Yfirlýsingar Guðlaugs Þórs hvítþvo hvorki hann né flokkinn

Eitt það versta sem stjórnmálamaður verður fyrir, er að fólk hættir að láta sig hann varða. Í tilfelli Guðlaugs Þórs Þórðarsonar virðist þetta ekki vera komið svo langt, enn.  Guðlaugur er í erfiðri stöðu og siðferðisspurningarnar hrannast upp allt í kringum hann og Sjálfstæðisflokkinn. Flokkurinn og nokkrir meðlimir hans hafa gerst sekir um siðlaust og mögulega löglausa innsöfnun á stórum fjárhæðum til flokksins.

Til að hvítþvo sig, vill Gunnlaugur nú misnota Ríkisendurskoðun til að annast þvottinn, en sjálfur vill hann ókunnugur um eitt eða neitt standa hjá og brosa sakleysisbrosi mót almenningi. En Guðlaugur Þór virðist vera að stíga í eigin gildru. Hann áttar sig greinilega ekki á að almenningur er að fá nóg af spillingu stjórnmálamanna.

Það versta er að gerast:  Fólki er sama. Það er orðið áhugalaust og Guðlaugur Þór er ekki lengur áhugaverður. Hann er með allt niður um sig og stjórnmálaframtíð hans er á lokasprettinum. Nú situr ekki Sjálfstæðisflokkurinn við völd, svo ekki er hægt að gera hann að yfirmanni einhverrar stofnunarinnar eða sendiherra. Þetta eru erfið mál fyrir Sjálfstæðisflokk.

Spillingarmálin hrannast upp og unga kynslóðin hefur ekki látið sitt eftir liggja. Græðgin hefur verið söm við sig, engin kynslóðamunur þar! 

Óskar úttektar á störfum sínum

Páskavikan

Lengi hef ég orðið þess misskilnings var að fólk kallar vikuna fyrir páska eða dymbilviku/kyrruviku fyrir páskaviku. Þetta er náttúrulega alrangt. Hið rétta er að vikan eftir páska er sjálf páskavikan.

Síðustu dagar hafa verið allsnúnir. Mikil vinna og ég nær aldrei heima nema fyrir það eitt að ná einhverjum svefni og næringu í mig.  Svona vill þetta vera kringum jól og páska fyrir þá sem starfa í eða fyrir kirkjuna.  Nóg um það!  Ég er annars á leið heim!  Heim til Íslands. Ég hefi ekki verið á Íslandi síðan í október sl.  Þetta er skelfilegt, ég sakna fjölskyldunnar minnar svo mikið. Þetta verður stutt stopp og því harla lítið hægt að hliðra til, enda hverri mínútu ráðstafað og þar af leiðandi lítið svigrúm til breytinga eða afslappelsis. Ég hefði svo sem alveg viljað koma heim til Íslands og bara hvíla mig. Álagið er búið að vera gríðarlegt núna síðustu mánuði og skrokkurinn farinn að segja til sín. Ég er kominn með það sem Svíarnir kalla hälsporre (plantarfasciit á latínu), en það eru særindi í og kringum hælinn og oft ákaflega sársaukafullt að stíga í hælinn. Þetta gerir að allur kroppurinn merkir af því þegar ég reyni að hlífa fætinum og við þetta skekkist allt og álagið verður óvenjulegt á allan búkinn.   Eina sem hægt er að gera er að nota góða mjúka skó og hvíla fótinn. 

Annars eru eins og ég sagði búnar að vera miklar annir og var því kærkomið að skreppa í stutta ferð til Ångermanlands í Norður Svíþjóð núna fyrir páska.  Auðvitað var þetta ekki 100% frí, því ég hafði verið fenginn að skíra barn á laugardeginum fyrir pálmasunnudag. Skírnin fór fram í 14. aldar Anundsjökirkjunni í litla bænum Bredbyn. Þetta var rosalega gaman og fannst mér gaman að ég hefði verið beðinn að annast skírnina.

Ég utan við Anundsjö kyrka í Bredbyn 04.04.2009, kl. 15:05. Slatti af snjó ennþá kringum kirkjuna, en samt vor í lofti og fuglarnir farnir að skrækja þarna allt um kring í birkitrjánum.

