Henri de Toulouse-Lautrec

Ég hlakka svo til! Seinna í dag fer ég á Nationalmuseum og á nýopnaða sýningu a verkum franska expressiónistans Henri de Toulouse-Lautrec. Við erum nokkur stykki sem fáum leiðsögmann frá safninu og fáum einkaleiðsögn um sýninguna í næði - þetta verður svo spennandi. :)  Hef bara séð stök verk eftir Toulouse-Lautrec i söfnum, en aldrei heila sýningu á yfir 40 málverkum. 

Annars skín sólin hér í Stokkhólmi sem aldrei fyrr. Það er mistur eða hálfskýjað, erfitt að segja hvort er, en fallegt veður og 9°C núna (spáð 16°C í dag).  Síðan fer mest af því sem eftir lifir af deginum í prófalestur - en nú fer að styttast í próf í kúrsinum um Pompeii. Best að vera vel undir það prófið búinn. Jæja, best að koma sér að skruddunum.    Toodles...

Ríkisstjórnin fari frá nú þegar og þjóðstjórn skipuð af forseta Íslands takk!

Ég held að syndasúpa fyrri ríkisstjórna hafi sannarlega soðið upp úr. Subbuskapur fyrri uppsoðninga hefur aldrei verið hreinsaður og núna er eldavélin ógeðslega sóðaleg. Hér þarf að taka pottinn af, skrapa hann hreinan og endavélina með. Best held ég að sé að láta standa heitt vatn í pottinum í smá tíma áður en við hreinsum hann.

Já, sannarlega held ég að þörf sé á að hreinsa út sjálfumglaða framapotara út af Alþingi og setja þessa sömu í harðan skóla hvernig reka skuli heimili með mörgum börnum og þremur kynslóðum. Ég tel að biðja eigi forseta Íslands að setja þjóðstjórn manna úr Háskóla Íslands sem eru til í að kalla til sín ópólitíska fræðimenn t.d. úr Kaupmannahafnarháskóla, Cambridge, Princeton, Bologna eða Sorbonne til að stjórna skipunu heilu í höfn. Þessir menn skipa sér t.d. í 6 málaflokka (ráðuneyti) og starfa ef þarf dag og nótt að því að bjarga fjárhag landsins.

Oft hefur verið þörf, en nú er nauðsyn. Þetta rugl hefur gengið allt of lengi. Síðan eftir 2-3 ár koma svo útlærðu þingmennirnir aftur og ganga í gegnum kosningar (án kosningaloforða) - allir ganga jafnir til leiks og undir heiðursmannaeið. Kosið verði síðan um fimm liti. Hver kjósandi sem kemur til þingkosninga fær svo fimm spjöld, rautt, bleikt (vinstri) grænt (miðja) ljósblátt, dökkblátt (hægri). Þeir setja svo eitt kort i kassann og henda hinum sem eftir verða. Hver litur hefur svo sína stefnu (eins og gömlu flokkrnir) og bak við hvern lit er nafnalisti. Ráðherraefni framtíðarinnar eru svo valin eftir kosningar og tilheyra EKKI þingmannaliði. Þingmaður sem valinn er úr hópi þingmanna, verður að segja af sér.  Kýrskír greining milli framkvæmda og löggjafarvalds.

Gaman væri að sjá hvernig þetta myndi svo ganga upp ...   :)

Ég er bara svo þreyttur að sjá hvernig stjónmálamenn eru að fara illa með, sóa og skemma.

Telur að ríkisstjórnin eigi að segja af sér

Bravó Danir!

Dönum tekst alltaf að gera gott betra!  Bravó!  Þeir eiga sannarlega skilið að "eiga" Bertel Thorvaldsen!

Rafrænn Thorvaldsen verðlaunaður

Stjórnmálamenn! Gerið eitthvað! Engin neyddi ykkur að gerast fulltrúar okkar, þið buðuð ykkur fram!

Já, gerið eitthvað. Látið ekki þjóðina lamast af grautarganginum. Hér þarf að bretta upp ermar og GERA EITTHVAÐ í þessu hryggðarástandi. Enginn neyddi ykkur til að verða fulltrúar okkar, þið buðuð ykkur fram! Ef þið eruð svona vel til þess fallin, þið 63 fulltrúarnir á Alþingi, þá held ég í fúlustu alvöru að kominn sér tími til að hætta hógværðinni og sýna hvað þið getið.  Ekki seinna en í gær!

