Bónusfáni á Alþingihúsinu!!!

Frétti hingað til Svíþjóðar að Íslendingar hefðu flaggað Bónusflaggi við hún flaggstangar Alþingishússins.   Kunningi minn var að segja að ástandið myndi stigversna núna næstu tvær helgar og ná hámarki við mánaðarmótin þegar uppsagnabréfin hafa farið út fyrir mánaðarmótin.

Svo ef þetta á að fara hríðversnandi verður það þá PrisExtra- eða Lidl-flagg sem blaktir þá við hún á Alþingishúsina næstu laugardaga? 

 

 

Er þetta ekki talandi um ástand okkar venjulega fólksins

Ég rakst á þessa mynd á bloggi vinkonu minnar. Þetta er úrklippa úr dagblaði hér í Stokkhólmi. Hún talar fyrir sig sjálfa:

Þetta verður erfitt fyrir Þorgerði Katrínu...

Í raun ætti að fara yfir og meta hvaða ferðir ráðuneytanna hafa verið nauðsynlegar og hverjar hafa bara verið farnar til leyfa ráðuneytis og þingmönnum að komast í stuttar skemmtiferðir til að sporta sig meðal fræga fólksins. Hafa t.d. verið fleiri ferðir fyrir jólin?  

Sannarlega er kominn tími til að ráðuneyti og yfirstjórn ríkisins þrengi líka sultarólarnar. Annað væri siðlaust!

 

Dregið úr ferðum ráðuneyta

Færeyjum allt!

Það vinarþel sem Færeyingar hafa sýnt okkur er fordæmislaust. Þessi óeigingjarna vinátta sýnir okkur hverjir standa okkur næst.

Skrifið ykkur endilega á listann ef þið viljið og sýnið þessu frændfólki okkar þakklæti okkar á táknrænan hátt. Við munum svo reynast þeim bestir fóstbræður þegar fram líða stundir og hagur þjóðarinnar fer að vænkast.

http://faroe.auglysing.is/

 

Á hann enn eignir meðan við greiðum skuldir hans?

Þetta er nú alveg ótrúlegt!  Þjóðin er skuldsett og fólkið er þrautpínt til framtíðar. Samt eiga stóreignamennirnir sem settu bankakerfið um koll peninga!  Ég skil þetta ekki. Var ekki byrjað á því að fara í vasa "gerendanna" í þessu máli?

Björgólfur íhugar að selja West Ham

Sameinumst gegn óréttlætinu

Hefur þú heyrt að stjórnmálamenn hafi reynt að komast hjá því að segja sannleikann um einhverjar stjórnarathafnir?

Hefur þú heyrt einhvern stjórnmálamann ljúga beinlínis að þjóðinni?

Hefur þér fundist siðleysið fara hreinlega úr böndunum hvað varðar fjármálastjórn landsins?

Hefur þú merkt hroka stjórnmálamanna í þinn garð?

Blöskrar þér bruðl stjórnmálamanna á skattpeningunum þínum?

Hefur þú heyrt að stjórnmálamenn hafi ekki viljað svara fyrir hlutabréfaeign sína í ónefndum fyrirtækjum?

______________________

Því miður hef ég getað svarað "já" við öllum spurningum.  Hvað með þig? 

Ég hvet alla landsmenn að svara óréttlætinu sem þeir eru beittir. Hvet þá að krefjast afsagnar bankastjóra og bankastjórna allra banka í landinu, ríkisstjórnar, bankaeftirlits og alþingismanna. Sameinast um málstað þjóðarinnar.

... og dýrmætust af öllu: þögnin

номенклату́ра  (nómenklátúra)  kallast það fyrirbæri þá er vildarvinum og flokksgæðingum var hyglað með embættaveitingum og bitlingum á tímum Sovétríkjanna sálugu. Þetta var almennt vitaður og viðurkenndur framgangsmáti í Sovétríkjunum og embættismannakerfinu þar eystra. Þarna klóraði hver flokksgæðingurinn öðrum á bakinu og allt sem ósagt var látið um embættisfærslur og einkalíf foringjanna, verðlaunaðist með kassavís af dýrindis frönsku eðalkampavíni, kavías svo sem maginn þoldi, sólarlandsferð til Svartahafsins, fyrirgreiðslum fyrir sig og sína af ýmsu tagi, kassavís af kúbönskum vindlum og kanski bifreið með einkabílstjóra sem fékk að aka á embættismannaakreininni í umferðinni.

