Af hundum og ræktendum þeirra

Margir hundar af hinum svokölluðu "fínni tegundum" þeir sem ættbókarfærðir og hreinræktaðastir eru, eru margir helsjúkir, þjást og eiga við geðræn vandamál - en þeir eru ekki einir um það, heldur virðast margir þeir sem að baki þeim standa vera enn verr á sig komnir.

Svenska Kennelklubben, eða samsvarandi fyrirbæri og Hundaræktarfélag Íslands, hefur sett út viðvörun núna.  Gallarnir, hliðarverkanir sérræktunar hundategunda af nokkrum tilgreindum tegundum hefur farið úr böndunum. Litlu loðnu vinirnir, þ.e.a.s. hundarnir fínu, lifa stutt ævi, eiga margir við alvarleg geðræn vandamál að stríða, líða vítiskvalir vegna gigtar, öndunarsjúkdóma, húðsjúkdóma, blindu og annarra sjúkdóma.

Í frétt Götelands-Posten segir formaður Svenska Kennelklúbbsins að ræktunin hafi farið gersamlega úr böndunum og gefur því félagið út alvarlega viðvörun. Í frétt Metro í dag, 06.05.2009 s. 15. kemur fram að skv. formanni Dýralæknasambandsins, Johans Beck-Friis, segir að dýraverndunarlögum hafi ekki verið beitt gegn ræktendum hreinræktuðu hundanna. Samkvæmt upplýsingum frá Hundaræktunarfélagi Svíþjóðar, segir að þær hundategundir sem verst sé komið á fyrir sé hægt að telja: Enskan bulldog, Mastina Napoletano, Shar Pei, Chow-Chow, Basset, Franska bulldog og Pekiníser.

Hverskonar óguðlegar viðbjóðslegar manneskjur erum við að breytast í.  Að skapa þjáningar fyrir saklaus dýrin.  Hverskonar frankensteinsk vinnubrögð eru þetta. Líklega hefði Jósep Mengele verið stoltur af dugnaði og viðbjóði slíkrar dýraplágunnar!

 

Ísland í útlandinu - 1. maí

Datt bara rétt svona í hug að setja inn þessa litlu mynd. Fyrir utan aðalbyggingu sænska utanríkisráðuneytisins í Arvfurstpalatset við Gústaf Adolfs-torg var fyrsta maí flaggað fánum fullvalda norrænna landa. Þetta vermdi litla kramda íslendingshjartað.

 Mynd: Baldur G Baldursson

Gústaf Adolfs-torg (áður Malmtorget) í Stokkhólmi. Riddarastyttan er af Gústafi II Adolfi [1611-1632] og var sett upp 1791 (afhjúpuð 1794).  Arvfurstpalatset var byggt 1783-1794 fyrir prinsessuna Sofíu Albertínu.

Loftbelgshrap

Á föstudagskvöld um klukkan hálf átta sat ég ásamt nokkrum vinum niðri á strönd við Saltsjön, nærri Lappkärrsbergsstúdentahverfinu á Norra-Djurgården. Við grilluðum pulsur og nutum hitans og blíðunnar.

Í fjarska, yfir Djurgårdsskóginum sáum við hvar tveir loftbelgir svifu frekar lágt yfir trén og virtust heldur lækka svifið. Þeir sem sáu um flug þessara loftbelgja virtust ekki hafa neinar áhyggjur því báðir belgirnir lækkuðu jafnt og þétt svifið þaðan sem þeim komu úr suðaustri frá Lidingö eða Syðra- Djurgården landinu og svifu inn yfir Saltsjön. Við Tranholmen voru loftbelgirnir komnir ískyggilega nálægt sjónum eða um það bil 3 m yfir yfirborðinu.

Sá fyrri af belgunum náði að lyfta sér upp áður en komið var að skógarþykkni sem tekur við þegar komið er að byggðinni í Stockby, Djursholm og Långängen. Hvarf sá belgur sjónum okkar, en þá var komið að þeim næsta, sem var sýnu stærri og með talsvert stærri farþegakörfu. Sá náði ekki að lyfta sér í tíma.

Ljóst var að í óefni var komið og leið ekki að löngu en að sá belgur var kominn að Stocksund byggðinni. Fjarlægðin milli okkar og lofbelgsins var um 1.2 km. Var ljóst að þegar hér var komið við sögu að "flugmenn" höfðu tapað stjórn á lofbelgnum.

Eftir um 2 mínútur sáum við hvar loftbelgurinn hafði snert jörðu og byrjaði að hallast umtalsvert. Mikið var reynt að kynda upp þannig að belgurinn mætti lyftast á ný en allt kom fyrir ekki. Árangurslaust var dælt inn heitu lofti eða í um 3 mínútur.  Vindurinn lagði samtímis belginn meir og meir saman og gerði það augljóslega "flugmönnum" erfitt fyrir verkum.

Loftbelgurinn var nú fastur á litlum tanga, líklega nálægt Svanholmen eða strandsvæði norð-austan við Långängsvägen.  Belgurinn bleiki merktur "SKHLMN" frá fyrirtækinu "Upp och ner" sat nú fastur. Ekkert virtist geta orðið farþegum og starfsmönnum til bjargar.

Næsta og síðasta myndin sýnir þar sem belgurinn hefur tapað svifkrafti sínum og er að falla saman. Hvað varð um farþega veit maður ekki, ekki hefur verið tilkynnt um nein meiðsli eða slíkt í fréttum, en sannarlega var forvitnilegt að sjá þessa atburðarrás.

Óhappaferðir ætti fyrirtækið að heita, því slys og ólukkur hafa fylgt því núna sl. ár. Í fyrrasumar lenti fyrirtækið í fjölmiðlum vegna bíræfni og fyrir að sinna ekki og taka ekki alvarlega óhagstæða veðurspá. Hröktust þá loftbelgir út og suður og lentu í hrakningum.

 

 

Myndir/photos: 

© Baldur Baldursson

"Já, er það? Er til spilling í samfélaginu. Þú segir fréttir!"

Voðalega var þetta vandlega orðuð fullyrðing!  En eins og tölurnar sýna er ekki um að villast að Íslendingar vita af spillingunni og hafa tekið þátt í henni. Gallup-könnunin gaf til kynna að ríflega 70% landsmanna telja stjórnmálaflokkana spillta og 50% telja að spillingin nái djúpt inn í fjölmiðlana.  Hins vegar telja 80% að viðskiptalífið sé spillt.

Mínar eigin tölur er í sömu átt:  Ég tel að 95% af viðskiptalífinu sé spillt, ég tel 90% Sjálfstæðis- og Framsóknarflokks spillta og að lokum tel ég, eins og dæmin sýna, fjölmiðlana ver um 75% spillta.

Þetta voru tölur mínar!   Byggðar á yfir 37 ára reynslu og löngu fengnum viðbjóði á spillingu á almannafé, stjórnmálasiðferði og stýrðri umfjöllun fjölmiðla.  

Margir telja spillingu ríkja í þjóðfélaginu

Predikun 3. sd. e. páska

Prédikun flutt við hámessu í Sankt Jakobskirkju í Stokkhólmi sunnudaginn 26. apríl 2009, eða skv. kirkjudagatali Sænsku kirkjunnar 3. sunnudag eftir páska (þema: Góði hirðirinn).

S:t Jacobs kyrka, Jakobskirkjan í Stokkhólmi. Byggð á árunum 1588-1642. Rúmlega 47 metra há upp í turnkross. och rúmlega 47 metra löng. Teiknuð af Hollenska arkitektinum Willem Boy 1580 fyrir Johann III Svíakonung. Breytt frá því að vera krosskirkja (grískur kross) í að vera langskipskirkja með basilíkuformi í gotneskum stíl.   Falleg kirkja og undursamlegur vinnustaður. Myndin tekin sunnudaginn 26.04.2009 kl. 16:50. (BGB)

__________________

Textar:  Lexía: Es. 34:11-16; Pistill: 1. Pét. 2:22-25; Salt. 23; Guðspjall: Jóh. 10:1-10.

__________________

Vår herre Jesu Kristi nåd, Guds kärlek och den heliga andes delaktighet vare med er alla. Amen. 

Har någon sagt till dig: Jag älskar dig? Eller: Jag hatar dig!  Du är Vacker! Eller att någon säger: Fy vad det luktar här (och tittar sedan tillkännagivande runt omkring och genom dig)?  Får du samma dåliga känsla och då någon säger: Har DU tittat i en spegel idag?  Idag vill jag prata om ord. Inte bara vilka ord som helst, utan våra ord. Orden som ger våra tankar vingar, orden som rister så djupt i våra hjärtan, och orden som kan vara så tunga de bara sitter kvar, vare det sig dessa är välkomna eller ej. Vi vet att ord kan vara vassa som en kniv - och de är alltid sagda för agera. Ord är aldrig passiva eller overksamma. Så fort vi har sagt något, får orden vingar och varken ägs eller styrs av oss själva längre.Ord är början till allt.  Detta markeras redan i I. Mosebok, Gamla testamentets första bok, där det berättas hur Gud skapar himmel och jord. Det sägs att jorden var öde och tom. Mot rymdens kaos, kommer Guds röst och han säger ”Varde ljus” och det blev ljus. Endast med ord åstadkommer Gud ordning och reda på kaoset. Endast med sina skaparord. Med ord ger han och tar bort. Gamla testamentets uppfattning av ord är på det sättet; ord har kraft och ord är Guds gåva. Därför skall de användas försiktigt.  Människan fick röst och tal för att lova Gud. Vi har utvecklat oss så att vi kan kommunicera med varandra, visa känslor i ord, förklara, underhålla och berätta. Men ofta lyckas vi dåligt med den här gåvan och vi vanärar den som gav den samtidigt och oss själva. Ibland önskar man sig att man inte hade sagt vissa saker, medan man lyssnar av entusiasm på andras klantiga sätt att uttala sig – och så ler man i smyg. Det är konstigt att människor alltid skall säga vad de tänker, medan de inte tänker på vad de säger. När den danske uppfinnaren Storm P hade blivit hårt kritiserad för något han hade uppfunnit sade han en gång sårad: ”Är det inte särdeles märkligt att med de relativt få ord vi använder till vårt dagliga språk, att vi lyckas säga så mycket dumt och skadande?”  Jag tycker vi kan fundera lite på uppfinnarens ord idag. För några dagar sedan hölls en fredskonferens där de förenta nationerna försökte med dialoger mellan olika nationer, religioner och kulturer at förmedla fred. Jag lyssnade på konferensens första talare. Det var Irans president, Machmoud Ahmadinejads som förklarade sin och många arabers synpunkter på situationen i mellanösten och hur han omöjligen kunde se förbi en krigiskt ”lösning” på osämjan och fiendskapen mellan judar och araber (och deras allierade). Som så ofta förr, användes det stora ord, ord som givetvis kommer inte att underlätta fredsförmedlingen.  Jag tänkte då, vilken förebild, vilken dålig herde! Vilka kommer att följa honom? Vilka är herdarna i Mellanösten? Leder de sina hjordar till förödelse, till giftiga vatten och ökenländer? Jag tänkte på den danska uppfinnarens ord och över oturen som Ahmadinejads hade haft med sitt ordval. Men han är inte den enda som talar på detta viset och misstänksam är jag att han inte heller är den sista!  Efter tv-utsändelsen undrade jag; var det allt med vilja, bestämd vilja försvära FN:s fredförsök och de andras som vill fred och vänskaplig samarbete mellan länder, religioner och kulturer? Folket i mellanösten har haft otur med sina herdar. Det är inte längre frågan om vem började kriga eller vem har dödat, skadat eller kidnappat mest. Vi har kommit över den delen, och det för länge sedan. De som dör i självmordsattentaten eller militära offensiver mot civila dör, tyvärr förgäves. Det är trist, men så är det. Världen har blivit döv, vi lyssnar inte längre. Blir det för mycket offerblod på skärmen när nyhetsutsändelsen är igång, byter man bara kanal. Är man inte snabb nog innan döda kroppar och svårtsårade barn visas på skärmen, hinner man eventuellt säga ”Vad hemskt” men byter sedan till Jay Leno´s Pratshow eller till Simpsons. Tiden för stora hatfulla ord är över. Vare det sig de kommer från en president i Iran, Israel eller Palestina, dövhöres vi mot dessa. Det värsta är att folk slutar bry sig. Hjälten idag är inte den som använder största orden, viftar med största geväret eller dödar flesta, utan den som åstadkommer fred. Hon eller han är god herde!            Ord är början till allt. Ord är bland det dyrbaraste av våra verktyger. Genom moden teknologi kan vi kommunicera på många olika sätt. Men allt bygger på ord och meningar. Ord är därför dyrbara, ord kan vara vassa som en kniv, ord kan uppmuntra och ge hopp, men de är en redskap vi inte får använda hurusom helst. Ord är vår tänkandes verktyg och därför på vårt eget ansvar. Ingen kan ta ansvar för vad jag säger – annan än jag själv. Hur uppfattar vi 23:e psaltarpsalmens ord som börjar Herren är min herde, ingenting skall fattas mig?  För många väcker orden känsla av trygghet, att där är intet att frukta. Orden kan milda obehaglig känsla och ge stöd till den som är ensam. Tänk!  Och de är ”bara” ord. Jag skulle vilja säga till stridsplågade länder i mellanösten, Sri Lanka, Afganistan, Burma, de många stridande länderna i Afrika och länder i vår egen kontinent som lider av osämja och terror: Herren vill vara din herde, ingenting behöver fattas dig!I evangeliets text idag, hör vi där Kristus varnar sina följeslagare och åhörare. Han säger försök inte ta några omvägar, leta inte om lång väg, efter något som räcker att sträcka ut handen efter. Han varnar vid dåtidens och nutidens eklektiska trosuppfattning – där i det mångkulturella samhället det verkar som inte några klara linjer finns, där samtidens moral bestäms av den som har makten varje gång. Med eklektisk trosuppfattning menar jag att det inte går att plocka ihop några ljuvsöta element från alla världsreligioner, ett slags religiöst potpurri och sedan kalla sin gud för Kristus och sig för kristen. Kristus talar i evangeliet till det hellenistiska samhället, ett samhälle som bjöd på mängd olika gudar och halvgudar.  Med sina ord säger han; välj det du vill tro på och verkligen stå för det, du tror på. Han säger: Jag är den gode herden. Den gode herden ger sitt liv för fåren. Jag är den gode herden, och jag känner mina får och de känner mig.  Jag tror och litar på dig, tror du och litar på mig?  Orden framtalas av kärleken för människan, för skapelsen. I evangelietexten understryks det viktiga: Kristen tro är ingen halvtro, den är ingen snabbmat eller eklektisk religiöst potpurri och där finns inte i någon lätthanterad snabbversion med korta genvägar. Det är antingen eller…   Jesu ord bekräftar detta, i Johannesevangeliets 14 kapitel säger Kristus: Ingen kommer till Fadern utom genom mig. På det sättet blir Kristus vägen, sanningen och livet, och vår öppna port till salighet. Jag började här med att försöka att beskriva hur viktiga och svårhanterade ord kan vara. Kristen tro bygger som alla andra större religioner på en helig bok, bok som har berättelser om tron, dens tillkomst och liv. I vår helga bok hittar vi en vägledning hur vi kan lära att känna Gud. Den Herren som är vår herde, som ser till att ingenting skall fattas oss. Han är fredens Gud. Kristen tro är livstro. Allt annat, som predikar strid, motarbetar den, predikar hat och förakt av olika slag, bör uppfattas som främmande röster, och är inte eftersträvansvärt. Vi ber för världen ty världen verkar slavbunden, fylld med oro och sorg. Världen behöver dig Herre, kom, ta all makt på jord! 

Ära åt Gud, Fader och Son och den Helige Ande, nu och alltid och i evigheters evighet.

 

Vor i Stokkhólmi

Tók nokkrar myndir í morgun þegar ég var á leiðinni í vinnuna. Sakuru-trén blómstra og búið er að setja alla gosbrunna í gang í borginni.  Þetta er falleg sýn og maður kemst sannarlega í gott sumarskap. 

Smellið á myndina til að stækka hana:

Kungsträdgården i Stokkhólmi. Sakuru trén blómstra við nyrsta gosbrunninn í garðinum. Sankti Jakobskirkjan í bakgrunni, rauð og reisuleg. Kirkja kennd við Jakob hinn eldri, hefur staðið sannanlega á þessum stað síðan 1311. Þessi kirkja (á myndinni) var byggð á árunum 1588-1642 (vígð fyrsta í aðventu 1643 í nærveru Kristínu drottningar).

Myndin tekin 29.04.2009, kl. 09:40. (BGB)

Fólkið vill ekki Guðlaug Þór niður um eitt sæti, það vill hann út!

Útstrikanir af lista Sjálfstæðismanna koma mér ekki á óvart. Ljóst er að embættisfærsla Guðlaugs Þórs og spillingin innan Sjálfstæðisflokks hefur sært stolt hinna auðsveipnu og auðtrúu flokksmeðlima. Flokksaginn minnir oft á Norður-Kóreu eða Rúmeníu fyrri tíma. En núna hafa flokkmennn getað sagt það sem þeim býr í brjósti, gert það á þann hógværa máta að strika út efsta nafn af listanum, nafn Guðlaugs Þórs fyrrum heilbrigðismálaráðherra.   Skilaboðin verða ekki skýrari hjá þessum flokki og ljóst að Guðlaugur Þór verður að finna sér eitthvað nýtt að gera.  Það nægir ekki að hann færi sig niður um eitt sæti. Fólkið vill hann ekki.  Því svíður að sjá "milljónasnáðann" á lista og strikar hann því út, ekki til að færa hann niður um eitt sæti, heldur til að strika hann út.

Sjálfstæðisflokkur í RS með yfir 2000 útstrikanir

Um evrópumálin

Þá eru Evrópumálin komin í farveg í Noregi. Norðmenn hafa ákveðið að vera ekki með að sinni gera því viðskipta- og tollasamninga við bandalagið í staðinn. Hér er spurningin hvort Ísland geti ekki gert slíkt hið sama. Íslendingar hafa nefnilega spil á hendi sem fólk hefur ekki hugsað út í. Það eru auðlindir okkar, nýttar sem ónýttar.

Evrópubandalagið stendur illa núna um þessar mundir og efnahagsvandinn að höggva enn fastar að rótum efnahagslífs bandalagsins. Nýju austantjaldslöndin eru illilega farin að finna til einsemdar í vanmætti sínum gagnvart stærri ríkjum sem hafa þó sterkari markaði og efnahagslíf.  Þessi lönd starfa nú sjálfstætt, en ekki sem bandalag. Hver eys sinn bát sem hann getur, en ekki er hjálpast að. Þetta er nú Evrópusambandið í hnotskurn.

Svört jörð er það kallað þegar rík lönd vesturlanda og stórar verslanakeðjur kaupa upp landsvæði í Afríku, Suður-Ameríku og Asíu og nýta þessi svæði sem forðabúr fyrir komandi matvælaskort í heiminum eftir nokkra áratugi, - kannski ekki einu sinni það - því matvælaskortur mun herja á heiminn innan tíu ára.  Fiskimið Íslands hafa enn ekki verið rányrkt í þeim mæli sem hafið umhverfis Spán, Portúgal, Írland, Frakkland og Bretlandseyjar.  Þeir horfa því hýrum augum til okkar og stóra hafsvæðisins okkar.

Skortur á olíu og gasi verður síðan einhvern tíman svo stórt vandamál að hver dropi verður gulls ígildi.Þannig mun það svara kostnaði að sækja olíu og gas á botn hafsins kringum Ísland.  Hrein orkuframleiðsla á Íslandi er sömuleiðis áhugaverð í augum Evrópumanna.  Allt þetta eru spilin okkar, spilin sem við gefum ekki frá okkur, heldur spilum með. Við vinnum á trompin okkar ef við glepjumst ekki af aulaskap og gylliboðum ESB.

Að fara með hraði inn í ESB væri það heimskasta sem Ísland gæti gert í dag. Allt sem heitir að flýta sér er Íslandi ekki til góða. Flýtimeðferð kostar alltaf extra. Það vita þeir sem slíkt hafa nýtt sér. Hvort sem íslensk þjóð kýs að fara inn í Evrópubandalagið eður ei, verður að vinna allt slíkt ferli með yfirvegun og af skynsemi.  Ég sé ekki raunhæft að stefna á aðild næstu 8-10 árin.  Það væri ekki íslenskri þjóð til heilla að sækja um aðild þegar illa gengur hjá okkur, því samningsstaða okkar er þá afleit.

Ég kýs heldur að taka upp náið samstarf við Norðmenn og þannig halda góðum tengslum áfram við norðurlöndin sem eiga nánari samskipti við Noreg en við okkur.  Eitt lítið viskipta og menningarbandalag Noregs og Íslands, með tengindu við Grænland og Færeyjar væri mikill akkur fyrir okkur Íslendinga.  Ég tel farsælast að skoða þessa möguleika, því Norðmenn vilja hafa aukin samskipti við okkur. Sláum ekki á útrétta hendur þeirra. 

Evrópusambandið bjargar ekki Íslandi

Kosningar á erfiðum og óljósum tímum

Í dag er kosið á Íslandi til Alþingis. Þetta eru sögulegar kosningar, því annarri eins efnahagslægð hefur Ísland ekki verið áður í. Skuldasöfnun ríkisins undanfarin ár hefur verið stjarnfræðileg. Samskipti við útlönd hafa verið stirð og trú þjóðarinnar á að eðlilegt starfandi lýðfæði sé til á Íslandi hefur verið hverfandi.

Rótlaus þjóðin og klofin er að ganga til kosninga og togast er á um atkvæði þjóðarinnar. Gömlu flokkarnir, þeir sem komu Íslandi á betlarastellinguna í alþjóðasamhengi, segja nú að horfa verði til framtíðar(?).  Jassó, hvað gerðu þeir þá síðastliðin átján árin? 

Ég held að skynsöm íslensk þjóð muni kjósa að breyta pólitísku landslagi í dag og kjósa sér bjartari framtíð.  Gefum sjálfstæðisflokksfólkinu frí, sýnum að lífsviljinn sé eyðileggingaröflunum yfirsterkari.

Lokaorð formanna til kjósenda

I know what you did last summer, - and the past 18 years!

Róður fyrirtækjanna er að þyngjast með hverjum deginum og hjá mörgum nálgast nú gjaldþrot.  Svo virðist sem brauðfótabygging Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks síðastliðin ca. 15 árin virðist vera skila sér. Eftirmæli Sjálfstæðisflokksins verða ei fögur. Sá flokkurinn, með góðri liðveislu Framsóknarflokks, lukkaðist veikja íslenskt viðskiptalíf, íslenskan iðnað og íslenska krónu svo að þjóðfélagið er lamað, fólki líður illa og fjöldi heimila og lögaðila standa frammi fyrir gjaldþroti og allri þeirri sorg og leiða sem það hefur í för með sér. 

Gleymum því ekki að minnast þeirra sem knossuðu okkur og knébeygðu okkur frammi fyrir Alþjóða gjaldeyrissjóðnum og Evrópubandalaginu - með framstrekktar hendur betlandi neyðaraðstoð.

Það er skömm að þessu og þeim gengdarlausa siðferðisbresti sem flokkarnir hafa orðið uppvísir að, og ekki bara einu sinni, ekki tvisvar - nei aftur og aftur... og listinn virðist ótæmandi. 

Ég vona að fólk sjái hvað þetta allt er klikkað og sjúkt og veiti ekki Sjálfstæðis- og Framsóknarflokkum brautargengi enn eina ferðina, því það yrði feigðarför íslenskrar þjóðar!

 

Fjórfalt fleiri í vanda

Prestsbakkakirkja á Síðu 150 ára

Prestsbakkakirkja á Síðu, vígð á sumardaginn fyrsta 1859. Vatnslitamynd eftir Selmu Jónsdóttur, 2000).

Á sumardaginn fyrsta er gamla sóknarkirkjan mín, Prestsbakkakirkja á Síðu 150 ára gömul. Hún er virðuleg trékirkja sem rís fallega yfir Prestsbakkavöll og sést víða að.  Hún tekur rúmlega 200 manns í sæti og er með stærri sóknarkirkjum í dreifbýli. Hún er sérstök fyrir marga hluti og rétt að nefna t.d. að prédikunarstóll er staðsettur framarlega í miðjum kór kirkjunnar, bekkir hennar eru bognir eins og síldarbein og svo á hún nokkra góða gripi, m.a. fallegar altaristöflur, aðra eftir Anker Lund og hina eftir Lucie-Marie Ingemann. Fallegur kaleikur í nýgotneskum stíl er til í kirkjunni og nokkra gamla fallega hökla á kirkjan.  Tvo steinda glugga eftir Leif Breiðfjörð á kirkjan og fallegan skírnarfont eftir Ríkharð Jónsson, sem með myndrænum skírskotunum til sögu staðar og sveitar.

Dýrmætastar eru þó góðar minningar og helgur andinn í kirkjunni sem ég þjónaði sem settur sóknarprestur í yfir eitt ár (2002-2003) og af og till fyrir og eftir það.  Sömuleiðis allt það góða fólk sem þar þjónaði með mér, meðhjálparar, kirkjuverðir, kór og organistar og svo allt það fólk sem kom til kirkjunnar og lét sér hag hennar varða. Það hefði sannarlega verið gaman að fagna með ykkur í Prestsbakkasókn í dag, þar sem ég hef verið á Íslandi undanfarið!

Hamingjuóskir á 150 ára afmæli. Guð geymi þig kirkjan góð og þitt fólk.

I. Kon. 8.

___________________

http://www.michaela-troescher.de/island/prestbakki.html

 

Veruleikafirring af verstu tegund

Ég sit hérna heima og er að velta því fyrir mér hvort Þorgerðu Katrín, Tryggvi Þór og Bjarni Ben flokkbræður hennar séu gersamlega gengin af göflunum. Ráðaleysið er komið í blóðið og farið að orsaka brenglun í allri rökhugsun sjálfstæðismanna og kvenna.  Þetta er reyndar á mörkum þess að maður finni til með flokkinum og þeim ógöngum sem hann er kominn í, málefnalega og rökfræðilega.  Meðan verið er að draga saman í þungaiðnaði, framleiðslu bíla og fjöldauppsögnum hundruða þúsunda verkamanna erlendis - eru sjálfstæðismenn að neita staðreyndum.

Það er verið að loka bílaverksmiðjum, flugvélaverksmiðjum, skipasmíðastöðvum út um allan heim. Ef þjóðir heims héldu að allt myndi rétta úr kútnum eftir tvö ár, er ljóst að verkmiðjunum yrði haldið í gangi, en svo er ekki.  Allur iðnaður í heiminum er að taka stakkaskiptum. Hann er að dragast saman og þar með að lúta þeim lögmálum sem heimskreppan er að beygjast undir. Ný lögmál, nýir atvinnuhættir. Að byggja álver er svo gersamlega að skjóta sig í fótinn og svo léleg byggðastefna að nær er að kalla forheimsku af versta tagi. 

Ég hef samúð með sjálfstæðisflokkinum, vegna þess að þeir eru sorglegir.

Þeir eru eins og kóngur sem ríkt hefur sín bestu ár og nú býr í lítilli íbúð í skuggalegu hverfi og sendir þaðan skipunarbréf og úrskurði til samfélags sem hann ríkir ekki yfir lengur.

Álið leysir vandann

Flaggað í hálfa stöng við Valhöll...

Líklega var alltaf flaggað í hálfa stöng við Valhöll þar sem allar [útrásar]hetjur sem féllu fóru þangað, eða réttara sagt voru sóttir af valkyrjum hins hæsta guðs norrænnar trúar, Óðins. Líklega er munurinn ekki svo mikill nú og þá. Hinir föllnu eiga hvílustað sinn í véum Valhallar og einatt flaggað þar í hálfa stöng. 

Valhöll, höfuðstöðvar Sjálfstæðisflokksins eru sorgarhús. Snorrabúð er stekkur og úthverfi Reykjavíkur draugahverfi. Slíkur er arfur stjórnmálaflokks sem fullmeðvitaður horfði fram í þoku íslensks atvinnu- og efnahagslífs og keyrði síðan þjóðarskútuna með fullu afli inn í þokuna. Svo strandaði allt og hver hafði verið í brúnni við sjálft stýrið var ekki ljóst, enda höfðu allir hag af því að engum yrði refsað. Ekki væri gott ef einhver myndi tala út um skukkið, spillinguna og óendanlegan viðbjóðinn sem vellur sem gröftur úr ljótu kýli.

Margir ætla að skila auðu

Málþófsflokkur eða Sjálftökuflokkur

Mikið afskaplega verða eftirmæli Sjálfstæðisflokks dapurleg. Skömmin ríður ekki við einteyming. Að standa í vegi fyrir lýðræðisþróun Íslands, endurbótum eftir skammarlega setu við stjórnvölinn í yfir 18 ár.  Ég segi nú bara eins og Sænskurinn: Fy fan! 

Ég vona helst að þessar tölur sem ræddar hafa verið og settar fram úr skoðanakönnunum séu réttar og að fylgi "D" eða Sjálfstæðisflokksins sé að þurrkast út.  Ég er dauðleiður á þessum villtu spillingarsögum og síðan framhaldssögum sem eru svo jafnt og þétt rökstuddar ljótum dæmum. Allir vita í dag að Sjálfstæðisflokkurinn er allur sem heiðvirt stjórnmálaafl.

Enginn getur haft trú á málefnaframsetningu flokksins og því síður lært af dæmunum. Mér verður hugsað til konunnar sem sr. Svavar á Akureyri minntist á í blogginu sínu. Eftir henni hafði verið haft að hún skyldi kjósa Sjálfstæðisflokkinn, jafnvel þótt andskotinn væri þar á lista.  Fylgi Sjálfstæðisflokksins hefur oft verið líkt við fylgni við trúarhóp.  Viss gagnrýnisleysi hrjáir oft fólk sem binst öfgakenndum flokkshugmyndum.  Þannig hefur því lengi verið farið. Ég vona innilega að fólk sjái að sér og hoppi fyrir borð áður en skipið sekkur og dregur alla niður með sér í hyldýpis rökkurdjúpin.

Stefnir í sigur „málþófsins“

Ekkert kemur á óvart

Ég held að mig minni rétt þegar ég segi að þingflokkar stjórnmálaflokkanna hafi fengið hækkun á fastaframlagi sínu af fjárlögum á síðasta ári. Leiðréttið mig ef ég fer rangt með.

Hvernig í ósköpunum leyfa flokkarnir sér að skulda svona háar fjárhæðir, sem raun ber vitni um?  Þetta ekki bara tekur burt það sem eftir var af trausti almennings til þeirra, heldur veikir þetta stöðu flokkanna og sjálfstæði þeirra. Þegar þeir sem flokkarnir skulda koma fram og krefjast fyrirgreiðslu eða einhvers sem kann að vera í valdi einhverra stjórnmálaflokka að veita þeim - hvernig getum við verið viss að þjóðarhagsmunir gangi fyrir en ekki að skuldastaða flokkanna ráði gjörðum?

_____________

Svo vil ég skjóta létt á Morgunblaðið. Rétt er að lesa yfir allar fréttir sem settar eru á netið, rétt eins og svo faglega er gert með sjálft Morgunblaðið sem birtist á prenti.  Téð frétt var alsett málvillum.

Skulduðu hálfan milljarð í lok 2007

Ólíkt með Íslandi og Svíþjóð

Stundum getur maður svekt sig ótrúlega mikið á smáatriðum. Líklega eru þetta þeir dagar þá er maður á bara að halda sig heima og skekkjast yfir sjálfum sér og láta aðra í friði.

Ég fór að hugsa um atriði sem svekkja mig:  

Í Svíþjóð notast maður enn við svæðisnúmer þegar hringt er milli landshluta. Þessum svæðisnúmerum er svo sleppt þegar maður hringir innan síns svæðis. Þá eru ekki öll númer jafn löng heldur. Án svæðisnúmers getur innansveitarnúmer verið 5 eða 6 tölur.

Að skrifa farsímanúmer er gert með ýmsum hætti:  Öll farsímanúmer byrja á 07 og síðan koma átta tölur eftir það. Farsímanúmer í eru sjaldan eða aldrei skrifuð í einni bendu: 0707872899 heldur vilja flestir að þau séu skrifuð:  070-9873211  eða 0721-238976. Sum númer eru svo skrifuð 07 0118 8644.

Skráning á kennitölu er gerð með ýmsu móti. Í Svíþjóð er byrjað á fæðingarári, síðan mánuði og síðan fæðingardegi. Síðan koma fjórar tölur eins og á Íslandi. Ekki er hægt að sjá á öftustu tölu hvers kyns einstaklingurinn er eða á hvaða öld hann/hún er fædd. Þannig að einstaklingur fæddur 23.02.1955 fær kennitölu sem byrjar 550223-0000. Þegar svo opinberir aðilar eru að biðja um kennitölu er oft beðið um "19" eða "20" fyrir ártalið þannig að kennitalan verður: 19550223-0000. Nb. í svona ífyllingum er sjaldan sagt hvort kennitalan á að vera 10 tölur eða 12 og hvort það á að nota bindistrik milli kt og fæðingardags.

Að ofansögðu má geta þess að dagsetningar eru skrifaðar afturábak þegar dagsetning er skrifuð þar sem það þarf.  Til dæmis er dagsetningin í dag: 09-04-14.

Insláttarborð í hraðbönkum eru öfug við það sem við þekkjum á Íslandi. Þau eru spegilvent. Þetta getur valdið kortatapi þegar maður man ekki PIN númerið sitt og sjálft númerið er slegið inn hugsunarlaust bara útifrá "hreyfingunni" við innsláttinn.

Á föstudaginn langa er ekki flaggað í hálfa stöng í Svíþjóð. Það er talið vera svo "niðurdrepandi".

Nafnsdagur er haldinn næstum jafn hátíðlegur í Svíþjóð og afmælisdagurinn. Leitt fyrir þá sem hafa nafn sem ekki er til á nafnadagatalinu (eins og mig).

Í Svíþjóð eru notaðar þrjár (3) mismunandi gerðir af bæninni "Faðir vor"!

Svíar tala um vegalengdir í mílum, ekki kílómetrum. Þó eru öll vegskilti með vegalengdum í kílómetrum (km).  Ein sænsk míla jafngildir tíu kílómetrum.

Í Svíþjóð getur maður valið að greiða ekki fullan tekjuskatt yfir lengri tímabil. Þetta veldur þó því að síðar muni maður þurfa að greiða "restskatt" eða skuldaðan skatt.

Já það er gaman að bera saman lönd og venjur...