord som börjar Herren är min herde, ingenting skall fattas mig?  För många väcker orden känsla av trygghet, att där är intet att frukta. Orden kan milda obehaglig känsla och ge stöd till den som är ensam. Tänk!  Och de är ”bara” ord. Jag skulle vilja säga till stridsplågade länder i mellanösten, Sri Lanka, Afganistan, Burma, de många stridande länderna i Afrika och länder i vår egen kontinent som lider av osämja och terror: Herren vill vara din herde, ingenting behöver fattas dig!I evangeliets text idag, hör vi där Kristus varnar sina följeslagare och åhörare. Han säger försök inte ta några omvägar, leta inte om lång väg, efter något som räcker att sträcka ut handen efter. Han varnar vid dåtidens och nutidens eklektiska trosuppfattning – där i det mångkulturella samhället det verkar som inte några klara linjer finns, där samtidens moral bestäms av den som har makten varje gång. Med eklektisk trosuppfattning menar jag att det inte går att plocka ihop några ljuvsöta element från alla världsreligioner, ett slags religiöst potpurri och sedan kalla sin gud för Kristus och sig för kristen. Kristus talar i evangeliet till det hellenistiska samhället, ett samhälle som bjöd på mängd olika gudar och halvgudar.  Med sina ord säger han; välj det du vill tro på och verkligen stå för det, du tror på. Han säger: Jag är den gode herden. Den gode herden ger sitt liv för fåren. Jag är den gode herden, och jag känner mina får och de känner mig.  Jag tror och litar på dig, tror du och litar på mig?  Orden framtalas av kärleken för människan, för skapelsen. I evangelietexten understryks det viktiga: Kristen tro är ingen halvtro, den är ingen snabbmat eller eklektisk religiöst potpurri och där finns inte i någon lätthanterad snabbversion med korta genvägar. Det är antingen eller…   Jesu ord bekräftar detta, i Johannesevangeliets 14 kapitel säger Kristus: Ingen kommer till Fadern utom genom mig. På det sättet blir Kristus vägen, sanningen och livet, och vår öppna port till salighet. Jag började här med att försöka att beskriva hur viktiga och svårhanterade ord kan vara. Kristen tro bygger som alla andra större religioner på en helig bok, bok som har berättelser om tron, dens tillkomst och liv. I vår helga bok hittar vi en vägledning hur vi kan lära att känna Gud. Den Herren som är vår herde, som ser till att ingenting skall fattas oss. Han är fredens Gud. Kristen tro är livstro. Allt annat, som predikar strid, motarbetar den, predikar hat och förakt av olika slag, bör uppfattas som främmande röster, och är inte eftersträvansvärt. Vi ber för världen ty världen verkar slavbunden, fylld med oro och sorg. Världen behöver dig Herre, kom, ta all makt på jord! 

Ära åt Gud, Fader och Son och den Helige Ande, nu och alltid och i evigheters evighet.

 

Vor i Stokkhólmi

Tók nokkrar myndir í morgun þegar ég var á leiðinni í vinnuna. Sakuru-trén blómstra og búið er að setja alla gosbrunna í gang í borginni.  Þetta er falleg sýn og maður kemst sannarlega í gott sumarskap. 

Smellið á myndina til að stækka hana:

Kungsträdgården i Stokkhólmi. Sakuru trén blómstra við nyrsta gosbrunninn í garðinum. Sankti Jakobskirkjan í bakgrunni, rauð og reisuleg. Kirkja kennd við Jakob hinn eldri, hefur staðið sannanlega á þessum stað síðan 1311. Þessi kirkja (á myndinni) var byggð á árunum 1588-1642 (vígð fyrsta í aðventu 1643 í nærveru Kristínu drottningar).

Myndin tekin 29.04.2009, kl. 09:40. (BGB)

Fólkið vill ekki Guðlaug Þór niður um eitt sæti, það vill hann út!

Útstrikanir af lista Sjálfstæðismanna koma mér ekki á óvart. Ljóst er að embættisfærsla Guðlaugs Þórs og spillingin innan Sjálfstæðisflokks hefur sært stolt hinna auðsveipnu og auðtrúu flokksmeðlima. Flokksaginn minnir oft á Norður-Kóreu eða Rúmeníu fyrri tíma. En núna hafa flokkmennn getað sagt það sem þeim býr í brjósti, gert það á þann hógværa máta að strika út efsta nafn af listanum, nafn Guðlaugs Þórs fyrrum heilbrigðismálaráðherra.   Skilaboðin verða ekki skýrari hjá þessum flokki og ljóst að Guðlaugur Þór verður að finna sér eitthvað nýtt að gera.  Það nægir ekki að hann færi sig niður um eitt sæti. Fólkið vill hann ekki.  Því svíður að sjá "milljónasnáðann" á lista og strikar hann því út, ekki til að færa hann niður um eitt sæti, heldur til að strika hann út.

Sjálfstæðisflokkur í RS með yfir 2000 útstrikanir

Um evrópumálin

Þá eru Evrópumálin komin í farveg í Noregi. Norðmenn hafa ákveðið að vera ekki með að sinni gera því viðskipta- og tollasamninga við bandalagið í staðinn. Hér er spurningin hvort Ísland geti ekki gert slíkt hið sama. Íslendingar hafa nefnilega spil á hendi sem fólk hefur ekki hugsað út í. Það eru auðlindir okkar, nýttar sem ónýttar.

