Rugluð málsframvinda

Það er vítt og breytt rætt hver í raun sé kröfugerð atvinnubílstjóra. Þar fara mörg orð um lítinn hlut. Í stuttu máli fjallar málið allt um kröfur atvinnubílstjóra sem lúta að tveimur þáttum:

a) Atvinnubílstjórar hafa alltaf verið ósáttir við hvíldartímakröfur og þar með hina akstursmælana (skífur settar í bílana til að kanna hversu lengi ökutækinu hefur verið ekið). Þeir telja hvíldartímaákvæðin vera bindandi fyrir sig og til mikils óhagræðis.

b) Þeir vilja lækkað olíuverð.

Atvinnubílstjórar vilja sem sagt vera hálf meðvitundarlausir af þreytu, akandi úti á mjóu vegunum okkar þar sem aðrir vegfarendur þurfa að vera á extra varðbergi því það gæti verið einhver útkeyrður atvinnubílstjóri á ferðinni.  Lækka olíuverð. Tja, þeir hljóta að vera þeir einu sem eru þessum órétti beittir, að vera látnir greiða svona hátt olíuverð. Nei, elskurnar mínar, allur heimurinn líður fyrir hátt olíuverð. Það er ekki hægt að lækka það því OPEC ríkin dæla ekki nógsamlega mikilli hráolíu og stýra þannig verðinu að miklu leyti. Aðrar þjóðir dæla svo miklu sem þeir ráða við. Svo halda atvinnubílstjórar að þeir séu "beittir órétti". Hvaða grunnhyggni er þetta. Lesið blöðin, lesið ykkur til um hvernig olíuverð er saman sett og setjið ykkur heldur í samband við olíufélögin. Kannski þau gætu lækkað eitthvað vegna eigin álagningar. EN hættið fyrir alla muni að haga ykkur eins og óuppdregnum krökkum sem vita ekki hvenær þeir eiga að hætta!!!

½ hundaeigandi

Nú getur maður orðið svokallaður "hálfhundaeigandi"!  Já, fyrirtæki sem heitir Flexpetz hefur byrjað að leigja út hunda og önnu dýr til fólks sem hefur ekki tíma fyrir dýr 24/7. Nú geta til dæmis þrír aðilar deilt með sér einum hundi, sem þegar hans er ekki óskað getur síðan búið á hundaheimili. Áskrift fyrir hund á ári er um 6 000 kr. Síðan bætist við svipuð summa fyrir hvern "notaðan" mánuð.

Heyrst hefur verið að dýraverndurnarfélög hafi látið heyra í sér vegna þessarar þjónustu.

Barnalegir bílstjórar skjóta sig í fótinn

Óskaplega þykir mér hryggilegt að sjá hvað atvinnubílstjórar hafa á prjónunum. Það er ekki réttindabaráttu þeirra til framdráttar að gera forseta Íslands kjánalegan í augum alheimspressunnar. Atvinnubílstjórar sem hafið svona lagað fyrir ykkur, að ætla að aka framhjá forsetasetrinu á Bessastöðum og þeyta lúðrana ykkar; mikið ósköp er þessi framkvæmd ykkar ykkur til lítils framdráttar og smækkunar.  Grunnhyggnum kann að þykja þetta til að vekja athygli á ykkur, en því miður held ég að þið hafið fengið fólkið á móti ykkur.

Að ráðast að embætti forseta Íslands á þennan máta, er lágkúrulegt. Allir vita að forseti Íslands getur EKKERT gert í ykkar réttindabaráttu. Hann hefur afar takmörkuð völd, sem einagrast við myndanir utanþingsstjórna og staðfestingar laga.  Gerið hann hlægilegan, gerið okkur hin hlægileg í augum alþjóðafjölmiðla, en vitið að með svona atferli hafið þið tapað stuðningi margra.

Hafið enga þökk!

Bílstjórar stefna að Bessastöðum

Hvernig var veturinn? Nú verður aftur hlýtt!

Snemma í morgun var ég kominn niður í kirkju til að taka á móti viðgerðarmanni frá Norrköping. Það þurfti að sleppa honum upp í turn. Það er nefnilega svo að ein klukkanna í turninum hafði þagnað. Hún er stór [4,2 tonn], hljómmikil og falleg og búin að hanga þarna síðan um 1724. Nú hafði hún í síðustu viku þagnað. Vélbúnaðurinn sem notast hefur verið við síðan 1908 hafði gefist upp. Á sunnudag á hún aftur að geta hljómað með sínum þunga tón, kalla fólk til kirkju, og minna fólk á að kirkjan finnst mitt meðal þeirra í Kungsträdgården og í hjörtum þeirra.