Verðbólgan „skelfileg"

Tökum upp dönsku krónuna

Ég held að það sé svo komið fyrir íslenskum fjármálastjórnvöldum að best sé fyrir þau að taka upp samstarf við t.d. Dani og biðja þá ásjár. Allt er betra en þessi vitleysa hér.  Að vísitala neysluverðs hækki um 3,4% og 11,8% á heilu ári. Helt hreint og beint að komið sé tími fyrir stjórnvöld að hætta vinna fyrir bankana og vinna fyrir þjóðina.  Gerum íslenska hagkerfið tengt því t.d. danska og tökum upp dönsku krónuna (öllum er sama hvernig myntin eða seðlarnir líta út hvort eð er) og gerum íslenska fjármálaráðuneytið að skúffu í því danska - og öllum verður gott af!

Mesta verðbólga í tæp 18 ár

Mannræningjalist - listsköpun eða bilun?

"Alice im Wunderland" kallast þessi sýning eða "installation" eins og það er gjarnan kallað þegar listamenn hafa það ekki alveg á hreinu hvað þeir eru að sýsla með en vilja koma sínu á framfæri. Já, það er norski listamaðurinn Gorm Heens sem hefur endurskapað vistarverur Natascha Kampusch, þá er henni var haldið fanginni af manni rétt fyrir utan Vínarborg í Austurríki í 8,5 ár. Listamaðurinn vill reyna að endurskapa ekki bara vistarverurnar sem henni var haldið fanginni í, heldur þá "rómantík" sem "blómstraði" (skv. fjölmiðlum) milli þess sem hélt henni "fanginni" og svo Natöschu. (Það fylgir sögunni að hún hafi ekki litið á sig sem fórnarlamb þegar hún var frelsuð úr nauðunginni).  Natascha mun hafa keypt húsið þar sem henni var haldið fanginni til að það yrði ekki notað í sambandi við ferðamannastrauminn og forvitið fólk.  

Nú nú, hvað sem þessu líður þá er ég að velta því fyrir mér hvort við séum ekki komin illa langt frá því sem kalla má list. Hugtakið "list" á vissulega að vera svo opið sem listin sjálf, en hjálpi mér allir heilagir. Þetta er hreinlega alveg ga ga ga...    Með í huga það sem heimsbyggðin hefur fengið að upplifa núna nýlega í heimspressunni varðandi þennan mann sem hélt konu fanginni í næstum 20 ár, gerði hana 7 sinnum ófríska og ættleiddi síðan nokkur börnin - nei, þetta hefur ekkert með list að gera. Fyrirgefið mér að ég segi það, en ég finn það ekki í hjarta mér að skíta út listhugtakið með því að kalla svona "gerning" list.  Sorry, Gorm!

Hérna er hlekkurinn á netinu til heimasíðu Dagens nyheter:  http://www.dn.se/DNet/jsp/polopoly.jsp?d=2206&a=764953 

Óperuhús - tónlistarhús

Fyrir skemmstu var opnað í Osló nýtt óperuhús, eins og það er gjarnan nefnt - sem er með réttu fjölnota tónlistarhús. Mér var litið á teikningar og svo myndir af nýja húsinu. Hjálpi mér allir heilagir. Þetta líkist kofaskríflinu sem hýsi Hæstarétt Íslands.  Langir þunglammalegir gangar, þröngar leiðir og kulda stafar af ópersónulegu yfirbragði hússins.  Ef hugsunin er að listsköpun í útliti hússins hefur ekki átt að taka neitt frá tónlistinni, þá hefur þeim tekist lofsamlega, því húsið gefur ekkert af sér. Það verkar ískallt, þrúgandi og hverfst í hálfgerðri skotbyrgis- eða neðanjarðarsaggabyrgissköpunarmynd. Hátíðleiki sem ég hef alltaf tengt því að fara í óperuna eða á tónleika, sú stemning og virðing sem ég hef fyrir því að fara á listviðburð hverfur með öllu. Skoðið myndirnar:

http://www.dn.se/DNet/jsp/polopoly.jsp?d=2206&a=761039

Rugluð málsframvinda

Það er vítt og breytt rætt hver í raun sé kröfugerð atvinnubílstjóra. Þar fara mörg orð um lítinn hlut. Í stuttu máli fjallar málið allt um kröfur atvinnubílstjóra sem lúta að tveimur þáttum:

a) Atvinnubílstjórar hafa alltaf verið ósáttir við hvíldartímakröfur og þar með hina akstursmælana (skífur settar í bílana til að kanna hversu lengi ökutækinu hefur verið ekið). Þeir telja hvíldartímaákvæðin vera bindandi fyrir sig og til mikils óhagræðis.

b) Þeir vilja lækkað olíuverð.

Atvinnubílstjórar vilja sem sagt vera hálf meðvitundarlausir af þreytu, akandi úti á mjóu vegunum okkar þar sem aðrir vegfarendur þurfa að vera á extra varðbergi því það gæti verið einhver útkeyrður atvinnubílstjóri á ferðinni.  Lækka olíuverð. Tja, þeir hljóta að vera þeir einu sem eru þessum órétti beittir, að vera látnir greiða svona hátt olíuverð. Nei, elskurnar mínar, allur heimurinn líður fyrir hátt olíuverð. Það er ekki hægt að lækka það því OPEC ríkin dæla ekki nógsamlega mikilli hráolíu og stýra þannig verðinu að miklu leyti. Aðrar þjóðir dæla svo miklu sem þeir ráða við. Svo halda atvinnubílstjórar að þeir séu "beittir órétti". Hvaða grunnhyggni er þetta. Lesið blöðin, lesið ykkur til um hvernig olíuverð er saman sett og setjið ykkur heldur í samband við olíufélögin. Kannski þau gætu lækkað eitthvað vegna eigin álagningar. EN hættið fyrir alla muni að haga ykkur eins og óuppdregnum krökkum sem vita ekki hvenær þeir eiga að hætta!!!

½ hundaeigandi

Nú getur maður orðið svokallaður "hálfhundaeigandi"!  Já, fyrirtæki sem heitir Flexpetz hefur byrjað að leigja út hunda og önnu dýr til fólks sem hefur ekki tíma fyrir dýr 24/7. Nú geta til dæmis þrír aðilar deilt með sér einum hundi, sem þegar hans er ekki óskað getur síðan búið á hundaheimili. Áskrift fyrir hund á ári er um 6 000 kr. Síðan bætist við svipuð summa fyrir hvern "notaðan" mánuð.

Heyrst hefur verið að dýraverndurnarfélög hafi látið heyra í sér vegna þessarar þjónustu.

Barnalegir bílstjórar skjóta sig í fótinn

Óskaplega þykir mér hryggilegt að sjá hvað atvinnubílstjórar hafa á prjónunum. Það er ekki réttindabaráttu þeirra til framdráttar að gera forseta Íslands kjánalegan í augum alheimspressunnar. Atvinnubílstjórar sem hafið svona lagað fyrir ykkur, að ætla að aka framhjá forsetasetrinu á Bessastöðum og þeyta lúðrana ykkar; mikið ósköp er þessi framkvæmd ykkar ykkur til lítils framdráttar og smækkunar.  Grunnhyggnum kann að þykja þetta til að vekja athygli á ykkur, en því miður held ég að þið hafið fengið fólkið á móti ykkur.

Að ráðast að embætti forseta Íslands á þennan máta, er lágkúrulegt. Allir vita að forseti Íslands getur EKKERT gert í ykkar réttindabaráttu. Hann hefur afar takmörkuð völd, sem einagrast við myndanir utanþingsstjórna og staðfestingar laga.  Gerið hann hlægilegan, gerið okkur hin hlægileg í augum alþjóðafjölmiðla, en vitið að með svona atferli hafið þið tapað stuðningi margra.

Hafið enga þökk!

Bílstjórar stefna að Bessastöðum

Hvernig var veturinn? Nú verður aftur hlýtt!