Á skírdag fór ég svo til Stokkhólms aftur og hafði messu um kvöldið. Óskaplega þykir mér lítið koma til þess ósiðar að plokka allt af ölturum kirkna við þessar svokölluðu Getsemane stundir.  Ég sé ekki tilganginn. Búa til leikrit um eitthvað sem mér finnst ógrundað guðfræðilega. Eitt er að fækka hlutum á yfirfylltum ölturum kirkna, en að berstrípa þau, gef ég ekkert fyrir.

Nóg um það. Á föstudaginn langa vann ég svo aftur um eftirmiðdaginn. Þetta var stysti föstudagurinn langi sem ég hef upplifað. Mikið var af fólki og dagurinn varð alls ekki eins langur og hann á vana til að verða. Á laugardag vann ég svo frá níu að morgni til tvö að nóttu. Miðnæturmessa var í kirkjunni.  Að hafa miðnæturmessu er ekki síður en Getsemanestundin hálfþunnur þrettándi.  Ég tel guðfræðilegra sterkara að hinkra til morguns, eða þar til sólin rís í austri, en að taka út gleðina í svarta myrkri.  Á páskadaginn var ég svo enn á ný mættur í kirkjuna klukkan níu og vann til klukkan sex. Í dag, á annan dag páska var ég svo þreyttur að ég hálfsofnaði í kirkjunni. Það er gott að vera kominn heim núna, geta slappað af og hugsað til Íslandsferðarinnar, pabba og mömmu, systkina minna, barnanna minna og fjölskyldna sem ég kem til með að hitta. Þetta er næstum því sælutilfinning.  :)    Sannarlega í takt við enduróm páskanna!  :)

Þetta verða góðir dagar og notalegir.  Gaman að geta glaðst og hlakkað til einhvers svo fíns sem endurfunda við fjölskyldu og vini.   Best að slengja sér í bælið - maður er hálf dasaður!  Góða nótt heimur, nattí nattí!

 

Páskar aD MMIX

 

 

GLEÐILEGA PÁSKAHÁTÍÐ

_____________________

 

KRISTUR ER UPPRISINN!

KRISTUR ER SANNARLEGA UPPRISINN!

Dagur reiði, dagur hryggðar, dagur eftirþanka

Í miðaldakveðskap má finna orðin frægu Dies irae, dies illa.Föstudagurinn langi í gær og laugardagur tónleikans í dag. Eftir að hafa hlýtt á guðspjallstexta píslarsögunnar í kirkjunni í gær fór ég að hugsa hvað það hefði verið sem leiddi Gyðingana út í að biðja um aftöku Krists. Ég leyfi mér að segja að það hafi ekki verið guðsótti og trúarleg frómheit sem stjórnuðu orðum þeirra þegar þeir æptu: "Krossfestu hann, krossfestu".  Nei, það var veraldarvonskan, það var illskan, það var reiðin sem gerir hvern mann að fífli, gerir hvern mann andstæðan Guðs vilja. Fíflaskapur þá?  Líklega er vonskan mis svört, mis þungbær og mis áhrifamikil.

Á föstudaginn langa, vill Guð vísa okkur að tökum við í hans útréttu hönd, fylgjum honum, eru við á veginum frá veraldavonskunni, þeirri vonsku sem byggir sér skot í hjörtum fólks, í hugsunum, í næringarberandi blóði fólks og jafnvel í lungunum öndum við þessu að og frá okkur. Krossfestingin var ekki bara einstök vegna þess að þar var Guð og maður krossfestur, heldur synd okkar mannanna. Þannig getum við notið alls þess besta, BARA ef við horfum á spegilmynd okkar og spyrjum okkur sjálf: Er þetta hann/hún sem ég vil vera?