Dýrmætast af öllu var metin þögnin.  Hún var gulls ígildi. Þögnin var að snúa bökum saman og gæta hagsmunna hinna ríku, flokksgæðinganna og viðhalda hinu óbreytta ástandi svo sukkið og spillingin gæti haldið áfram.

Jafnvel eftir að Sovétríkin liðu undir lok í sinni þáverandi mynd virðist þessi hópur hinna fáu hafa tekið á sig nýja mynd og form og skotið rótum víðar en mann grunaði.  Nómenklátúru Íslands þekkjum við nú öll í dag af frægðarverkum þeirra.

______________  

[Orðið nómenklátúra er hliðstætt við latneska orðið nomenclatura sem merkir eiginlega nafnalisti - listi hinna útvöldu].

Óþolandi að líða fyrir tortryggni

Hættulegar eldspýtur

(mynd)

Ég keypti fyrir nokkrum mánuðum nokkra eldspýtustokka af tegundinni Europa Hölzer (sjá mynd). Þessar eldspýtur eru vandmeðfarin vara. Þegar kveikt hefur verið á eldspýtunum, brennur brennisteinninn svo fljótt að hann nær ekki að lífga loga í sjálfri tréspýtunni. Blossinn hverfur næstum svo skjótt sem hann hefur lifnað.  Takist manni á annað borð að fá loga að festast í spýtunni, brennur hún illa.  Brenni spýtan á annað borð brotnar oft fremsti hluti eldspýtunnar oft af. Í þeim hluta er oft glóð sem svíður sig í tré, brennir gat á vefnað og teppi. 

Af fenginni reynslu datt mér í hug að vara fólk við þessari tegund eldspýtna.

Ferðalög til þróunarlanda ódýr núna - Ísland efst á listanum

Mér bara fannst ég þurfa að deila þessari jákvæðu frétt með ykkur heima:  

Í sænska blaðinu Metro ritar blaðakonan Brita Svedlund um Ísland sem ódýran valkost þegar skreppa á í stutta ferð til útlanda.   Í grein hennar (Metro, mánud. 03.11.2008, s.22) segir í léttri þýðingu minni:

Krónan fellur og umheimurinn verður dýrari, en núna hefur Metro sniffað fram þau lönd sem hafa orðið ódýrari í kjölfar efnahagsumbrotanna. Til dæmis hafa Suður-Afríka og Tyrkland orðið vinsælir áfangastaðir og svo síðast en ekki síst Ísland, sem nú verður að teljast "lá-budget eyja".

Heimurinn hefur orðið æ dýrari fyrir Svía. Þetta hefur gerst eftir að bandaríski dollarinn hefur hækkað um 25% gagnvart SEK, thaílenski bahtinn 22% og núna kostar 34% meira að kaupa kínverskt yuan en það var fyrir fjárhagshrunið.  Það er kannski huggun harmi gegn að núna getur maður flogið til Íslands, borða og versla ódýrt, þar sem íslenska krónan hefur tapað 36% af verðmæti sínu gagnvart sænsku krónunni. Þetta sést þegar krónurnar eru bornar saman eins og staðan var við upphaf árs 2008 og síðan núna í vikunni.

Flestir Svíar spyrja hvort fyrir hið fyrsta að þora að ferðast til Íslands, en við segjum fólki að nú sé lag að fara til Íslands og gera reyfarakaup, kaupa jólagjafirnar og dressa sig upp, segir Irene Mölleborn hjá fyrirtækinu Íslandsferðum. Icelandair lokkar nú fólk til landsins með tilboðspakka upp á 3 385 SEK (um 55 000 ISK) þar sem innifalið er flug og þrjár nætur á fjögurra stjörnu hóteli.

Sá sem ætlar að fara til Íslands kemur að eiga í erfiðleikum að kaupa gjaldeyri hér í Svíþjóð. Hin brauðfóta gjaldmiðill Íslands er svo óstöðugur að myntskiptifyrirtæki þora ekki að kaupa inn íslensku krónuna. Maður veit hreint ekki hvers virði hún er. Fólk er því hvatt till að skipta frekar bara á Íslandi, nokkru sem Íslendingar gera með feginshendi.