Snemma í morgun var ég kominn niður í kirkju til að taka á móti viðgerðarmanni frá Norrköping. Það þurfti að sleppa honum upp í turn. Það er nefnilega svo að ein klukkanna í turninum hafði þagnað. Hún er stór [4,2 tonn], hljómmikil og falleg og búin að hanga þarna síðan um 1724. Nú hafði hún í síðustu viku þagnað. Vélbúnaðurinn sem notast hefur verið við síðan 1908 hafði gefist upp. Á sunnudag á hún aftur að geta hljómað með sínum þunga tón, kalla fólk til kirkju, og minna fólk á að kirkjan finnst mitt meðal þeirra í Kungsträdgården og í hjörtum þeirra.

Það var gaman að sjá aðfarir viðgerðamannsins. Hann talaði við klukkuna eins og hún væri persóna og klappaði henni. Það var eins og hann væri að "peppa" hana að halda áfram.  Eina sem ég heyrði hann segja var: "Hvernig var veturinn?" Hann klappar henni og segir svo: "Nú fer aftur að hlýna!"  Ég sagði eitthvað um að mér þætti vænt um að sjá hversu það virkaði sem honum væri ekki sama um klukkuna. Hann tjáði mér þá að pabbi hans, sem hefði haft sama starfa og hann hefði alltaf sagt að þegar við hringjum kirkjuklukkum opnum við himininn. Með það í huga gæti maður ekki annað en fyllst lotningu og vináttu til þeirra, persónugert klukkurnar og þótt vænt um þær. Þessi hefði langa sögu og hefði tekið þátt í mörgum af stóru stundum fólksins í borginni, og að oft hefði hún opnað himininn fyrir bænum fólksins og augliti Guðs á himnum. 

Hann skipti út slitnum mótornum og sagðist síðan koma í vikunni og heilsa upp á hinar þrjár klukkurnar. Hann hefði eittlítið ósagt við eina frá síðustu heimsókn. Hann hefði einhverja aukahluti með sér handa henni.

Núna er ég kominn aftur heim og mér líður eins og eftir trúarupplifun. Ég var glaður að hitta þennan fullorðna mann sem var eins umhyggjusamur fyrir klukkunum sem og fyrir góðum vini eða barni.

Láttu ekki svona elskan, byrjaðu að borða, maturinn er að verða kaldur

Ég held að Íslendingar séu ekki ókurteist fólk. Þeir bara vita ekki betur! Hérna er svona "hraðskóli" fyrir fólk um hvernig best sé að búa sig til veislu, haga sér í veislunni og hvað maður gerir svo eftir veisluna.  Ráð um klæðnað, hefðir, "hvað passar hverju tilefni" og þvílíkt.  Reyndar á sænsku, en þetta eru alþjóðlegar leikreglur og við allra hæfi. Sláið upp á Magdalenu Ribbing:

http://www.dn.se/DNet/jsp/polopoly.jsp?d=1035

Lítið traust meðal þjóðarinnar til Seðlabanka Íslands

Nema hvað?  Í frétt á www.visir.is stendur að fólkið (skoðanakönnun, hringt var í 800 manns, 91% aðspurðra svöruðu og tóku þátt) beri minna traust til Seðlabanka Íslands nú en áður. Samkvæmt þessari skoðanannakönnun eru niðurstöðurnar skýrar: 51,8% segjast bera lítið eða mjög lítið traust til Seðlabankans.

Þegar maður hugsar til samspils kosinna ráðamanna: þeirra er ráða gengi krónu, eða að minnsta kosti eiga að stýra áhrifsþáttum í gengi hennar og svo Seðlabanka Íslands, svífur á mann sú hugsun hvort það sé hagi þjóðarinnar best komið að hafa einskis virði gjaldmiðil? Hvers vegna höfum við Seðlabanka?  Væri ekki öllu betra að hafa bara hann í skúffu í Fjármálaráðuneytinu og spara svolítið við kostnað hvað yfirbyggingu embættismannaveldis varðar? Er hugsanlegt að innan Fjármálaráðuneytis geti verið lítil skrifstofa sem kallast "Myntslátta/seðlaútgáfa". Reikningar og reiknilíkön er þjónusta sem maður hreinlega kaupir af kunnugum á markaðinum?