Ljótleiki heimsins birtist best þar sem andstæðurnar mætast; svart mót hvítu, góðsemi mót illsku, gleði mót hryggð. Síðan Páfastóll hóf að fylgja Benedikti páfa XVI á www.youtube.comhef ég tekið mér fyrir hendur að fylgja eftir því sem hann hefur sagt og af hverju hann er að tjá sig um hin ýmsu málefni.  Karlinn greyið skrifar líklega ekki helming þeirra ræðna sem hann heldur, en við það að hann lesi skrif annarra fá þau apostólíkskt gildi. Hann er hirðir hirðanna í kirkjudeild sinni, hinni rómversk katólsku kirkju. Í nýlegu ávarpi hans til biskupa kirkju sinnar, hvetur hann þá að sinna prestunum betur, ekki bara biðja fyrir þeim, heldur tala við þá, setja sig í samband við þá þegar þörf ber til og jafnvel þegar ekkert heyrist frá þeim.  Hann talaði um mikilvægi hinnar biðjandi kirkju, mikilvægi andlegrar þjónustu á öllum stigum, allt frá sunnudagaskólum til erkidjákna og biskupa.

Nú er ég ekki alltaf sammála Benedikt páfa, en hann hefur á svo réttu að standa. Hann er að gera það sem allir biskupar áttu og eiga að gera:  Hann er að láta sig varða hag prestanna sinna. Hann er að sýna að verðandi prestar, þeir sem þegar eru vígðir og svo þeir sem hafa dregið sig í hlé - að allir eru kirkjunni mikilvægir. 

Þarna sýnir rómversk katólska kirkjan að prestar hennar eru henni dýrmætir - og ekki bara þeir sem eru starfandi eða þeir sem eru nafnfrægir; nei heldur allir.   Þegar þjóðkirkjuprestur lætur af embætti (fellur út af launalista), snýr sér tímabundið til annarra starfa eða fer í þjónustu utanþjóðkirkju stofnunar eða safnaðar - virðist sem þessi sé dauður og gleymdur kirkjunni sem í upphafi vígði hann/hana til þjónustunnar.   Að þessu er skömm sem er smánarblettur á kirkjustjórninni á Íslandi.

Lifandi trú er trú sem er lifuð, trú sem fær á sig brotsjó í lífsins ólgu sjó, trú sem fær að vaxa með einstaklingnum, trú sem leyfir þér að efast, trú sem spyr spurninga og trú sem leyfir afturhvarf.  Ég er harður í orðum og hugsunum gagnvart kirkjunni minni, kannski vegna þess að hún er mér kær, fólkið er mér kært og dýrmætt. Börnin sem ég hef skírt dýrmæt og þau eiga skilið kirkju sem lætur sig varða þau og hvernig þau vaxa úr grasi og hvaða vegarnesti þau fá. 

Dagur reiði, dagur hryggðar!  Föstudagurinn langi er dagur uppgjörs við illskuna. Uppgjörs við það sem verst er kristnum einstaklingum: Sinnuleysið.  Að láta sig ekki verða neitt, bara fljóta með, fljóta með öllu að feigðarósi. Gefa skít í allt og skipta sér ekki að neinu. Að rjátla bara með í rokinu og um síðir hreint puðrast út í veður og vind. Síðan má kenna um að þessi eða hinn hafi ekki vitað að hverju stefndi. Ég blæs á slíkt. 

Ég hugsa aftur til kirkjunnar, orða Benedikts páfa og til kirkjunnar minnar á Íslandi, þjóðkirkjunnar sem mér finnst hafa dansað sama ókunnuglega dansinn án athugasemda. Orð páfa um að kirkjan verði að láta sig varða prestana sína, djáknana sína, starfsfólkið í kirkjunum. Að fólki finnist það ekki standa eitt og oft illa statt í ómögulegum aðstæðum. Finnist það ekki geta hreyft sig aftur á bak eða áfram og geta ekki leitað til neins sem hafi myndugleika að takast á við málefnin sem eru svo knýjandi.

Í komandi biskupskjöri hér í Stokkhólmi, hefur margt verið rætt um hvaða eiginleika næsti biskup skuli hafa. Hvernig biskup í stórborginni Stokkhólmi með fjölþjóðlegu ívafi sínu og fjölmenningarlegu yfirbragði.  Það sem fólk óskar sér einna helst að einn biskup skuli prýða, er 21. aldar manneskja, menningarlega sinnuð, biskup sem hikar ekki við að hrófla við sóknarskipan ef það má verða kristninni til framdráttar, hlustandi biskup (sem hlustar á raddir fólksins og prestanna sinna), biskup sem styður réttindabaráttu samkynhneigðra, biskup sem þorir að standa gegn stjórnvöldum ef kristin trú og gjörðir stjórnvalda fara ekki saman, biskup sem er góð fjölmiðlamanneskja en umfram allt: biskup sem er hirðir hirðanna, hirðir ALLRA presta.  Það er erfitt að finna þetta allt í einni manneskju, en mörgum góðum kandídötum er uppstillt og framstillt núna um þessar mundir.  