Það var gaman að sjá aðfarir viðgerðamannsins. Hann talaði við klukkuna eins og hún væri persóna og klappaði henni. Það var eins og hann væri að "peppa" hana að halda áfram.  Eina sem ég heyrði hann segja var: "Hvernig var veturinn?" Hann klappar henni og segir svo: "Nú fer aftur að hlýna!"  Ég sagði eitthvað um að mér þætti vænt um að sjá hversu það virkaði sem honum væri ekki sama um klukkuna. Hann tjáði mér þá að pabbi hans, sem hefði haft sama starfa og hann hefði alltaf sagt að þegar við hringjum kirkjuklukkum opnum við himininn. Með það í huga gæti maður ekki annað en fyllst lotningu og vináttu til þeirra, persónugert klukkurnar og þótt vænt um þær. Þessi hefði langa sögu og hefði tekið þátt í mörgum af stóru stundum fólksins í borginni, og að oft hefði hún opnað himininn fyrir bænum fólksins og augliti Guðs á himnum. 

Hann skipti út slitnum mótornum og sagðist síðan koma í vikunni og heilsa upp á hinar þrjár klukkurnar. Hann hefði eittlítið ósagt við eina frá síðustu heimsókn. Hann hefði einhverja aukahluti með sér handa henni.

Núna er ég kominn aftur heim og mér líður eins og eftir trúarupplifun. Ég var glaður að hitta þennan fullorðna mann sem var eins umhyggjusamur fyrir klukkunum sem og fyrir góðum vini eða barni.

Láttu ekki svona elskan, byrjaðu að borða, maturinn er að verða kaldur

Ég held að Íslendingar séu ekki ókurteist fólk. Þeir bara vita ekki betur! Hérna er svona "hraðskóli" fyrir fólk um hvernig best sé að búa sig til veislu, haga sér í veislunni og hvað maður gerir svo eftir veisluna.  Ráð um klæðnað, hefðir, "hvað passar hverju tilefni" og þvílíkt.  Reyndar á sænsku, en þetta eru alþjóðlegar leikreglur og við allra hæfi. Sláið upp á Magdalenu Ribbing:

http://www.dn.se/DNet/jsp/polopoly.jsp?d=1035

Lítið traust meðal þjóðarinnar til Seðlabanka Íslands

Nema hvað?  Í frétt á www.visir.is stendur að fólkið (skoðanakönnun, hringt var í 800 manns, 91% aðspurðra svöruðu og tóku þátt) beri minna traust til Seðlabanka Íslands nú en áður. Samkvæmt þessari skoðanannakönnun eru niðurstöðurnar skýrar: 51,8% segjast bera lítið eða mjög lítið traust til Seðlabankans.

Þegar maður hugsar til samspils kosinna ráðamanna: þeirra er ráða gengi krónu, eða að minnsta kosti eiga að stýra áhrifsþáttum í gengi hennar og svo Seðlabanka Íslands, svífur á mann sú hugsun hvort það sé hagi þjóðarinnar best komið að hafa einskis virði gjaldmiðil? Hvers vegna höfum við Seðlabanka?  Væri ekki öllu betra að hafa bara hann í skúffu í Fjármálaráðuneytinu og spara svolítið við kostnað hvað yfirbyggingu embættismannaveldis varðar? Er hugsanlegt að innan Fjármálaráðuneytis geti verið lítil skrifstofa sem kallast "Myntslátta/seðlaútgáfa". Reikningar og reiknilíkön er þjónusta sem maður hreinlega kaupir af kunnugum á markaðinum?

Hægt væri sömuleiðis að hætta þessari eindæmis vitleysu með aflóga stjórnmálamenn. Eru þeir svo afgirtir félagslega að þeir ráða ekki við að bara taka sín eftirlaun og draga sig í hlé, rétt eins og aðrir landsmenn gera. Verður að koma þeim, sumum lítt kunnugum í nútíma heimsviskipta- og hagfræði, fyrir á valdastólum (þar sem krafist er ábyrgðar) og örlögum manna er stjórnað?  Ég held að við séum á villugötum og höfum verið lengi. Ljóst er að leggja eigi niður Seðlabanka Íslands. Hann er óþarfur sem stjórnareining. Hann fer vel innan fjármálaráðuneytis. Þar yrði hugsað vel um hann og sérfræðingar látnir annast þá hluti sem ekki er hægt að kaupa annarsstaðar í frá. Hagstofan gæti sömuleiðis fengið þar með aukið hlutverk, þar sem talnafróðir starfsmenn gætu fengið nýja vinnufélaga úr gamla aflagða bankanum.  