Listi yfir lönd sem hagkvæmt hefur orðið fyrir Svía að ferðast til:

Island -36%; Suður-Afríka -24%; Tyrkland -14%; Ástralía -13% og Nýja-Sjáland 12%

Listi yfir lönd sem óhagkvæmara hefur orðið fyrir Svía að ferðast til:

Japan +51%; Kína +34%; Bahamaeyjar +29%; USA +25%; Jórdanía +25%; Egyptaland +24%; Thaíland +22% og Dóminíkanska-Lýðveldið +18%

Þá er það spurningin, hvernig spilum við Íslendingar úr þessari auknu eftirspurn. Höldum við verðinu niðri heima á Íslandi og aukum veltuna í samfélaginu með heimsóknum útlendinga eða byrjum við að hækka verðið og eyðileggja þessa nýkomnu veltu, innkomu erlends gjaldeyris og bestu auglýsingu í fleiri ár?    Heyrði að Geir Haarde ætlaði að skera þessa vaxtarbólu á púls núna fljótlega með hækkun verðs á áfengi!   Líklega tekst ríkisstjórninni að drepa þennan vaxtarbrodd með einhverri aðferð.  

Það virðist sem allir viti betur en við sjálf. Hvað var það sem við skyldum ekki?

Ég leyfi mér að vitna í orð norska hagfræðingsins Harald Magnus Andreassen: 

Ábyrgðin vegna íslenska efnahagshrunsins liggur fyrst og fremst hjá bönkunum, ríkisstjórn, Seðlabanka, Fjármálaeftirliti og Alþingi. Þetta segir norski hagfræðingurinn Harald Magnus Andreassen, hagfræðingur hjá norska verðbréfafyrirtækinu First Securites, en hann hefur kynnt sér íslensk efnahagsmál.

„Þessar stofnanir samfélagsins eru ábyrgar með einum eða öðrum hætti. En ekki venjulegt fólk, Jón og Gunna,“ segir Andreassen.

 ___________

Þá kemur spurninga/tékklistinn:

1) Hverjir sitja í og stýra Seðlabankanum í dag?  Svar: Þeir sömu og stýrðu honum inn í fjárhagskreppuna.

2) Hverjir sitja á Alþingi í dag?   Svar: Þau hin sömu og stýrðu landinu inn í frjárhagskreppuna.

3) Hverjir sitja í Fjármálaeftirlitinu í dag?   Svar:  Þeir hinir sömu og leyfðu bönkum og verðbréfamörkuðum að sigla inn fjárhagslega svartholið óáreittum.

 

... og hvað ætlar þjóðin að gera í þessu?   Svar: Ekkert. Það er sama þrælslundin og venjulega.

„Hefði átt að vera búið að stoppa ykkur fyrir löngu"

Færeyingar stórasta þjóð í heimi

"Ber er hver að baki nema sér bróður eigi" er máltæki sem nú sannarlega hefur fengið nýtt líf og ekki bara það, heldur hafa bræður okkar Færeyingar sýnt okkur að máltækið er ekki bara orðin, heldur hafa þeir gætt þau lífi.  Færeyingar hafa stórt hjarta og hafa sýnt Íslendingum í verki að þeirra kærleikur er ekki bara orðin tóm. Nú hafa þeir boðið okkur 5,5 milljarða króna sem GJÖF, að það megi verða Íslendingum til hjástoðar. 

Þetta göfuglyndi Færeyinga á sér enga hliðstæðu í íslenskri sögu.

Þá þykir mér rétt  nú að færeyski atvinnurekandinn sem vill gefa Íslendingum þessar 5 500 000 000 milljónir króna fá þegar í stað stórkross fálkaorðunnar. Einhver fín gata í Reykjavík verði nefnd eftir Færeyjum og að ungum Færeyingum verði veitt frítt aðgengi að öllum skólum á Íslandi, flugvallarskattar verði afnumdir af flugi frá Færeyjum, svo eitthvað sé nefnt.  

Takk Færeyingar!  Stórasta þjóð í heimi.  

http://www.olivant.fo/?lg=55595 

Vill gefa Íslendingum 300 milljónirnar

Jasså! Er Seðlabankinn farinn að tapa peningum! Á mig auman!