Þetta voru smá þankar á aðfarardegi páskadags.

Gleðilega páskahátíð og heilaga páskaviku!

Það verður gott og gaman að koma til Íslands núna í páskavikunni. 

Sjálfstæðisflokkurinn að klofna?

Ég virði fyrir mér ástandið eins og það birtist mér núna hér í útlandinu góða.  Það virðist sem þingmaðurinn forðum daga hafi haft rétt fyrir sér; "það logar allt stafnanna á milli" í Sjálfstæðisflokknum.  Einhverjar systur og bræður hafa kosið að horfa til hins góða sem er að finna í hverjum einstaklingi. Aðrir hafa ekki látið af spillingarævintýradraumum sínum og sjá gullöld Sjálfstæðisflokksins í hyllingum. 

Já það logar allt stafnanna á milli og ósættið að fara með flokkinn í gröfina. Flokkurinn virðist þjást af ósætti og virðist mér út fjarlægð útlandsins vera sér svo sundurþykkur að hann fær vart staðist...   Ætli það sé ekki kominn tími á að segja bara "amen, eftir efninu"?

„Það logar allt stafnanna á milli“

Syndin er lævís og lipur!

Það virðast engin takmörk fyrir því hvað spillingin á sér djúpa rætur og hvað hún er Sjálfstæðismönnum eiginleg. Það er ljótt að heyra að einn forystusauður Sjálfstæðisflokksins, þingmaður og ráðherra hafi staðið í slíku sem styrkjamóttöku frá ríkiseygðum fyrirtækjum. Ljótt að heyra.  Guðlaugur Þór Þórðarson hefur greinilega unnið ötullega fyrir ráðherrastóli sínum og frama í Sjálfstæðisflokknum.

Ég er að velta því fyrir mér hvort þetta kallist ekki í útlöndum fyrir að taka mót mútum?

Guðlaugur Þór hafði forgöngu um styrkina

Breytingar nauðsynlegar

Það er greinilegt að fólk vill breytingar frá 18 ára óráðsíutíma Sjálftökuflokksins og viðhalds hans í gegnum lungan af þessum árum.  Fólk vill breytingar, hreinsanir og spillingarlaus stjórnmál. 

VG tvöfaldar fylgið í Kraganum

Þjóðareign

Það er áhugavert að fylgjast með umræðunni um listaverkaeign gömlu bankanna. Málið er að mínu mati sáraeinfalt.  Leita ber til sérfræðinga í íslenskri listasögu og fá hreint og kalt mat hvaða listaverk séu mikilvæg fyrir listasögu Íslands og eiga sinn rétta stað fyrir augum þjóðarinnar í safni listaverkasafni Listasafns Íslands.  Þetta sjálfsagt kallar á fjárveitingar til Listasafnsins, vegna forvörslu, geymslu og skráningar listaverkanna (ljósmyndun, rannsóknir og skrásetning). 

Fullljóst þykir mér að eingin greiðsla eigi að koma fyrir þau listaverk sem sett verði í eign ríkislistasafnsins. Ríkið (þjóðin) hefur þegar lagt svo mikið til bankanna að líta má á yfirfærslu listaverkanna sem þakkargjöf til þjóðarinnar á reynslutímum.  

Þau listaverk sem ekki eru talin til þjóðargersema verði seld á uppboðum á Íslandi. Rétt er að benda á að listaverka og verðmætasöfn bankanna eru af ýmsum toga. Rétt ef til vill að sumt færist til Þjóðminjasafns, Landsbókasafns vegna þess menningarsögulega gildis sem munir, málverk, styttur, bóka- og skjalasöfn, myntsöfn o.frv.  kunna að hafa.  Þetta tel ég vera afskaplega mikilvægt að tekið verði með í reikninginn.   

Um leið er sérlega mikilvægt að ALLT gerist fyrir opnum tjöldum, að ekki hverfi neitt í flutningum né heldur lendi í opinberri sölu/uppboðum sem síðan verði metið til þjóðargersema.