Hægt væri sömuleiðis að hætta þessari eindæmis vitleysu með aflóga stjórnmálamenn. Eru þeir svo afgirtir félagslega að þeir ráða ekki við að bara taka sín eftirlaun og draga sig í hlé, rétt eins og aðrir landsmenn gera. Verður að koma þeim, sumum lítt kunnugum í nútíma heimsviskipta- og hagfræði, fyrir á valdastólum (þar sem krafist er ábyrgðar) og örlögum manna er stjórnað?  Ég held að við séum á villugötum og höfum verið lengi. Ljóst er að leggja eigi niður Seðlabanka Íslands. Hann er óþarfur sem stjórnareining. Hann fer vel innan fjármálaráðuneytis. Þar yrði hugsað vel um hann og sérfræðingar látnir annast þá hluti sem ekki er hægt að kaupa annarsstaðar í frá. Hagstofan gæti sömuleiðis fengið þar með aukið hlutverk, þar sem talnafróðir starfsmenn gætu fengið nýja vinnufélaga úr gamla aflagða bankanum.  

Safnastuldur á þjóðminjasafni

Sit hérna og er að spá hvað hafi orðið af mörgum þeim merkilegu, fallegu lykilgripum sem hurfu af Þjóðminjasafninu í Bagdad við upphaf innrásar Bandaríkjamanna (og þeirra stríðsvina) inn í Írak og þar með Bagdad?  Þetta er ekki spurning um nokkrar smádollur eða krukkur, heldur er hér um að ræða skipulagt rán. Stuldur á mörg þúsund gripum af ýmsum stærðum og gerðum, flestir af stórmenningarsögulegu gildi fékk næsta litla umfjöllun. Safnstjórar víða um heim hafa leitast við að taka saman höndum og leita uppi þessa gripi, en því miður virðist hið mesta hafa horfið á svartamarkað list- og forngripasala. Alltaf er til fólk sem vill kaupa þýfi og illa fengna hluti. En afrakstur þessa samstarfs hefur verið lítið. Reyndar hefur verið bannað að kaupa og selja þýfið frá þjóðminjasafninu í Bagdad, vöggu vesturevrópskar menningar. En raunin er þó sú að mikið af því sem stolið hefur verið hefur liðið hefur verið skemmt, breytt, eyðilagt og sumt er illþekkjanlegt aftur. Stöku sinnum skýtur lítil stytta eða lítill baukur úr silfri upp kollinum á ebay.com eða einhverjum slíkum netmarkaði. Það er ekki erfitt að verða sér út um svona gripi. En það er ólöglegt. Það er siðlaust og hreint út sagt fávitalegt. Gripir á söfunum, s.s. þjóðminjasöfnum eru þar af sérstakri ástæðu. Þeir hafa skíra skírskotun til þess lands, þeirra menningar og sögu sem þjóðin á sína sjálfsmynd að þakka. Það er sagan þeirra og heimsins. Það getur verið listasaga, mannkynssaga, efnahagssaga, saga tungumáls, þjóðflutningasaga, saga veðurfars, trúar og jarðfræði.  Sumir hlutir eru svo menningarsögulega mikilvægir að þeir eiga heima á þjóðminjasafni. Safni sem fræðimenn og almenningur á aðgengi að og allir geta fengið að umgangast þessa muni, sem þá eru í tryggri vörslu.

Grunur hefur verið allt frá upphafi stríðsins í Írak að árásarherir hafi átt stóran hluta að máli þegar rætt er um þjófnað einstakra muna af þjóðminjasafninu í Bagdad.  Um það ætla ég ekkert að segja. Vissulega hafa margir gerst fingralangir þegar ringulreiðin var sem mest í þessari gömlu höfuðborg kalífanna. Það er ljóst að aukið alþjóðaframtak er engin hugmynd, heldur skylda. Hér þarf að gera eitthvað til að stöðva ólöglega listaverkasölu. Hvernig liði okkur ef til dæmis kápa Jóns Arasonar, eitthvert af altarisklæðunum frægu, litla fræga þórslíkneskið eða kaleikurinn góði væri boðinn upp á ebay.com eða dúkkaði upp á skrifstofu einhvers japansks viðskiptajöfurs. Eða sjá einhvert handrita okkar á uppboði hjá Christie's, Bukowskis eða Sotheby's?