Evrópubandalagið stendur illa núna um þessar mundir og efnahagsvandinn að höggva enn fastar að rótum efnahagslífs bandalagsins. Nýju austantjaldslöndin eru illilega farin að finna til einsemdar í vanmætti sínum gagnvart stærri ríkjum sem hafa þó sterkari markaði og efnahagslíf.  Þessi lönd starfa nú sjálfstætt, en ekki sem bandalag. Hver eys sinn bát sem hann getur, en ekki er hjálpast að. Þetta er nú Evrópusambandið í hnotskurn.

Svört jörð er það kallað þegar rík lönd vesturlanda og stórar verslanakeðjur kaupa upp landsvæði í Afríku, Suður-Ameríku og Asíu og nýta þessi svæði sem forðabúr fyrir komandi matvælaskort í heiminum eftir nokkra áratugi, - kannski ekki einu sinni það - því matvælaskortur mun herja á heiminn innan tíu ára.  Fiskimið Íslands hafa enn ekki verið rányrkt í þeim mæli sem hafið umhverfis Spán, Portúgal, Írland, Frakkland og Bretlandseyjar.  Þeir horfa því hýrum augum til okkar og stóra hafsvæðisins okkar.

Skortur á olíu og gasi verður síðan einhvern tíman svo stórt vandamál að hver dropi verður gulls ígildi.Þannig mun það svara kostnaði að sækja olíu og gas á botn hafsins kringum Ísland.  Hrein orkuframleiðsla á Íslandi er sömuleiðis áhugaverð í augum Evrópumanna.  Allt þetta eru spilin okkar, spilin sem við gefum ekki frá okkur, heldur spilum með. Við vinnum á trompin okkar ef við glepjumst ekki af aulaskap og gylliboðum ESB.

Að fara með hraði inn í ESB væri það heimskasta sem Ísland gæti gert í dag. Allt sem heitir að flýta sér er Íslandi ekki til góða. Flýtimeðferð kostar alltaf extra. Það vita þeir sem slíkt hafa nýtt sér. Hvort sem íslensk þjóð kýs að fara inn í Evrópubandalagið eður ei, verður að vinna allt slíkt ferli með yfirvegun og af skynsemi.  Ég sé ekki raunhæft að stefna á aðild næstu 8-10 árin.  Það væri ekki íslenskri þjóð til heilla að sækja um aðild þegar illa gengur hjá okkur, því samningsstaða okkar er þá afleit.

Ég kýs heldur að taka upp náið samstarf við Norðmenn og þannig halda góðum tengslum áfram við norðurlöndin sem eiga nánari samskipti við Noreg en við okkur.  Eitt lítið viskipta og menningarbandalag Noregs og Íslands, með tengindu við Grænland og Færeyjar væri mikill akkur fyrir okkur Íslendinga.  Ég tel farsælast að skoða þessa möguleika, því Norðmenn vilja hafa aukin samskipti við okkur. Sláum ekki á útrétta hendur þeirra. 

Evrópusambandið bjargar ekki Íslandi

Kosningar á erfiðum og óljósum tímum

Í dag er kosið á Íslandi til Alþingis. Þetta eru sögulegar kosningar, því annarri eins efnahagslægð hefur Ísland ekki verið áður í. Skuldasöfnun ríkisins undanfarin ár hefur verið stjarnfræðileg. Samskipti við útlönd hafa verið stirð og trú þjóðarinnar á að eðlilegt starfandi lýðfæði sé til á Íslandi hefur verið hverfandi.

Rótlaus þjóðin og klofin er að ganga til kosninga og togast er á um atkvæði þjóðarinnar. Gömlu flokkarnir, þeir sem komu Íslandi á betlarastellinguna í alþjóðasamhengi, segja nú að horfa verði til framtíðar(?).  Jassó, hvað gerðu þeir þá síðastliðin átján árin? 

Ég held að skynsöm íslensk þjóð muni kjósa að breyta pólitísku landslagi í dag og kjósa sér bjartari framtíð.  Gefum sjálfstæðisflokksfólkinu frí, sýnum að lífsviljinn sé eyðileggingaröflunum yfirsterkari.

Lokaorð formanna til kjósenda

I know what you did last summer, - and the past 18 years!

Róður fyrirtækjanna er að þyngjast með hverjum deginum og hjá mörgum nálgast nú gjaldþrot.  Svo virðist sem brauðfótabygging Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks síðastliðin ca. 15 árin virðist vera skila sér. Eftirmæli Sjálfstæðisflokksins verða ei fögur. Sá flokkurinn, með góðri liðveislu Framsóknarflokks, lukkaðist veikja íslenskt viðskiptalíf, íslenskan iðnað og íslenska krónu svo að þjóðfélagið er lamað, fólki líður illa og fjöldi heimila og lögaðila standa frammi fyrir gjaldþroti og allri þeirri sorg og leiða sem það hefur í för með sér. 

Gleymum því ekki að minnast þeirra sem knossuðu okkur og knébeygðu okkur frammi fyrir Alþjóða gjaldeyrissjóðnum og Evrópubandalaginu - með framstrekktar hendur betlandi neyðaraðstoð.

Það er skömm að þessu og þeim gengdarlausa siðferðisbresti sem flokkarnir hafa orðið uppvísir að, og ekki bara einu sinni, ekki tvisvar - nei aftur og aftur... og listinn virðist ótæmandi. 

Ég vona að fólk sjái hvað þetta allt er klikkað og sjúkt og veiti ekki Sjálfstæðis- og Framsóknarflokkum brautargengi enn eina ferðina, því það yrði feigðarför íslenskrar þjóðar!

 

Fjórfalt fleiri í vanda