Safnastuldur á þjóðminjasafni

Sit hérna og er að spá hvað hafi orðið af mörgum þeim merkilegu, fallegu lykilgripum sem hurfu af Þjóðminjasafninu í Bagdad við upphaf innrásar Bandaríkjamanna (og þeirra stríðsvina) inn í Írak og þar með Bagdad?  Þetta er ekki spurning um nokkrar smádollur eða krukkur, heldur er hér um að ræða skipulagt rán. Stuldur á mörg þúsund gripum af ýmsum stærðum og gerðum, flestir af stórmenningarsögulegu gildi fékk næsta litla umfjöllun. Safnstjórar víða um heim hafa leitast við að taka saman höndum og leita uppi þessa gripi, en því miður virðist hið mesta hafa horfið á svartamarkað list- og forngripasala. Alltaf er til fólk sem vill kaupa þýfi og illa fengna hluti. En afrakstur þessa samstarfs hefur verið lítið. Reyndar hefur verið bannað að kaupa og selja þýfið frá þjóðminjasafninu í Bagdad, vöggu vesturevrópskar menningar. En raunin er þó sú að mikið af því sem stolið hefur verið hefur liðið hefur verið skemmt, breytt, eyðilagt og sumt er illþekkjanlegt aftur. Stöku sinnum skýtur lítil stytta eða lítill baukur úr silfri upp kollinum á ebay.com eða einhverjum slíkum netmarkaði. Það er ekki erfitt að verða sér út um svona gripi. En það er ólöglegt. Það er siðlaust og hreint út sagt fávitalegt. Gripir á söfunum, s.s. þjóðminjasöfnum eru þar af sérstakri ástæðu. Þeir hafa skíra skírskotun til þess lands, þeirra menningar og sögu sem þjóðin á sína sjálfsmynd að þakka. Það er sagan þeirra og heimsins. Það getur verið listasaga, mannkynssaga, efnahagssaga, saga tungumáls, þjóðflutningasaga, saga veðurfars, trúar og jarðfræði.  Sumir hlutir eru svo menningarsögulega mikilvægir að þeir eiga heima á þjóðminjasafni. Safni sem fræðimenn og almenningur á aðgengi að og allir geta fengið að umgangast þessa muni, sem þá eru í tryggri vörslu.

Grunur hefur verið allt frá upphafi stríðsins í Írak að árásarherir hafi átt stóran hluta að máli þegar rætt er um þjófnað einstakra muna af þjóðminjasafninu í Bagdad.  Um það ætla ég ekkert að segja. Vissulega hafa margir gerst fingralangir þegar ringulreiðin var sem mest í þessari gömlu höfuðborg kalífanna. Það er ljóst að aukið alþjóðaframtak er engin hugmynd, heldur skylda. Hér þarf að gera eitthvað til að stöðva ólöglega listaverkasölu. Hvernig liði okkur ef til dæmis kápa Jóns Arasonar, eitthvert af altarisklæðunum frægu, litla fræga þórslíkneskið eða kaleikurinn góði væri boðinn upp á ebay.com eða dúkkaði upp á skrifstofu einhvers japansks viðskiptajöfurs. Eða sjá einhvert handrita okkar á uppboði hjá Christie's, Bukowskis eða Sotheby's?

