Skilaboð frá Alþingi

Þetta er svo sætt!  Fanna systir skrifaði þetta á msn' ið mitt rétt áðan:

Nú eiga allir að standa saman... verst að menn deildu ekki öllu þegar vel gekk!

 

 

ps. Sat og var að lesa yfir færsluflokkana. Einn heitir "Landsbankadeildin"!!! Soldið kaldhæðið!Hvað verður um þá deildina?

Axlaðu nú ábyrgð á görðum þínum Geir

Það er ljótt að heyra um það talað að Ísland sé gjaldþrota hér í útlöndum. Fólki er ráðlagt að halda sínum fjármálum aðskildum frá öllu sem íslenskt er og fjármálaspekúlantar segja ráðamenn á Íslandi hafa farið á svo svakalegt fyllerí að timburmennirnir séu alls ráðandi og fyllibyttan hafi týnt skónum sínum og seðlaveski.  Hér hafi verið sólundað og það á mjög áberandi máta, þjóðartekjum góðærisáranna og nú sé ekkert til að bregðast við ólánsástandinu.  Þetta sé afar hryggilegt því Íslendingar séu duglegt og vinnusamt fólk - að svo hafi óviturlega verið spilað með opinbert fjármagn!

Óstjórn ríkisstjórna síðustu 13 ára er að þakka. 

Geir Haarde, Halldór Ásgrímsson og Davíð Oddsson. Við, börnin okkar og barnabörn skulu minnast ykkar fyrir óstjórnina alla og fyrir að hafa kafsiglt þjóðarskútuna. Hvílík pólitísk eftirmæli!

Geir: Staðan mjög alvarleg

Glópagull stjórnmálamanna

Það væri synd að segja að núverandi og fyrrverandi stjórnmálamenn bæru hag þjóðarinnar fyrir brjósti. Það væri líklega kallað að fara með ósannindi. Fáar þjóðir hafa haft sambærilega ólukku í sambandi við stjórn sinna mála lengi vel. Líklega væri hægt að taka dæmi úr nútímanum, en mörg þessara eru af svo viðkvæmum toga að maður veigrar við að setja slíkt fram í rituðu máli.  Málfrelsi hefur löngum verið eitt af hornsteinum þeirra réttinda sem við höfum. En oft er best að segja ekki það sem í huganum býr, einfaldlega vegna verðmæta þeirra upplýsinga sem maður býr yfir og þess skaða sem slíkar upplýsingar geta valdið, viljandi eða óviljandi.  "Aðgát skal höfð í nærveru sálar" og "oft má satt kjurrt liggja", fleyg orð sem oft hefur verið haldið á lofti. En því miður skapa aðstæður í daglega lífinu oft forsendur þess að maður verður að hrópa út sannleikann eins og hann er, beittur og særandi.

Ég leyfi mér að hrópa í dag!  Ég vil í dag minnast þeirra manna og kvenna sem staðið hafa að fjármálum íslensku þjóðarinnar á síðustu árum, eru ábyrgir vegna eigin reiði, persónulegrar óvildar, leiða og skorts á óeigingirni, óeigingjörnum kærleika fyrir því hlutverki sem þeir/þær hafa boðið sig fram í.  Þetta fólk er "blindsker [...] vatnslaus ský, sem rekast fyrir vindum, tré sem bera ekki ávöxt að hausti [...] eru ofsalegar hafsbylgjur sem freyða eigin skömmum, reikandi stjörnur...". Þetta er fólkið sem lofaði með drengskaðareiði að standa vörð um hagsmuni þjóðarinnar sem sinna eigin. Þetta er fólkið sem þorir ekki einu sinni að segja frá sannleikanum um eignastöðu sína í íslensku fyrirtækjum.

Og á þetta horfir íslenska þjóðin og lætur trampa á sér.  Líklega hefðum við betur verið sett undir dönsku einveldi en þessum skollaleik!