Verndun lifandi lands

Það er skrýtið að sitja hérna í fjarska og hugsa heim, heim til ástkæra landsins míns Íslands. Það er jafn skrýtið að lesa hvernig stjórnvöld á Íslandi virðast aðeins á tillidögum minnast fagurra fjarða, himinhárra heiða og ferska fjallavatnsins. Sautjándi júní er þjóðhátíðardagur Íslands. Það er reyndar sá dagur sem ég held að í raun enginn sé neitt hrifinn af. Það er dagur sem stjórnmálamenn fundu upp til að blinda þjóðina með einhverskonar helgislepju á þjóðarmælikvarða. Það er dagurinn þá er allt er eiginlega snúið úr samhengi sínu. Það er dagurinn sem búinn var til í skyndingu, tækifærissinnuðu andrúmslofti stríðsárana þá er Danir voru hersettnir og með öllu óbúnir að bregðast við og leiða okkur hönd í hönd fram til lýðræðis. Við spörkuðum í liggjandi herra okkar. Sómi Íslands, sverð og skjöldur!  Sóminn var víðsfjarri, sverð og skjöldur landsins var hernuminn. Það er ekki skrýtið að maður hafi blendnar tilfinningar til þessa "þjóðhátíðardags". Það er sem það gjalli í tómri tunnu í hátalarakerfi Austurvallar þegar ræður eru haldnar og fjölyrt um fegurð lands, hreinleika lofts og vatns, dýpt blárra fjarða og fuglasöng á lyngvöxnum heiðum.  Maður hugsar til þeirra verksmiðja sem byggðar hafa verið, álvera, tals um olíuhreinsunarstöð, vegalagninga um hálendið þvert og endilangt. Línulagningar virðast ekki lúta neinum reglum, ruslahaugar og mengun setuliðsins sáluga hér og þar. Námagröftur og efnistaka virðist heldur ekki lúta neinum verndunarhumyndum.  Þetta er sárgrætilegt. Allt þetta innantóma tal um fegurð lands og varðveislu, en hvað gerist?  Raunin er allt önnur og verkin sem tala hin raunarlegustu. Gerir fólk sér ekki grein fyrir því sem er að gerast. Íslandi er verið að breyta í ruslageymslu fyrir önnur lönd.  Verðmæti Íslands liggur ekki í olíu, gimsteinanámum, skógum eða málmgreftri. Nei, verðmætið liggur í hinu sjónræna, upplifuninni sem er einstæð á heimsmælikvarða. 

Þjóðhátíðadagurinn er tilbúningur. Að við minnumst Jóns heitins Sigurðssonar er jú sjálfssagt. Allar þjóðir verða að hafa sinn "Símon Bólívar". Gleymum ekki hinum "hetjum" íslandssögunnar Rasmusi Christian Rask, Jóni biskupi Arasyni, Fjölnismönnum, unga fólkinu sem fór erlendis og menntaði sig og færði Íslandi heim heimsfræðin. Gleymum ekki þeim sem hafa látið sér annt um land og viðgang þess þegar horft er til framtíðar. Stjórnmálaumræðan í dag er skammsýn. Skammtímagróði og sorglegar afleiðingar eru hinn viðbúni fylgifiskur ákvarðanatöku stjórnmálamanna.

Í Fjallræðu Krists segir: "Biðjið, og yður mun gefast".  Nú er bara að hafa vit til að biðja um það sem okkur er fyrir bestu, landi og framtíðarþjóð.

Engir taðskegglingar þessir

Sat og var að lesa Dagens nyheter hérna á vefnum og rakst á þessa stuttu frétt um keppni sem haldin var í Þýskalandi. Keppning var haldin í litla bænum Eging am See og var þetta undankeppni fyrir heimsmeistarakeppnina sjálfa sem varður 2009. Jú einhvern tíma þarf jú til að láta sér vaxa grön. Hérna er það ekki, ótrúlegt en satt, magnið sem skiptir máli, heldur útlit, listfengi og frumlegasta hugmyndin.  Skemmtileg keppni með miklu skeggvaxi og mörgum greiðum á lofti. Hérna eru það bara karlarnir sjálfir sem sjá um að skapa þetta frá kinn till síðustu strokna í vaxíbúrðinum.

Njótið meðan varir!

citat: http://www.dn.se/DNet/jsp/polopoly.jsp?d=554&a=762494