Er það virkilegt? Er Seðlabankinn í mínus?  Var þá ekki kominn tími til að hann næði okkur hinum í lífskapphlaupinu?  ALLIR eru í mínus!  

Umorða orð Catós gamla: "Auk þess legg ég til að Davíð Oddsyni verð sparkað úr Seðlabankanum."

Seðlabankinn í mínus

Hugleiðing á allra heilagra messu (þýðing fyrra innleggs)

"Engill" eftir Selmu Jónsdóttur (mömmu mína) - Keramik l.23cm x b.18cm x d.13cm

Matt. 6:19-23. 

Á laugardaginn er allra heilagra messa. Það er þá að fólk snýr sjónum sínum inn á við, og nokkurskonar sjálfsskoðun fer í gang. Fólk horfir tilbaka og skoðar hið liðna. Sjálf allra heilagra messa hefur fengið hálf sorglegt þema; dauðinn er hylltur, á sérstakrar áherslu á vonina, sem er kristninni svo eiginleg. Varla er heldur minnst á upprisuna. Samt er það eitthvað sem heillar við þennan dag. Líklega er það þetta tækifæri að hefja sjálfsskoðun, sem vekur áhuga minn.

Allra heilagra messa er minningardagur, sem og allra sálna messa sem kemur svo í kjölfarið 2. nóvember. Við minnumst allra þeirra dýrðlina sem ekki hafa fengið neinn sérstakan messudag, sem og allra píslarvotta kristninnar, sem eru margir frá fornu fari og síðast en ekki síst þeirra er láta líf sitt fyrir trú sína í dag. Þeir eru fleiri en okkur grunar.

Ég á mína dýrðlinga, sem ég virði og sýni lotningu gegnum bæn, samtal og ég umgengst þá. Þetta eru ekki hinir þekktu dýrðlingar sem við þekkjum úr kirkjusögunni, þótt þeir séu eflaust alls góðs verðir. Nei, mínir dýrðlingar eru lifandi, þeir anda sama súrefni og ég og þeir eru af holdi og blóði. Þeir eru meðal okkar.

Ég þekki þá, þar sem þeir standa í einkennisbúningunum sínum og taka þakksamlega við peningum til starfseminnar, meðan aðrir dýrðlingar annast sjúka og einmanna. Enn aðra þekkjum við af því að það eru þeir sem hringja í þig, þegar þú hefur ekki lengi verið þar sem þú átt vana að vera. Það er þetta fólk sem yfirgefur gæði heimsins og ró heimilisins fyrir þann sem þarfnast nálægðar, aðstoðar af einhverju tagi eða öryggis. Meðal þessara er fólkið sem hefur helgað sitt líf því að vera til fyrir annað fólk og þannig lifa sína trú. Meðal þessara hversdagsdýrðlinga er "Mamma Shadis", einstæð móðir í Æsufellinu.

"Það er líklega best að ég komi svolítið fyrr til vinnunnar í dag, þar er örugglega einhverjum sem seinkar vegna ísingar og klaka" hugsaðir mamma Shadis. Mamma Shadis er einstæð móðir með einn son, Shadi. Hún á að fara í vinnuna á morgun, rétt eins og alla aðra daga og hún leggur fram fötin sem hún ætlar að nota. Það er svo mikið sem gerist núna; sonurinn hefur beðið um peninga, hann vill fá ný föt og hann hefur byrjað að umgangast vini sem hún veit ekkert um. Hún leggur nokkra þúsundkalla á eldhúsborðið, brýtur því næst umhyggjusamlega saman fötin hans sem liggja tvist og bast um forstofuna. Shadi er henni allt, han er sonur hennar og pabba hefur hann aldrei átt. Hún hefur bara verið mamma Shadis í augum allra, nafnlaus og ósýnileg. 

Henni verkjar í kroppinn. Streita síðustu daga yfir því táningslífi sem Shadi lifir, hinum óþekkta vinahópi hans og svo streitunnar sem hún upplifir á vinnustaðnum. Hún er alltaf svo þreytt þegar hún kemur heim, útslitin og þráir ekkert meir en að leggjast í rúmið, en það eru bara draumar, því það þarf að þvo þvott, búa til mat, strauja, þrífa...  það er í raun ekki einusinni tími fyrir drauma. Shadi sonur hennar lifir þar að auki lífi sem hún skilur ekki. Lífi sem væri óhugsandi í heimalandi hennar, Írak. Í fimmtán ár, er hún búin að vinna í þjónustuhúsi fyrir aldraða.