Áunnið ástand! Fall án fararheillar

Þjóðarskútan hefur lengi verið á leið að feigðarósi sínum. Þetta hefur hver manneskja getað sagt sér, en svo dagljóst að komist hefur ekki verið hjá því að sjá að hverju stefndi. Nú þykjast stjórnmálamenn vera furðu lostnir yfir ástandinu og skömmustulegir trítla alþingismenn til hússins við Austurvöll til að reyna takast á við áskapað ástandið.  Í fréttum hér í Svíþjóð hafa stjórnmálamenn sagt að engin stærri hætta sér sænska banka- og efnahagskerfinu búin, þar sem lengi vel hafi verið lagt til hliðar í góðærinu og síðan að kerfið hafi bara verið hugsað svo að það færist ekki þótt á móti blési litla stund. Líklega hafa Svíar lært bitri reynslu að ef kjölfestan er léttari en yfirbyggingin, ferst skútan. Allir þekkja söguna af byggingu Vasa-skipsins. Fyrir þá sem ekki þekkja þá sorgarsögu skal ég rifja hana upp núna í fáum orðum.

Í Þrettánárastríðinu sem Svíþjóð drógst inn í, vildi Gústaf II Adolf sýna hernaðarmátt sinn og byggja stórt og stæðilegt skip. Skipið var byggt 1626-1628 og var ekkert sparað til byggingar þess.  Þó var ekki byggt samkvæmt reglum um jafnvægi skipsins, burðargetur (staðsetningu lestar) og yfirbyggingu (skreytinga og seglabúnaðar).  Skipið var hlaðið með auka fallbyssudekki en á kostnað kjölfestu skipsins. Skipið var of háreist, aukaþungi var settur of hátt á skipið (fallbyssudekk) og kjölfesta skipsins var ekki nægileg. Þegar skipið var sjósett varð vart við óstöðugleika. Við jómfrúreisu sína þann 10. ágúst 1628, að viðstöddum konungi, hirð, helstu frammámönnum, þúsundum Stokkhólmsbúa og sendiherrum vinveittra og óvinveittra ríkja sigldi Vasa skipið út mót hafi. En knappast hafði skipið sveigt framhjá höfuðstaðnum að það lagðist á hliðna og sökk á fáeinum mínútum. Engu varð bjargað. Fjöldi áhafnarmanna fórst. 

Þetta stolt Svíakonungs var dæmi um það sem enn gerist í dag. Nú er það þjóðarskútan okkar, Ísland, sem tekin er að hallast illskyggilega. Það er ekki nóg að byggja háreist möstur og fylla með seglum og vilja hratt með öðrum, ef búið er að selja kjölfestuna.

Hvað er það sem fólk skilur ekki?

Í Fyrstu Mósebók er hægt að lesa um draum faraós, hvern faraó fékk síðan Jósef til að túlka. Draumurinn byrjaði með að faraó sá sýn:  "Og sjá, upp úr ánni komu sjö kýr, feitar á hold og fallegar útlits og fóru að bíta sefgresið. Og á eftir þeim komu upp aðrar sjö kýr, renglulegar og mjög ljótar útlits og magrar á hold...  [1.Mós. 40:17]  

Jósef túlkaði drauminn svo að fyrst kæmu sjö góð ár, síðan sjö slæm ár. Faraó gerði ráðstafanir og sparaði hvert ár hluta uppskerunnar þegar það gaf góðæri. Þannig átti hann mat þegar illa áraði.  Þessi saga hefur verið þekkt í minnst 3 000 ár.  Hvað er það sem fólk skilur ekki? 

Vissulega hafa ráðherrar og bakastjórar og eigendur hálfhruninna fjármálafyrirtækja mokað undir sig, en hvað með þjóðina sem treysti þeim?

Óttast að spilaborgin hrynji

Kirkja og kannabis

 (mynd)

Hedlundakirkjan í Luleåstifti hér í Svíþjóð sendi um daginn frá sér safnaðarblað. Undir mynd af fallegu laufblaði stóð: ".. opið fyrir þá sem eru opnir og áhugasamir fyrir að purfa nýja hluti". Já sannarlega er kirkjan farin að reyna fyrir sér með mismunandi form auglýsingamennsku. Einhvern veginn efast ég þó um að "opnum og áhugasömum" hafi verið boðið til hassreykinga í safnaðarheimilinu eða fólki boðið til hringreykinga með hinum himnesku friðarpípu. Auðvitað myndi kirkjan fyllast af fólki, það er ekki spurning um það. Líklega myndi þá eitthvað svífa yfir vötnunum annað en orðið og andinn.

Nei svo sannarlega var það ekki með vilja að hassblaðið fékk að skreyta síður safnaðarblaðsins. Ætlunin var að notast við hin fallegu blöð japanska hlynsins, sem er snarlíkur hinum áhrifagefandi græna ættingja sínum af ættinni Cannabis  :)

En eftirspurn eftir fréttablaði Hedlundasafnaðarins hefur aukist og blaðið góðkunna verið söfnuðinum til mestu hjálpar.   :)  

Ekki þjóðstjórn, heldur forsetaskipaða sjálfstæða utanþingsstjórn

Já það er gaman að sjá skelfingarglampa í augum þeirra sem kallast mega feður þeirrar óstjórnar sem nú ríkir í atvinnu- og efnahagsmálum á Íslandi. Kannski er þetta hin svokallaða þórðargleði sem nú hefur skotið upp kollinum hjá mér. Ekki gott það!  En með fyllstu virðingu, eða það sem eftir er af henni hjá mér fyrir stórnvöldum á Íslandi, verð ég að segja að nú er tími til kominn að allir leggist á eitt til að bjarga því sem bjargað verður.

1) Enginn fær hærri mánaðarlaun en 600 000 í landinu í 2 ár.

2) Allur kostnaður sem greiða þarf til ríkisins verði frystur, svo engar breytingar verði þar á í 2 ár.

3) Kaup á nýjum atvinnutækjum s.s. bílum, traktorum, skipum eða flugvélum verði bannaður í 2 ár.

4) Bankar setji raunhæf gjöld fyrir þjónustu sína. Sama á við um vaxtaþróun í landinu.

5) Alþingi verði sent heim, launalaust (sama gildir um ráðherra).

6) Sett verður utanþingsstjórn, skipuð af forseta, sem kallar in ópólitíska ráðgjafa sem verða settir ráðherrar í fyrirfram ákveðinn tíma.

7) Krónan verði tengd norsku krónunni.

 

Seðlabankastjóri viðrar hugmynd um þjóðstjórn

Afturgöngur femínismans

Gangbrautarmerki í Stokkhólmi 

(mynd)

Ég var að lesa í fréttablaðinu Metro í morgun, um leið og ég ferðaðist með strætó niður í bæ. Á síðu þrjú rakst ég á þessa litlu mynd af annars góðkunnu umferðarskylti sem alla jafnt hefur staðið fyrir gangbraut. Jú og það gerir það enn í dag. En efni textans gerði að ég gat ekki annað en kímt. Eftir ötullega báráttu, athugið sérstaklega orðið ötullega baráttu kvenna á þingi Svía, Riksdagen - hefur þeim orðið áorkað að í framtíðinni skulu bæði umferðarskylti með kvenmönnum og karlmönnum vera til leiðbeiningar gangandi vegfarendum og akandi.

Óskaplega er fyndið að konur, sem berjast fyrir jafnrétti á við menn séu að baxlast í þesskonar baráttu. Ekki hjálpar þetta nýja merki konum á atvinnumarkaði hót, eða heimavinnandi konum sem alla tíð hafa verið ósýnilegar í fjarska vanmetnum störfum sínum. Nei, því miður. Þetta umferðar merki hjálpar þeim ekkert meira en okkur körlunum, - en yfir götur.

Hitt finnst mér þó svolítið skondið að konur séu að berjast fyrir því að hinni sterku kynjahlutverkaskipan sé við haldið. Með þessu umferðarmerki "gangbrautarmerkinu" er verið að notast við hefðarhelgað tákn um konu í kjól.  (Fæstar konur ganga í kjól - hverju sem því líður). Mér finnst þetta kannski skýra helst hvað réttindabarátta og kröfur kvenna eru annað hvort, komnar skammt á veg eða hreinlega komnar afvega!  Hvaða tákn þekkjum við þar sem konur eru táknaðar með þessu tákni kúgunar (að konum var gert að ganga í kjólum en ekki síðbuxum). Hvaða tákn eru skýrust í þessu sambandi?  Ég leyfi mér að hugsa til snyrtiherbergja á opinberum stöðum. Er ekki hægt að setja eins "unisex" merkingu og láta alla notast við sömu snyrtiherbergi. Tökum burt pissuskálarnar og "skápum" þarfir allra og notum bara unisex mynd af persónu sitjandi á kósetti.

Hvar eru gömlu góðu bankastjórarnir?

Nú eru dagar jakkafatapabbastrákaklúbbsins liðnir. Fólkið vill reynda menn, annað hvort okkar gömlu bankastjóra sem stjórna gátu bönkunum áður fyrr eða hreinlega fá inn erlenda aðstoð.  Ég hallast að því síðarnefnda.  Hvers vegna ekki að sækja eftir erlendum ráðgjöfum og láta þá koma bankakerfinu og þjóðarskútunni á réttan kjöl? 

Stjórnendur Glitnis hefðu mátt fara

Nú er þetta á allra viti

Svíarnir virðast hafa verið með á nótunum nokkuð snemma og núna halda nokkrir að sé höndunum með að skipta íslenskum krónum, en það gekk ekki í morgun hjá gjaldeyrisþjónustufyrirtæki einu til dæmis. Þeir hreinlega vissu ekki hvað íslenska krónan hafði minnkað í verðmæti. Eða eins og einn starfsmaður ónefnds gjaldeyrisþjónustufyrirtækis hér í borg sagði: "Við getum ekki verið að eltast við nýjar og nýjar tölur af falli þessa gjaldmiðils" - við verðum að hafa réttar upplýsingar þegar við verslum með mynt".   Usss.....

http://www.dn.se/DNet/jsp/polopoly.jsp?d=3130&a=833949

Ríkið eignast 75% í Glitni

Ausið strákar, ausið! Við förumst annars!

Ég kíkti á síðu Kaupthings fjármálaveldisins, þar sem krónurnar mínar eru geymdar.  Á gjaldeyrisyfirliti síðu fjármálaveldisins sá ég að íslenska krónan hefur fallið enn meira í verðgildi. 1 SEK = 14.60 ISK.  Aldrei þau síðastliðin 4 árin sem ég hef búið í Svíþjóð hefur þessu verið svo illa farið.

Í morgun þegar ég kveikti á tölvunni minni og sá fréttasíðu MBL að fjöldi fínna bíla hafi verið saman komnir á einum stað í Reykjavík í gærkvöldi. Þar hafi verið verið komin sú stétt manna er telst til nomenklatura Íslands.  Eru brestir komnir í leikborðið hand Geirs og vina?  Af hverju þessir kvöldfundir?  Hvað er svo brátt að það megi ekki bíða annars dags?  Svona hegðun og "neyðarfundir" eru til þess fallnir að skapa ótta og óreiðu í fjármálum og hjá einstaklingum Fólk sér að allt er ekki "í lagi".   Eða svona eins og maður segir nú til dags: usch... det låter inget bra!

Lycka til med Monopolspelet!

Ráðamenn funduðu fram á nótt

Það er leiðinlegt að vera bara peð í pólitískum gangi taflborðsmanna

Jóhann Benediktsson fráfarandi lögreglustjóri á Keflavíkurflugvelli er jú einn af mörgum sem hafa séð, eins og í ævintýri H.C.Andersen, að "keisarinn var nakinn".   Það sem meira er: Hann, Jóhann Benediktsson, þagði ekki. Hann hefur áttað sig talvert fyrr en aðrir hversu dapurlegt ástandið er á bæ lögreglumála landsins. Hann nefnir ástandið sandkassaleik og er það ekki ofsagt hjá honum.

Ég spyr bara eins og sálmaskáldið í Saltaranum: "Hversu lengi, Drottinn. Hversu lengi...." Já, hversu lengi á þessi sandkassaleikur að standa? Er ekki komið kvöld og tími til að börnin öll fari heim?  Er ekki kominn tími á að börnin taki sér fullorðinslegri leiki? Er ekki kominn tími til að einhverjir fullorðnir taki málin í sínar hendur og skakki leikinn í sandkassanum.   Ég held það bara. Ævintýrið er þegar orðið of langt, ævintýrið um Ríkislögreglustjórann. Ég er með farsæl sögulok:

 ... síðan fékk hann biðlaun og eftirlaun og lifði svo hamingjusamlega alla daga eftir það. Lýkur þar þessari sögu.

Lögregla í sandkassaleik

Þarf að tyggja þetta ofan í fólk?

Ég er að verða svolítið þreyttur á fólki.  Eða réttara sagt grunnhyggni og gagnrýnisleysi þess. Hversu lengi þarf að tyggja þetta ofan í fólk að það er verið að fleygja peningum þess í vitleysu. Hvað var ég ekki búinn að skrifa um ríkislögreglustjóraembættið?  Er fólk svo grunnhyggið að treysta stjórnmálamönnum fyrir peningum sínum, eða bönkum eða hlutabréfafyrirtækjum öðrum?  Nú þýðir ekki að segja: "Ja, við vissum ekki um þetta" eða "Er það satt? Getur þetta virkilega verið?" Nei, þið kæru landar eruð upplýst um stöðu mála og núna er það ykkar að leiða þetta afvegaleidda fólk sem situr við stjórnvölinn aftur á rétta braut ellegar losa ykkur við það.  Næstu kosningar munu skera úr um hvað ykkur þykir um störf þessa fólks.  Hvað ykkur finnst um hvernig skattpeningum ykkar hefur verið varið og mun varið?  Það er ykkar að fjalla um siðleysi þessa fólks sem þeytist á Ólympíuleika, snýr svo heim þegar kastljósið er ekki á það og ekki gengur eins vel - en svo kaupa hálfrar milljónkróna flugmiða fyrir sig og fjölskyldumeðlimi þegar minnst varir?  Er þetta allt í lagi?  Viljið þið hafa þetta svona?  Í nágrannalöndum okkar er farið í mótmælagöngur yfir minni málum. Ráðherrar sem gera á sig í starfi fá að bera skítinn óáreittir - og engum mótbárum er beitt þótt fólki ói við ósómanum af embættisfærslu þessara fulltrúa okkar.

Ég held, þótt leitt sé frá að segja, að Íslendingum sé sama, hreint út sama um hvernig farið sé með þá og hvaða umfjöllun landið fær!  Við erum sjálfum okkur verst! 

Mulið undir Ríkislögreglustjóra

Sagan sem ekki mátti segja!

Það er skrýtið að oftar og oftar verður mér hugsað til ævintýris H.C. Anderssens Nýju fötin keisarans, þess danska snillings sem skrifaði svo mikið og merkilegt. Oft leynist boðskapurinn djúpt í orðum hans, en í örðum frásögnum hans opinberast þau okkur glettnislega á sjálfu yfirborðinu. Í dag sér maður ævintýrið vakna til lífs í öllum hornum samfélagsins. Nýjasta dæmið er að sjálfssögðu ummæli ágæts formanns Lögreglufélags Reykjavíkur Óskars Sigurpálssonar um að "að ríkislögreglustjóraembættið hefði að mörgu leyti verið tilraun sem hefði misheppnast."  Ekki þurfti orð Óskars til að segja það augljósa. En nú hefur "strákurinn" í ævintýri H.C.Anderssens hrópað sannleiksorðin og ný hriktir i stoðum brauðstólpaveldisins niður í Rauðarárvík. Menn eru farnir að vakna ónotalega í purpurakápunum sínum, gullbrydduðum og eftirhátíðarlyktin í salarkynnum þeirra breytist í fnyk og ólykt þegar þeir finna ferska loftið skyndilega berast inn við gluggaopnun Óskars lögreglumanns.

Hversu oft hefur fólk ekki spurt sig: Var ríkislögreglustjóraembættið ekki óþarfi?  Hversvegna öll þessi yfirbygging yfir það sem áður ekki einusinni var til? Hverjum þurfti að hygla að?  Hverjir voru gæðingarnir sem þurftu mýkri stóla? 

Þetta er kannski líka sagan um litla snjóboltann sem litla stúlkan missti úr höndunum efst upp í brekku og síðan nokkrum mínútum síðar stútaði húsi neðst í brekkufætinum! Hvað hefði kostað að ráða 3 vana (lögreglu)menn að vinna á skrifstofu Dómsmálaráðuneytis og Landhelgisgæslu til að annast heildarskipulag, útfærslu hugmyndafræði erlendra samskipta?   Hversu miklu minna hefði það nú kostað og hversu afkastameiri hefði slík starfssemi ekki verið?

Fimm hafa sagt sig úr Lögreglufélaginu

Kirkjan,fólkið og trúin

Ég fór í guðsþjónustu um daginn. Það er svo sem ekki í frásögur færandi, enda finnst mér gott að fara í kirkju. Við vorum sennilega um 40 kirkjugestirnir í þessari stóru virðulegu kirkju. Presturinn hafði vandað til prédikunarvinnu sinnar og guðsþjónustan var hin fallegasta í alla staði. Eftir guðsþjónustuna ákvað ég að labba smá aukakrók umhverfis kirkjuna og um nálægar götur.

Ég fór að hugsa hvers vegna svo fáir kæmu til guðsþjónustunnar sunnudag eftir sunnudag. Einu stundirnar þá er fólk kemur til kirkju er þegar fólk stendur í hinum svokölluðu "stóru stundum": Jólum, páskum, skírnir, jarðarfarir, aðventukvöldum, minningarguðsþjónustum og þessháttar. Þesskonar kristni heitir stórhátíðakristindómur og þeir/þær sem mæta einungis í kirkju á slíkum stundum: Stórhátíðarkristnir.  Því miður skilur maður að fólkið komi ekki oftar til kirkju þar sem það er ekki í neinu lifandi samfélagi með kirkjunni og hefur ekki tengsl við hina framvindustýrðu boðun kirkjunnar (kirkjuárið og tengslín við stórhátíðirnar). 

Samfélagið er slitrótt í gerð sinni. Þar er vandamálið hið eiginlega siðrof, fjarlægðin milli einstaklinga og sérhyggjan sme tröllríður öllu. Hver er sinnar gæfu smiður og virðist sem sú hugsun hafi orðið til að byggja múra milli fólks. Yfir þennan rammgerða múr kemst knappast fuglinn fljúgandi. Kærleikurinn reynir að brjóta niður þessar múra. Boðun kristinnar kirkju er boðun hins óeigingjarna kærleika. Kærleika sem krefst ekki endurgjalds, heldur eflist við hvert kærleiksverk.  Kærleikurinn þarfnast þó stuðnings staðfestu og reglu samfélagsins sem á í helstu atriðum að spegla rétt og réttlæti.  Kirkjan er til sem stofnun til að standa vörð um réttlæti, kærleika og boðun þessa tveggja. Kirkja á að vera vökull vörður réttinda fólks, allra og gæta þess að fólk fái að lifa í kærleika og friði, að allir fái að njóta umburðarlyndis sem sýni ábyrgð í gerðum sínum, lífi og samfélagsþátttöku, að enginn verði dæmdur að ósekju, að kröfur ríkisyfirvalda og samfélagsins verði aldrei svo miklar á þegnanna að þeir standi ekki undir þeim. Réttlæti og friður skal haldast í hendur.

I nokkur ár hefur kirkjan fjarlægst þetta flókna og metnaðarfulla hlutverk sitt. Sett sig á sess sem hennar ekki er. Hér á ég við að hún hefur færst frá því að vera kærleikans musteri, sjúkrahús syndara og bænahús til að vera færibandavinnustaður, tómleikans hús. Eftir höfðinu dansa limirnir og hin andlega leiðbeining hefur verið víðs fjarri því að endurspegla það hlutverk að fylgja sporum Krists.  Kirkjan hefur tæmst af fólki. Hún hefur komið afvega og fest í því að vera stórhátíðakirkja fyrir stórhátíðasöfnuð sinn. Enginn dæmir bók bara eftir að lesa samantektina aftast í bókinni. Stóhátíðir gefa ekki fullnaðarmynd af kirkjunni sem samfélagi, heldur aðeins skjásýn - svo þröng sem hún getur verið. Kirkjan hefur komið langt afvega. En vegurinn sem genginn hefur verið afvega er ekki lengri en vegurinn heim, svo staðan er vinnanleg.

Smá pælingar á mánudegi. Vale pie lector!