Listaverk bankanna verði metin

Þegar vitið þrýtur, taka kraftarnir við

Já, enn á ný sýna örvæntingarfullir Sjálftökumenn, að óttinn við að lenda í stjórnarandstöðu er hræðilegri en svo að þeir ætli að taka því þegjandi. Ljótleiki stjórnmálanna á sér því miður margar hliðar. Málþóf Sjálftökuflokksins á Alþingi er ein birtingarmynd biturleikans, öfundarinnar og hræðslunnar; að nú verði í ríkisstjórnarfjarveru flokksins farið að velta við steinum og fjármálaævintýrið verði skoðað í kjölinn. Óttinn er að þetta verði allt gert í fjarveru Sjálftökuflokksins, að og hann geti ekki komið vörnum við eða logið sig út úr ljótleika fjármálaævintýris síðustu ára.

Sjálftökuflokkurinn sem haldið hefur uppi málþófi í þingsal Alþingis krefst síðan í þokkabót að stjórnarflokkarnir sitji síðan undir froðusnakkinu og stóru orðunum. Ég held ekki að nokkrum lifandi manni detti í hug sjálfviljugum að hlusta Davíðsdrengina. Sá tími er liðinn. Enginn hlustar á þann flokkinn eftir allt sem hann gerði þjóðinni og orðstý hennar út á við.  Nema auðvitað þeir sjálfir...

26 sjálfstæðismenn á mælendaskrá

Burt með strætó! Íslendingar kunna hvort eð er ekkert að nota strætó!

Þar sem Íslendingum virðist ógerlegt að skilja mikilvægi almenningssamgangna, þar sem þeir geta ekki slitið sig frá einkabilunum og þar með lækkað heimiliskostnaðinn og um leið stuðlað að því að lækka mánaðakortsverðið í strætó, eiga þeir ekkert betra skilið en að frá þeim verði teknir strætóarnir.

Ég er að velta því fyrir mér oft hvað við Íslendingar lifum óhollt. Við hreyfum okkur lítið, skutlumst í prívatbílum hingað og þangað, mengum loftslagið með þessari hegðun, af enn meira afli en ella.  Ég tel við núverandi ástand, að borgaryfirvöldum og bæjarfélögunum kringum Reykjavík sé óskilið að veita þá þjónustu sem nú er veitt.  Það er leitt að hugsa til þeirra sem ekki eiga bíl, en hægt væri um leið og strætó verði lagður niður að lækka verð á leigubílum, þar sem þeir jú verða einir um markaðinn. 

Bestu kveðjur úr sæluríki almenningssamgangna.  :)

 

Eigið fé Strætó bs. neikvætt um 57% af eignum

Leitið, og þér munuð finna!

Einhvern veginn leggst sá grunur að mér að Sigurður Einarsson muni aldrei greiða skuldir sínar til VÍS. Sú var tíðin að heiðarleiki var metinn öðru fremur í viðskiptum. Nú er annað uppi á teningnum.  Sveitasetrið við Veiðilæk er kannski gott dæmi um hversu veruleikafirrtir þeir aðilar eru, sem stýrðu fjármála"heimi" Íslands (og grófu undan fjármálaveldum annarra landa) á útrásarárunum. Líklega trúði Sigurður Einarsson að hann gæti lifað í hamingjusamri spillingu lífið út, án þess að þurfa greiða krónu fyrir. Líklega hugsaði hann sér að vel mætti yfirláta okkur þúsund hlutabréf fyrir byggingarframkvæmdirnar við Veiðilæk, þótt peningar kæmu þar aldrei nærri. Enda hlutabréfin ekki verðmeiri en pappírinn sem þau voru prentuð á. 

Ég bíð spenntur eftir að skattrannsóknarkvestorar og tilkallað fólk annað með sérþekkingu í leit ástæðna efnahagshrunsins og þeirra sem ábyrgir eru - finni það sem þeir eru að leita að [til frekari glöggvunar: Matt. 7:7a].

