Taqiyya og kitman - hvað er það?

Líklega hefur konan í greininni gripið til þess úrræðis þar sem leyfðar eru lygar í íslam. Múslímum er almennt gert að halda sig að sannleika í orði og æði - en ef nauðsyn krefur - má bregða til lyga þegar það getur á einhvern unnið íslam framgangs eða komið hælkróki á heiðingja (þá sem ekki eru múslímar).  

Hér er þá notast við fyrirbæri sem kallast taqiyya eða kitman (klikkið á slóðina) í íslam. Hér er þá um vísvitandi blekkingu að ræða í nafni trúarinnar.  lesið gjarnan greinina og dæmin sem sótt eru í Kóraninn og í erfðageymd íslams sem kallast "hadith". 

Fróðleg lesning fyrir okkur vesturlandabúa!

Neitar að hafa verið í Ríki íslams

Spámaður ársins 2016

Já, eitthvað er þetta farið að ljúkast upp fyrir fólki að Evrópusambandið er ekki það Gósenland og dýrðarríki sem menn vildu láta fara fyrir á liðnum árum. Evrópusambandið hefur sýnt getuleysisitt og ósamstöðu sína á mörgum sviðum.  Evran er eitt dæmið um mislukkað og afskaplega dýrt ævintýraspil, flóttamannastraumurinn til Evrópu og hvernig tekið hefur verið á honum er enn eitt dæmiðum ósamstöðu og amlóðahátt bandalagsins, ósættið um útanríkismál, lögreglumál, spillingarmál, og svo auðvitað spilavítaheim suður Evrópulandanna Grikklands, Ítalíu, Portúgals og Spánar.  Lönd sem eru fjárhagslega með buxurnar niður um sig.   Evrópubandalagið er byrði á Evrópu. Skriffinskubáknið er eins og einn sem starfað hefur þar sagði "eins og monster sem lifir á eigin úrgangi".   

Það var gott að heyra að Andrzej Duda Póllandsforseti hefði haft djörfung að benda á sjúkdómseinkenni Evrópubandalagsins.  Líklega er hann einn sannspárra spámanna nútímans. 

Telur að ESB gæti liðið undir lok

Jólahugvekja!

Jólahugvekja flutt í Flemingsbergskirkju, i Stokkhólmi

 

 

ISIS og ISIL

ISIS eða ISIL - skiptir ekki máli.  En varast ber hvort tveggja - þótt sami hlutur sé.  

Líklega hafa nú, þegar þetta er skrifað, yfir 1000 manns verið hálshöggnir í Írak og Sýrlandi. Verst hefur ástandið verið í Sýrlandi þar sem málaliðar Vesturlanda svo sem Breta, Bandaríkjamanna og Frakka hafa farið hart fram í baráttunni mót Bashar al-Assad forseta Sýrlands. Landið er sundurmarið og sundurkrossað.  Þjóð með von á framtíð og stöðugleika finnst ekki legur.  

Rétt eins og minnisgóðir Íslendingar muna - voru það Bandaríkjamenn sem stofnuðu Al Qaida á níunda áratug fyrri aldar til að berjast mót Sovétríkjunum í Afganistan.  Þegar svo því stríði opinberlega lauk (óljóst hvort því er í raun lokið) yfirgáfu Bandaríkjamenn landið "opinberlega" og skildu málaliðana eftir.  Málaliðarnir höfðu þá fengið fræðslu og skóla í hernaði sem og voru svo vel vopnum búnir að þeir gátu hernumið heilu landsvæðin og borgirnar í Afganistan - og haldið völdum. 

Slíkt hið sama gerðu nú vesturveldin í Sýrlandi.  Þeir sendu peninga, þekkingu, vopn til Sýrlenskra skæruliða og æfðu þá upp til að verða drápsmaskínur til höfuðs Bashar el-Assad forseta Sýrlands - þar sem hann vildi ekki selja þeim ódýra olíu.   Þá skyldi koma honum frá völdum, mála hann sem glæpamann og sýna heiminum við hversu illan fjandman var að etja. Allt bak við "leiktjöld" arabíska vorsins átti að velta honum úr sessi. Áttu aðkeyptir skæruliðar frá löndum fyrrum Sovétríkjanna, Norður-Afríku, Quatar og Yemen að berjast fyrir rétti fólksins.  

 

 

Fá lönd fyrir botni Miðjarðarhafsins hafa búið við slíkan stöðugleika og mannréttindi sem Sýrland. Þetta er nú sagan ein. Kristnir hafa verið reknir á landsflótta, þeir verið hálshöggnir eða skotnir. Sama gildir um aðra trúarhópa og minnihlutahópa sem t d Kúrda.   Nú hafa í skjóli ófriðarins í nágrannalöndunum - ISIS / ISIL reitt náðarhöggið hverju því sem hefði í friðarveg getað orðið til að byggja upp þessi voluðu lönd.

Hér ber að vekja hug fólks og anda!  Drómi sá sem stjórnað hefur greinilega almenningsálitinu á Vesturlöndum - þekkingarleysið og fiskabúrslífið (að ekki þekkja til þess sem gerist handan fiskabúrsins) verður að ljúka.  

Ég leyfi mér að visa til þess sem Toskanska endurreisnarskáldið Dante Alighieri skrifðaði í sínum Guðdómlega gamanleik (Divina comedia) "Heitustu staðirnir í helvíti eru ætlaðir þeim sem skírskota til hlutleysis síns á siðferðilegri ögurstund" 

Telja sig vita hver böðullinn er

Orð sem við ættum að lesa!

Alvarleiki lífsins birtist okkur dag hvern og þessi alvarleiki er óhugnalegri en okkur grunar:

Orð sem við ættum að lesa og yfirvegað íhuga!

Fyrir hverjum vaktar man moskur?

Já það er nú spurningin. Er það fyrir fólkinu sem er á leið þangað?  Eða fyrir fólkinu sem kemur þaðan?   Hvað er það með íslam sem gerir að við erum sífellt óróleg?  

Vakta moskur í Ósló

Syrien!

Nyheter från Syrien är väldig ensidiga. Redan från att rebellerna började att attackera militära mål och offentliga infrastrukturmål vid krisens början har man använt ordet "regim" i västerländsk media. Detta var väldig tongivande för det som komma skulle. Redan då visste man att det kriget var inte "krig" som hade självmant uppstått utan utländskt ingripande och genom utländska medel. USA och Ryssland har båda intressen av att hålla antingen "status quo" eller att gripa in i och byta ut regering. Grannarna ser också möjligheter i situationen. Turkiet, Jordanien, Israel och Libanon har intressen att bevaka. Assad´s far blev genom stöd från västvälden president i Syrien. Utan sådant stöd hade han inte blivit president. Samma gäller om nästa alla presidenter, emirer, prinsar och kungar i den världsdelen. Alla fick sin makt genom godkännande från förra kolonialherrar. Detta tror västväldena ge sig rätt att piska upp i regionens politiska läge. I mina samtal med säkert över 50 olika personer av Syriskt, Irakiskt, Lebanesiskt, Jordanskt och så vidare ....påbrå bekräftar dessa detta. Detta är vad man kallar "common knowledge". Efter ett långt samtal med väldig många av dessa människor kommer ofta den fula sanningen fram om: Varför får inte Assad vara i fred och styra sitt land? "Jo, oljan" svarar de. USA vill få tag i oljan, Ryssland vill hålla USA borta från området så gott de kan. Andra har sina intressen. Det som också är viktigt är att trots att rebellerna - som verkar vara en stor grupp beväpnade rebeller med olika agendor - får stöd från andra länder. Behöver vi fråga varifrån? Vad kommar sedan att hända om Assad faller?

Det har funnits en stabilitet i landet, kristna har fått leva sitt liv bland muslimerna i fred och folk har stort sätt kommit överens. Nu fruktar kristna om sin framtid. Många är på landsflykt och fler familjer av kristna har mördats vad verkar vara enligt bud från vissa av rebellerna. Kristna har stått bakom Assad eftersom han har gett dem likvärdig ställning i samhället och andra religiösa grupper. Det Muslimska brödraskapet som agerar aktivt nu i kriget mot Assad och den legitima regeringen - har fokuserad på många ställen på de kristna kvarteren och kristna områden. Där skall "städas" som många av de flyktingar jag träffat kallar det! Det är inte bara kristan som berättar så - utan också muslimer som många, överkomna av sorg över hur allt blivit i hemlandet Syrien, beskriver situationen. Det kan vara att man kan säga att Assad och även hans pappa gamla Assad har regerat och styrt landet diktatoriskt - en vi måste - ja - vi MÅSTE förstå att det som vi kallar för VÄSTERLÄNSK DEMOKRATI och det som fungerar hemma i vardagspolitiken i Sverige behöver inte vara lämpligt i Syrien. Inte heller i länder som inte känner till, har erfarenhet av eller har förutsättningar till att ta in västerländsk demokrati. Jag är förespråkare för demokrati, men inte vilken demokrati som helst. I länder som i genom tusen år har haft ett klan- och ättsamhälle kan vi inte över natt, tvinga vårt västerländska system in och förvänta oss att det utan motstånd tas emot och fungerar bra på engång. Jag ser att en annan form av en anpassad form av demokrati skulle vara en variant länderna i Mellanösten skulle kunna leva med och använda - där religiös bakgrund får inte dela på nationer, där deomokratin respekterar ländernas historia och förutsättningar. En sådan "anpassad demokrati" för Mellanösten skulle verkligen kunna vara till hjälp. Då kan man behålla sina emirer, konungar, furstar, presidenter men ha ett sådan statsskick som ger utrymme för det goda samhällen kan avla av sig i form av utbildning, kultur, trosfrågor, folkhälsa och även förbättrad ekonomi. Land i krig är en trist plats att bo i. Ett land i fred kan skapa en kultur av välmående och välstånd. Är det inte det vi vill för alla. Jag har sedan jag var 14 år gammal drömt om att åka till Syrien. Se deras underbara historiska platser, möta folket och deras kultur. Uppleva och ta del av - förstå och respektera. Jag hoppas den dagen kommer snart att fred och välstånd råder igen ilandet. Men medan vi propagerar mot den legitima regeringen. Medan vi tittar okritiskt på det som händer i Syrien - medan vi bara lyssnar till en ensidiga västerländska propagandan mot Assad. Kommer tyvärr mångas värsta drömmar att bli en bitter sanning. Öppna ögonen, ställ frågor.

Harðir bardagar í Damaskus

Hvar var siðameistari forseta Íslands

Ég sit hérna og er að skoða fréttir frá Íslandi á www.mbl.is. Þegar ég er að skoða video og myndir frá embættistöku herra Ólafs Ragnars Grímssonar blöskrar mér.

Á mynd þar sem forseti Íslands gengur út á svalir Alþingishússins hangir framan á svölunum fání Íslands. Eða það sem á að kallast fáni Íslands. Fáninn er í röngum litum, þ e a s er fáninn upplitaður. Hitt er að betur hefði farið á því að fáninn hefði verið ríkisfáninn, ekki hinn vanalegi þjóðfáni.

Slóð fréttar: http://www.mbl.is/frettir/innlent/2012/08/01/ferfalt_hurrahrop/

Þegar ég svo skoðaði myndskeið frá göngu forseta, biskups Íslands annara sem töku þátt í athöfninni í þinghúsinu eða voru bara viðstaddir, sá ég að siðameistara forsetaembættisins (eða) siðameistara biskupsembættisins (biskupsritara) hefur orðið á í messunni. Biskup Íslands ber RANGT BAND stórkross fálkaorðunnar VITLAUST. Hvers vegna fékk frú Agnes biskup ekki band kvenna?

Slóð fréttar: http://www.mbl.is/frettir/innlent/2012/08/01/aettjardarast_sveif_yfir_votnum/

Passíusálmar, Landsdómur og biskup Íslands

Jáhá!   Landið mitt - hvar er þín fornaldar frægð?  Frelsið og manndáðin best.

Ég er búsettur í Stokkhólmi í Svíþjóð.  Í morgun þegar ég kveikti á sjónvarpstækinu fékk ég að vita að réttarhöld myndu hefjast í dag í "Riksrätten" (Landsdómi) yfir fyrrum forsætisráðherra.  Þegar ég kom síðan til vinnunnar var ég spurður af einum vinnufélaga hvort hann yrði hengdur, hann þessi fyrrum forsætisráðherra og skúrkur. "Nej, á norðurlöndunum setjum við fólk í fangelsi - við myrðum enga - gildir þá einu hversu korkaðir þessir einstaklingar eru" svaraði einn sænskfæddur starfsmaður hinum blóðþyrsta samstarfsmanni mínum sem kom frá Írak fyrir 20 árum síðan.