-

Býtíð! Hún er ein þeirra fáu sem taka strætó. Nokkrir sem þar standa hafa sagt "Daginn" - en hún hefur forðast að mæta augnaráði þeirra. Sérstaklega karlmannanna. Í öllum veðrum hefur hún staðið þarna í biðskýlinu í sinni gömlu vetrarkápu og leitast við að vera ekki fyrir fólki, reynt að vera ósýnileg og falla inn í heildina.

Þegar til vinnunnar er komið tekur á móti henni Óskar næturvörður. Hann hefur greinilega sofið yfir sig. "Daginn Fatíma" segir hann. Hann veit ekki hvað hún heitir, heldur bara kastar fram því sem hann heldur að sé rétt þann daginn. Það var hann sem sýndi henni áhuga á fyrstu og einu árshátíðinni sem hún hefur farið á. Hann hafði verið drukkinn. Hún horfir feimnislega mót honum en gengur síðan inn í starfsmannaherbergið og skiptir um föt og gengur síðan inn til hálfsofandi næturvaktarfólksins.

Elísabet, forstöðukonan stormar inn. Hún virðist þreytt. "Við erum einni færri í dag" segir hún "Sigga Dísa hringdi og sagðist ekki koma. Hún er veik. segir hún með þótta. "Fjórða skiptið í mánuðinum. Hún hringdi úr farsímanum sínum!" Elísabet fer út. Mamma Shadis heyrir fótatak hennar fjarlægjast, síðan staðnæmast og loks koma til baka. Elísabet stingur inn kollinum; "Á meðan ég man: Steinþóra gamla á herbergi 13 dó í nótt. Ég trúi ekki að neinn komi - hún var jú einstæðingur og hálfgeðill. Getur þú ekki litið eftir herberginu, ef einhver skyldi nú koma." Elísabet hverfur jafnskjótt og hún kom. Um leið og mamma Shadis týnir saman bolla og diska eftir næturvaktina heyrir hún bíl Elísabetar. Það vælir í köldum mótornum. Framljósin kasta láréttum geisla inn um gluggann eina örskotsstund og hverfur svo jafnskjótt.

Mamma Shadis gengur fram ganginn. Hún staðnæmist dyrnar. 13. Steinþóra Guðlaugsdóttir. Hún opnar dyrnar og það er kalt í herberginu. Gluggar hafa verið opnaðir. Hún setur sig á stól sem stendur hliðina rúminu. Á náttborðinu standa blóm sem staðið höfðu í matsalnum daginn áður. Steinþóra lá á rúminu og hafði verið insveipt í lín. Dauðinn var ekki framandi mömmu Shadis. Þegar hún fór frá Írak...  þá voru ofsóknartímar. Hún hafði skilið allt eftir....   

Hún teygir sig upp og tekur eitt blóm úr vasanum og leggur á brjóst Steinþóru. Augu hennar og Steinþóru höfðu oft mæst, þær höfðu hlegið saman og skilið það sem enginn hafði skilið í farin hvorrar annarar. Nú var Steinþóra dáin.   Mamma Shadis lokar augunum. Hún merkir nærveru Steinþóru.

Það var sem að í hjarta hennar fæddust orðin. En þetta voru orð engils. "Kæra Amina, þú sem varst útlendingur í nýju framandi landi, ÞÚ hefur þjónað mér af trúmennsku, heiðarleika og gleði. Mínir minnstu hafa notið alúðar þinnar og óskilorðsbundins kærleika. Laun þín munu verða ríkuleg. Þú hefur skaða nálægð þar sem nálægð var ekki að finna, þú hefur vakið ljós í lífi hverra ljósið hafði slokknað. Þú ert lifandi dýrðlingur, ljósberi vonar og lifandi fyrirmynd. Guð hefur blessað þig.