200 milljóna veð í sveitasetri

Vorboðarnir góðu

Hérna fyrir utan hjá mér í norður Stokkhólmi eru farnir að skjóta upp kollinum vorboðarnir góðu. Litlir laukar hér og þar í glöðum litum sem skrækja í kapp við hvern annan "Vor, vor, vor....".

Ég sló saman tveimur myndum sem ég tók í morgun hérna utan við húsið. Já, núna er komið vor með +9°C og sól.  Vonandi er vorið líka á leið til Íslands nú þegar ég er væntanlegur þangað. B

Bestu kveðjur í sól og vori!

Þreyttur...

Blogga kannski stopult á næstunni. Hef svo mikið að gera og er hálf dasaður. Þá er ágætt að hverfa frá hversdeginum og gera eitthvað annað til tilbreytingar en sömu gömlu rútínuna. 

Fylgist þó með ykkur áfram bloggvinir.   

ps. Vorið er á næstu grösum hér ytra. 

Orgelkonsert i Sankti Jakobskirkjunni

Tónlist er undursamleg leið at vekja stemningu, slappa af og tengjast öðru fólki. Á hverjum föstudegi klukkan 17:00 safnast saman lítill hópur fólks í Sankti Jakobskirkjunni í Stokkhólmi til að hlusta á orgeltónlist. Það er aðalorganisti kirkjunnar, Michael Waldenby sem oftast sér um að leika á hið stóra Marcussen & Søn (Aabenraa) orgel kirkjunnar. Tvö Marcussen & Søn orgel eru til í á Íslandi að ég veit. Eitt stendur í Fella- og Hólakirkju í Breiðholti, Reykjavík og eitt í Blónduóskirkju, Blónduósi. Orgelið í Jakobskirkjunni í Stokkhólmi er eitt hið stærsta i Svíþjóð og eitt það sem býður upp á mesta möguleika i disposition sinni. Hér er hægt að lesa um orgelið:  http://sv.wikipedia.org/wiki/Sankt_Jacobs_kyrka .

 (klikkið á myndina til að stækka hana)

Í dag nutum við undursamlegrar tónlistar eftir Johann Sebastian Bach [1685-1750], Felix Mendelssohn-Bartholdy [1809-1847], Max Reger [1873-1916], André Campra [1660-1744], Gustaf Hägg [1867-1925], Michael Waldenby [1953- ], L.J.A Lefébure-Wély [1817-1869] og Louis Vierne [1870-1837].  Það var undursamlegt að heyra tóna þessa fallega og áhrifamikla hljóðfæris fylla Jakobskirkjuna. Allir voru sem uppnumdir af þeirri stemningu sem organistinn skapaði. Oft hefur verið sagt að Bach sé fimmti guðspjallamaðurinn. Þannig hefur tónlistin með sinni tækni, frásagnarlist og "sköpunnargleði kallað fram hughrif sem líkja má við áhrif frásagna guðspjallanna.

Nóg um það!   Bestu kveðjur úr síðasta snjó vetrarins. Á þriðjudag er spáð +10°C.  :)  ....  og svo á aðfararnótt sunnudagsins skiptum við yfir í sumartíma hér ytra.  Þá verða aftur tveggja tíma munur á Íslandi og útlandinu.  

Fólki er ekki sjálfrátt!

Af niðurstöðu nefndar Sjálfstæðisflokks (= Sjálftökuflokksins) um peningamál má sjá að fólki er ekki sjálfrátt lengur. Nefndin um peningamál - sem hlýtur að vera ein sú stærsta og mikilvægasta innan Sjálfstæðisflokksins - enda sjálftakan úr ríkiskassanum búin að vera algjör undir síðustu nær 20 árin, er svo veruleikafirrt og svo langt komin frá öllum veruleika að best væri að benda þeim á að flytja inn á EURO-svæðið.  Helst að flytja til þeirra landa sem verst hafa það á efnahagssvæðinu, ÞRÁTT fyrir EURO.  Fullkomið hrun blasir við í þeim löndum gömlu austur-Evrópu, sem tengt hafa sína gjaldmiðla við EURO.  Að hafa fulla tengingu við EURO hjálpar ekki þessum löndum. Þvert á móti er tengingin að sliga efnahagslífið í þessum löndum, ásamt þeirri einföldu ástæðu að nú á tímum erfiðleika í efnahagslífi, starfar einstök lönd ESB af fullum krafti að bjarga því sem bjargað verður heima fyrir, meðan önnur minna stöndug lönd eru látin sogast niður með baðvatninu...   Samheldni bandalagsins er engin, stöðugleiki EURO er engin og EURO, þótt ein stærsta gjaldmiðilseining heims, er ein þeirra veikustu.  Af hverju?  Því of margir óvissuþættir stýra henni.