"Hann yrði nú sennilega hnakkaskotinn" sagði sá frá Írak "ef hann byggi í Írak". Efter þetta féll umræðan niður.  Hún hafði greinilega náð þessum sígilda "pedagógíska hápunkti". Ísland féll ekki af dagskránni þótt afdönkuðum brotamönnum með stjórnmálabakgrunn.   Næst voru Passíusálmar sálugs séra Hallgríms Péturssonar reifaðir. Kirkjunar fólk í Stokkhólmi hafði heyrt að lestri Passíusálmanna skyldi hætt og spurði hvort þessi yndislega hefð væri nú að hverfa?   "Þýðir þetta að innflytjendur eða trúleysið hafi tekið völdin?"  var ég spurður.    Ekki taldi ég það - eða hvað?  Það var erfitt að svara fyrir gerðir manna, hugsanir og aftrúarhyggju landans.  Ég sagði bara eins og það var, að kirkjan á Íslandi væri að glata fastlandinu undir fótum sér - nokkuð bókstaflega líka og að miklar væntingar væru til nýrra biskupa á Íslandi sem kosnir skyldu. 

Einhver hafði sótt sér upplýsingar um að konur væru í framboði til biskups.  Ég var spurður "Eru þetta góðar konur?"   Óneitanlega hugsar maður alltaf til færeyskunnar þegar talað er um "góðar konur" þótt ekki væri átt við slíkar konur i samtalinu.   Ég tjáði að líklega væri á ferð ágætasta fólk; konur og karlar.  Óljóst væri hvort kandidatar væru til í að bretta upp ermar og gerbreyta kirkjunni sem stofnun - en líklega væri mest þörf á því núna.   Meðlimum í kirkjunni væri að fækka mikið í stórborginni, fyrst og fremst og að fjöldi meðlima væri kominn undir þá tölu sem Sænska kirkjan hefur í sínu fjölþjóðlega ríki og afhelgun samfélagsins.  Þetta sló mig lítið.  Í vissum sóknum Reykjavíkursvæðisins er fjöldi sóknarbarna kominn niður fyrir 50% íbúa.  Úti á landi heldur þróunin hægar að því marki.  

Ljóst er að kirkjan þarf að vera sterk.  Kirkjan í hjörtum fólksins. Að fólk styðji og hafi trú á starfi hennar. Guðs ríki þarf að breiðast út um allan heim. Jafnvel í Reykjavík.   Kirkjan hefur verkifærin og á að hafa færnina til starfans.   Hún þarf að voga, hún þarf á áræðni að halda.  Hún á að vera sjúkrahús fyrir syndara, ekki safnhús fyrir dýrlinga.  Hún er ekki listmunafélag þótt hún styðji og hvetji listirnar. Hún er ekki embættismannakerfi sem lifir sínu eigin lífi, heldur skipulagt vinnukerfi sem lifir til að þjónusta hlutverk sitt.  Hún er ekki afturhaldsamur dinosaur, heldur menningar og söguberandi vitnisburður tíðarandans og hvernig Guð hefur verið með okkur í hlutskipti okkar og lífi.  Hún er afskiptasöm því hún segir frá honum sem ER, VAR och MUN VERA UM ÓKOMIN ÁR.

Ný grunnskólalög í Svíþjóð

Það setu að mér skrýtin tilfinning nú þegar ég sit og er að lesa nýju sænsku grunnskólalögin. Já! Hér í Svíþjóð hafa nýlega tekið gildi ný grunnskólalög. Til staðfestingar á því að Svíar eru "trúlausir" - að trúa má, hefur nú verið staðfest í lagatexta hlutleysi - og ábrygðarleysi ríkisvaldsins gegnvart trúar- og menningarmenntun í landinu. 

Í kirkjunni minni hefur öllum grunnskólabörnum í prestakallinu mínu verið boðið að koma til kirkjunnar á "aðventuleikrit" og á páskum til "påskvandringar" og leikskólabörnunum hefur sömuleiðis verið boðið að koma til "krubbvisning" - eða vöggusýningar (þar sem með brúðum, söng, leikrænum tilburðum og þátttöku barnanna farið hefur verið i gegnum sögu jólanna).

Kirkjan hefur í gegnum árin verið fullsetin þær 13 sýningar sem við höfum haft við hverja þessara sýninga. Núna hafa skólarnir dregið sig út og öll aðventuleikrit og "vöggusýningar" féllu niður.

Það er skrýtið að búa í samfélagi sem er GENGUMSÝRT af kristnum gildum og sem hefur verið það frá 1100: lagsetningin er kristin, sagan er kristin, manneskjusýnin og manngildið er kristið, stjórnarskráin er kristin ... en samt fær maður ekki að tala um kristindóm í samfélaginu - ef maður tileinkar ekki öðrum trúarbrögðum jafn mikinn tíma í sömu andrá! KLIKKAÐ!