-

Ef til vill er til einhver Amina. Kannski stendur hún fyrir þá mörgu sem eru eins og hún. Allavega vona ég það. Amina, þótt tilbúin af mér, stendur fyrir nútímadýrðlinginn. Dýrðlinga sem við skulum minnast núna á allra heilagra messu og ekki síst, allra sálna messu.       (BGB)

 ______________

ps. dýrlingur ætti í raun að skrifast með "ð"; dýrðlingur.  Hann er ekki "dýrlegur" heldur "dýrðlegur" sem um leið skírskótar til hins himneska.

Nútímadýrðlingar á allra heilagra messu (1. nóv)

Kyrkans moderna helgon 

På lördag är det dags igen för allhelgonadagen. Det är då, många tittar inåt, tittar tillbaka till det som var, det förgångna. Själva dagen, allhelgonadagen, har fått ett ganska trist öde; döden hyllas, men utan större betoning på det kristna hoppet och uppståndelsen. Dock tycker jag om den självskådning vi uppmuntras göra. Att vi skådar det som hänt är lärdomsrikt och då kommer fram olika minnen. Allhelgonadagen är en minnesdag. Vi minns de helgon som inte har fått någon särskild festdag och kristendomens många martyrer. Jag har mina helgon, jag vördar genom bön, samtal och umgänge. Dessa är inte de traditionella helgon vi alla känner i kyrkohistorien. Nej, inte alls. Mina helgon lever, andas och finns till. Jag känner igen dem när julen kommer och de står i sina uniformer och tar tacksamt emot pengar till sitt arbete medan andra sköter om våra sjuka. Ännu andra är de som ringer upp dig när du inte har varit där du brukar vara, och, det är de som lämnar världens bekvämlighet för den som behöver närhet, hjälp och trygghet. Det är de som bryr sig villkorslöst. Bland dessa finns det folk som helgat sitt liv att finnas för andra och leva sin tro. En av dessa är Shadīs mamma, ensamstående mamma i Alby.                                             

”Ajj, nu ställer de om klockan igen” tänkte Shadīs mamma. ”Det är bäst att jag kommer lite tidigare imorgon till jobbet, det är säkert någon som har glömt… .” Shadīs mamma är ensamstående mamma med en son, Shadī. Hon skall på jobbet imorgon som alla andra dagar och hon lägger fram sina kläder. Det är mycket som händer, sonen har bett om pengar, behöver nya kläder och har börjat umgås med kompisar hon inte vet något om.  Hon lägger pengar till Shadī på köksbordet, viker omsorgsfullt hans kläder som legat på golvet i hallen. Shadī är henne allt, han är hennes son, en pappa har aldrig funnits. Hon har alltid bara varit Shadīs mamma. Hon känner sig trött i kroppen. Stress alla dagar över Shadīs alltmer hemliga tonåringsliv och stress på arbetet har gjort att alla dagar omsluts av bekymmer och den prestationsångest hon upplever hela tiden. Shadī lever ett liv som hade varit otänkbart i hennes hemland och hon förstår inte allt. I femton år har hon arbetat på servicehuset.                                                                                                                                  

Det är tidig morgon. Många känner igen henne på busshållplatsen. Några har sagt ”Hej” – men hon undvikit ögonkontakt, särskilt med männen. I alla väder har hon stått där i sin vinterrock och försökt att vara inte i vägen, falla in och bli osynlig. På jobbet tas hon emot av nattvakten som har glömt att idag får han gå hem en timme tidigare. ”Go´morron Fatima” säger han. Han hade aldrig vetat hennes riktiga namn. Det var han som visade henne intresse på hennes första och sista personalfest. Han hade varit drucken. Hon ler blygsamt mot honom och går in i omklädningsrummet, byter om och går in till de halvsovande kollegerna personalrummet. Eva, förestånderskan kommer in. Hon verkar trött. ”Nu är vi en färre idag – Malin kommer inte – hon ringde mig igår från sin mobil. Sade hon var sjuk. Fjärde gången i månaden! Hon ringde inte från sin hemtelefon!” Eva går ut. Shadīs mamma hör hennes snabba fotsteg närma sig och Eva kommer in och säger sådan i förbifarten ”Just det, Ingeborg på rum 13 dog igår kväll. Jag tror inte någon kommer, gumman var ju enstöring och halvtråkig. Kan du inte snygga till där inne fall någon skulle komma”. Eva försvinner såfort hon kom och medan Shadīs mamma plockar undan i arbetsrummet hör hon Evas bil. Framlyktorna kastar snabbt ett horisontellt ljus in i arbetsrummet.                                                                                      

Shadīs mamma går in till Ingeborgs rum.  Hon sätter sig bredvid hennes säng. Ingeborg ligger där insvept och blommor står i en vas på nattygsbordet. Ingeborg var den enda som alltid kom ihåg vad ”Shadīs mamma” riktiga namn. Deras blickar hade möts vid flera tillfällen, de hade skrattat och förstått något ingen annan hade förstått hos varandra. Shadīs mamma tar en blomma från vasen och lägger på Ingeborgs bröst. Nu var Ingeborg borta. Hon blundar. Det är som att Ingeborg är där. Shadīs mamma märker hennes närvaro tydligt.                                                            

Det var som att i hennes hjärta föddes orden, det var en ängels röst: ”Du kära Amīna, du som var främling i ett nytt land, du har tjänat mig troget, uppriktigt och av glädje. Dina löner blir rikliga. Du har skapat närhet där närhet inte fanns, du har väckt ljus i liv hos dem vars ljus slocknat. Du är mitt levande helgon, hoppets fackelbärare och en levande förebild. Var främst bland mina. Gud har välsignat dig.Kanske finns en Amīna därute. Hon kanske står för de många som är som hon. Jag hoppas det. Hon står för kyrkans moderna helgon. Låt oss minnas dem på allhelgonadagen.                                                        

AMEN

Stjórnmálamaður segir af sér!

Ofurlaunyfirembættismanna ríkisins voru fyrir nokkrum árum í umræðunni þegar Kjaradómur úrskurðaði einhverja mestu hækkun til þeirra sem þekkt er. Ég minnist þess að einn þeirra sem fengu launin sagði aðspurður af hverju þeir hefðu fengið þessi ofurlaunahækkun:  Að það væri vegna hinnar miklu ábyrgðar sem á embættisfærslu þeirra hvíldi að þeir væru með þessu háu laun.

Nú er því komið að skuldadögum. Mér finnst, að þessir umræddu aðilar sem setið hafa í toppembættum þjóðarinnar og þegið ofurlaunin, standi nú skil á embættisfærslu - gjörðum sínum og axli ábyrgðina sem þeir fengu svo rausnarlegar greitt fyrir.

Ég verð þeim degi fegnastur þá er tilkynnt verður um fráhvarf helstu ábyrgðarmanna úr stjórnmálum, efnahagskerfi, Seðlabanka og röðum þingmanna. Villtustu draumar þjóðarinnar snúast um fyrirsagnir dægurmálablaðanna. Hér er ein draumafyrirsögn:  "Stjórnmálamaður segir af sér!"

Farið að pakka, þjóðin vill ykkur ekki lengur!  Þið eruð ekki velkomnir lengur. 

Sárt bítur soltin lús

Kaldhæðni bloggara segir kannski allt um hversu sjúkt þetta allt er ennþá í fjármálaheiminum. Lesið hvað bloggarar segja um þessa frétt af þakksamlegu örlæti Finns bankastjóra. Hvílíkur öðlingur. Þetta er sem manna frá himnum. Því nú höfum við hin meira til skiptana.

NEI! 

Ekki nóg með að við höfum verið hnífstungin í bakið, heldur er nú hnífnum snúið í sárinu og ennfremur skal saltað í sárið um leið. Finnur Sveinbjörnsson, nýráðinn bankastjóri banka sem varla einu sinni er til - sem er að minnsta kosti óstarfhæfur hefur nú beðið um 200 000 króna launalækkun!  Hjálpi mér hamingjan. Það er dropi í hafið! Það er skiptimynt í vasa hans. Ég tek fram að ég er ekki einu sinni með 100 000 að lifa af á mánuði. Hversu siðlaust er þetta ekki?  Mér líður eins og það hafi verið hrækt í andlitið á mér, og ég bara sleiki út um því ég hef ekki fengið neitt að borða. 

Halló Íslendingar, látiði þetta viðgangast!  Mín tillaga er:  Jafnaðarlaun fyrir alla Íslendinga næstu 2 árin. Enginn fær minna en 300 000 og enginn fær meira en 700 000

 

Bað um launalækkun