Pulchritudo contra dolorem

Ég rakst á stutta grein um tilraunir sem Marina de Tommaso prófessor i taugalækningum við háskólasjúkrahúsið í Bari á Ítalíu hefur verið að gera. Marina hefur verið að mæla taugaviðbrögð fólks sem hefur fengið sársaukaframkallandi straumboð í líkamann. Þegar fólkið hefur svo verið að ná sér eftir hina óþægilegu sársaukahrynu, hefur fólkinu verið sýndar myndir af listaverkum frá hinum ýmsu tímabilum listasögunnar. 

Niðurstaða Mariun Tommaso prófessors í Bari á Ítalíu er sú að þeir þátttakendur í tilraun hennar sem fengu að sjá "fallega" list voru fljótari að ná sér en þeir sem fengu að líta það sem af rannsóknarteyminu álitið var "ljót" eða "ekki falleg list".

Þá vaknar spurningin:  Hvað er falleg list. Mörg listaverkana sem töldust til hins síðarnefnda hóps listaverka "ljótleikans" eru meðal hinna frægari kúnstarinnar verka og flest öll skreyta sali hinna frægustu listasafna heimsins. Hvað er þá að!  Er verið að hengja ljóta list upp í sýningarsali um allt?  Nei, sannarlega ekki. En spurningin stendur þó ennþá: Hvað er "falleg list" og hvað ekki?  Getur verið að í hinni einföldu fegurðarskynjun séum við bundin því sem stendur okkur nærri í umhveri okkar, það sem auðskiljanlegt er? Getur verið að þá er við reynum að endurskapa á striga, í stein, málm eða vefnað það sem okkur finnst fallegt að niðurstaðan verði auðmelt og aðgengileg list sem krefst minna af skynjunarfærum okkar og heila en list sem er meira abstrakt og bundin ókunnuglegri fomum?  Ég held það reyndar.  Ég held að hér séum við að nota aðrar skynjunaraðferðir við nálgun listarinnar en þegar við til dæmis göngum gegnum salarkynni sem full eru af verkum Nicolas Poussin, Michaelangelo, Louis Le Vau eða okkar Bertels Thorvaldsen en þegar við þurfum að beita öðrum aðferðum við að njóta og nálgast verk Ólafs Elíassonar, Neo Rauch, Paul Klee eða Frida Kahlo.  Það er því ekkert óvenjulegt að viss tegund listar, veki notakennd meðan önnur list hrærir í okkur og vekur sterkar tilfinningar af annari tegund en sú fyrri.

Þessi umræða er eilíf, rétt eins og listin. Öll list er lofgjörð til sköpunarinnar, meðvitað eða ómeðvitað. Þetta er leikur, trúlkunarþrá, sköpunarþrá. Þetta er leikur með liti og form, dýpt och nálgun. Svo lengi listin talar til okkar, er hún lifandi, svo lengi hún er túlkandi, svo lengi hún hefur mál, er hún eftirsótt. Listin getur verið harmónísk í sér eða skapað þessa eftirsótta samhljóm sem við sækjum svo í. Sumir eru úti eftir ljúfleika, mildu umhverfi - vé í hversdeginum, meðan aðrir vilja þversagnir, sterkar andstæður og ákveðin form.  Þetta vekur tilfinningar og vellíðan. 

Flott hjá Marinu Tommaso að taka þetta upp og sýna enn fram á að umræðan fer í spíral, endurtekur sig en sækir þó fram.  

Sæll dúði, viltu ekki starf á Íslandi?

Auðvitað hlýtur þessum "heimsku bankastarfsmönnum" að vera boðin vinna á Íslandi. Þó það nú væri. Þeir hljóta að vera með þeim bestu og passa fullkomlega inn í það starfsmynstur sem tíðkast á Íslandi í banka- og fjármálastjórn og standast allar kröfum um þekkingu í fjármála"heimi" Íslands. Þetta eru aular sem stæðu þeim öðrum sem stunda fjárstreymisstýringarstjórnun á Íslandi ekki aftar; hvorki í þekkingu né dugnaði.

Síðan er spurning hvort þessir bankaaular skuli ekki fá að spreyta sig í stjórnmálunum á Íslandi. Ferilsskráin myndi ekki vera lakari en þeirra sem standa í ráðuneytunum og stýra okkar málum. 

 Velkomnir!

„Heimskustu bankamenn Þýskalands“ reknir