Þessa mynteiningu vill Sjálftökuflokkurinn innleiða á litla Íslandi. Sjálfstæðisflokkurinn hefur ekkert um svona hluti að segja. Hann nýtur ekki trúnaðar þjóðarinnar lengur. Hann leyfði útrásarmönnum að setja Ísland á hvínandi kúpuna og fyrir það er ég EKKI þakklátur.

Evran komi í stað krónunnar

Tinni í Tíbet

Tinni og félagar komust aldrei til Tíbet vegna stjórnmálaástandsins í landinu. Í fréttum undanfarið hefur komið skýrar og skýrar fram hverjir eru að taka völdin í heiminum og hverjir eru að glata þeim. Stóru máttugu nýlenduþjóðirnar hurfu af sjónarsviðinu þegar við lok Fyrri heimstyrjaldarinnar, eða á öðrum tug 20. aldarinnar. Breska heimsveldið, ljónið ógurlega varð tannlaust og tapaði klónum. Nýlenduþjóðirnar sem plagað höfðu lönd Afríku s.s Belgía, Þýskaland, Frakkland og Ítalía glötuðu sínum áhrifum og urðu síðar, eða eftir lok Síðari heimstyrjaldarinnar að gefa eftir tilkall sitt til mikilla landflæma.  Lokahnykkurinn reið svo yfir hjá Bretum þegar nýlendum þeirra var gefið nómínelt sjálfstæði og Hollendingar töpuðu nýlendum sínum samtímis og Portúgalar. Spor finnast hér og hvar eftir þennan tíma, tungumál og ritmál, blóðugur svörður og staðbundin menningareyðing.

Bandaríki réðu svo fyrir málum frá lokum Kalda stríðsins eftir að Sovétríkin liðuðust í sundur og mölur komst í Járntjaldið.  Eftir stendur stórveldið Bandaríkin og Kína í dag. Kína er land sem með stærð og fjölda landsmanna hefur sannarlega stækkað hraðar en nokkurn óraði fyrir. Kína og útþenslustefna þess er farin að láta á sér bera svo um munar. Sjálftakan í formi valdaráns i Tíbet er augljós þeim sem bara horfir þangað.

Í ótta sínum að lönd heimsins muni um síðir opna augu sín fyrir mannréttindabrotum Kínverja í landi Tíbeta, reyna þeir að stöðva ánna við ós. Já, með því að setja nokkrum þjóðum fótinn fyrir dyrnar svo sem Suður-Afríku.  Viðskiptatengsl eru mikilvægari mannréttindi og þannig hefur það lengi verið í Suður-Afríku.  Miklar framfarir hafa verið í því landi, en betur má ef duga skal. Milljónir íbúa stórborga búa í pappakössum og hafa hvorki aðgang að hreinu vatni, frárennsliskerfi (klóak), heilsugæslu eða menntun. 

Þetta land, sem nú á að halda stórmót í íþróttum á komandi árum og vera í heimspressunni, styður nú mannréttindabrot og framfarir Kínverja í Tíbet með að hafna Dalaí Lama þátttöku á alþjóðaráðstefnu um frið.   Viðbrögðin hafa verið sterk.  Friðarverðlaunanefnd Nóbels hætti við þátttöku, og slíkt hafa fjöldi annarra þátttakenda gert í mótmælum við framgöngu gestgjafanna.  Þessi friðarráðstefna sem skipulögð var til að kalla eftir jákvæðri mynd af Suður-Afríku nú fyrir Heimsmeistarakeppnina í fótbolta fór því út um þúfur vegna hagsmunaárekstra og stórveldistilburða Kínverja.  Ég tel að þjóðir heimsins eigi að skíta hreint í Heimsmeistarakeppnina í fótbolta þar til Suður-Afríka hefur náð sönsum.

Friðarráðstefnu aflýst vegna Dalaí Lama