Verndun lifandi lands

Það er skrýtið að sitja hérna í fjarska og hugsa heim, heim til ástkæra landsins míns Íslands. Það er jafn skrýtið að lesa hvernig stjórnvöld á Íslandi virðast aðeins á tillidögum minnast fagurra fjarða, himinhárra heiða og ferska fjallavatnsins. Sautjándi júní er þjóðhátíðardagur Íslands. Það er reyndar sá dagur sem ég held að í raun enginn sé neitt hrifinn af. Það er dagur sem stjórnmálamenn fundu upp til að blinda þjóðina með einhverskonar helgislepju á þjóðarmælikvarða. Það er dagurinn þá er allt er eiginlega snúið úr samhengi sínu. Það er dagurinn sem búinn var til í skyndingu, tækifærissinnuðu andrúmslofti stríðsárana þá er Danir voru hersettnir og með öllu óbúnir að bregðast við og leiða okkur hönd í hönd fram til lýðræðis. Við spörkuðum í liggjandi herra okkar. Sómi Íslands, sverð og skjöldur!  Sóminn var víðsfjarri, sverð og skjöldur landsins var hernuminn. Það er ekki skrýtið að maður hafi blendnar tilfinningar til þessa "þjóðhátíðardags". Það er sem það gjalli í tómri tunnu í hátalarakerfi Austurvallar þegar ræður eru haldnar og fjölyrt um fegurð lands, hreinleika lofts og vatns, dýpt blárra fjarða og fuglasöng á lyngvöxnum heiðum.  Maður hugsar til þeirra verksmiðja sem byggðar hafa verið, álvera, tals um olíuhreinsunarstöð, vegalagninga um hálendið þvert og endilangt. Línulagningar virðast ekki lúta neinum reglum, ruslahaugar og mengun setuliðsins sáluga hér og þar. Námagröftur og efnistaka virðist heldur ekki lúta neinum verndunarhumyndum.  Þetta er sárgrætilegt. Allt þetta innantóma tal um fegurð lands og varðveislu, en hvað gerist?  Raunin er allt önnur og verkin sem tala hin raunarlegustu. Gerir fólk sér ekki grein fyrir því sem er að gerast. Íslandi er verið að breyta í ruslageymslu fyrir önnur lönd.  Verðmæti Íslands liggur ekki í olíu, gimsteinanámum, skógum eða málmgreftri. Nei, verðmætið liggur í hinu sjónræna, upplifuninni sem er einstæð á heimsmælikvarða. 

Þjóðhátíðadagurinn er tilbúningur. Að við minnumst Jóns heitins Sigurðssonar er jú sjálfssagt. Allar þjóðir verða að hafa sinn "Símon Bólívar". Gleymum ekki hinum "hetjum" íslandssögunnar Rasmusi Christian Rask, Jóni biskupi Arasyni, Fjölnismönnum, unga fólkinu sem fór erlendis og menntaði sig og færði Íslandi heim heimsfræðin. Gleymum ekki þeim sem hafa látið sér annt um land og viðgang þess þegar horft er til framtíðar. Stjórnmálaumræðan í dag er skammsýn. Skammtímagróði og sorglegar afleiðingar eru hinn viðbúni fylgifiskur ákvarðanatöku stjórnmálamanna.

Í Fjallræðu Krists segir: "Biðjið, og yður mun gefast".  Nú er bara að hafa vit til að biðja um það sem okkur er fyrir bestu, landi og framtíðarþjóð.

Engir taðskegglingar þessir

Sat og var að lesa Dagens nyheter hérna á vefnum og rakst á þessa stuttu frétt um keppni sem haldin var í Þýskalandi. Keppning var haldin í litla bænum Eging am See og var þetta undankeppni fyrir heimsmeistarakeppnina sjálfa sem varður 2009. Jú einhvern tíma þarf jú til að láta sér vaxa grön. Hérna er það ekki, ótrúlegt en satt, magnið sem skiptir máli, heldur útlit, listfengi og frumlegasta hugmyndin.  Skemmtileg keppni með miklu skeggvaxi og mörgum greiðum á lofti. Hérna eru það bara karlarnir sjálfir sem sjá um að skapa þetta frá kinn till síðustu strokna í vaxíbúrðinum.

Njótið meðan varir!

citat: http://www.dn.se/DNet/jsp/polopoly.jsp?d=554&a=762494

Japönsk kirsuberjatré - sakura

Vorið er komið í Stokkhólmi. Ég var staddur í Kungsträdgården í dag eftir orgeltónleika sem ég var á.  Himneskan ylminn og fegurðina algjöru lagði fyrir augu og nef. Hvílík fegurð!  Þessi vorboði blasti fyrir augum hundraða manneskja sem komnar voru í garðinn til að sjá herlegheitin.  Garðurinn ylmaði allur af ljúmsætum unaðsylminum. Þetta var eins og paradís á jörðu. Búið var að kveikja á litlu gosbrunnunum í miðju garðsins svo skvampið í vatninu hafði næstum því seyðandi verkan.

Ég tók nokkrar myndir, en hef verið í basli með að fá myndirnar úr myndavélinni yfir í tölvuna. Kannski koma þær síðar!   Hérna er þó ein fengin að láni, sem þó gefur ekki raunrétta mynd af aðstæðum, en hugmynd samt: